«Θα ήταν εύκολο να φτιάξουμε έναν νέο πολιτικό σχηματισμό ομοϊδεατών μας από άλλες χώρες της Κεντρικής Ευρώπης, ακόμη και έναν πανευρωπαϊκό αντιμεταναστευτικό σχηματισμό. Αλλά προτείνω να αντισταθούμε στον πειρασμό και να επιδοθούμε στο πιο δύσκολο έργο της ανανέωσης του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, που πρέπει να ξαναβρεί τις χριστιανοδημοκρατικές ρίζες του». Με τη φράση αυτή ο πρωθυπουργός της Ουγγαρίας Βίκτορ Ορμπαν κήρυξε τον ιδεολογικό πόλεμο στις μετριοπαθείς τάσεις της Χριστιανοδημοκρατίας, που εκπροσωπούνται από τη Γερμανίδα καγκελάριο Μέρκελ, διεκδικώντας ο ίδιος την κληρονομιά του Χέλμουτ Κολ. Στην ομιλία του σε εκδήλωση που διοργανώθηκε στη μνήμη του πρώην καγκελάριου της Γερμανίας, ο Ορμπαν υποστήριξε ότι η ευρωπαϊκή Χριστιανοδημοκρατία «πρέπει να πάρει στα σοβαρά τα αιτήματα των ανερχόμενων λαϊκιστικών κομμάτων και να δώσει υπεύθυνες απαντήσεις».
«Χριστιανική πολιτική»
«Η ηγεσία του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος αντέδρασε άσχημα στη διάβρωση της επιρροής του κόμματος. Δημιούργησε ένα “αντιλαϊκιστικό μέτωπο” που προσπαθεί να αντιμετωπίσει τα ανερχόμενα κόμματα, ενώνοντας όλα τα παραδοσιακά πολιτικά κόμματα. Αυτό είναι λάθος, γιατί δίνει σανίδα σωτηρίας σε μια Αριστερά που αποδυναμώνεται και γιατί η λογική του πολιτικού διπολισμού λέει ότι οι δυνάμεις αυτές καταλήγουν να ενισχυθούν ως μόνη αντιπολίτευση στην κυβερνώσα ελίτ», υποστήριξε, περιγράφοντας τι συνιστά, κατά την άποψή του, χριστιανική πολιτική. «H χριστιανική πολιτική, σε αντίθεση με τη φιλελεύθερη, μπορεί να προστατεύσει τους λαούς, τα έθνη, τις οικογένειες, τον χριστιανικό πολιτισμό μας και την ισότητα ανδρών και γυναικών, με άλλα λόγια τον ευρωπαϊκό τρόπο ζωής. Σήμερα, η φιλελεύθερη τάξη καταρρέει γιατί τα ιδεώδη της βασίζονται σε τεχνητά οικοδομήματα, που θεωρούν ανορθολογικές τις δυνάμεις που διαμορφώνουν την ζωή των Ευρωπαίων εδώ και 2.000 χρόνια: την πίστη, το έθνος, την κοινότητα και την οικογένεια», τόνισε. Ο Ορμπαν δεν ανήκει σε όσους επιδιώκουν να διαλύσουν την Ευρωπαϊκή Ενωση, αποσκοπεί στην αναμόρφωσή της στα δικά του πρότυπα. «Δεν μπορούμε να έχουμε άλλο στόχο από αυτόν της ισχυρής Ε.Ε. Αλλά μια ισχυρή Ε.Ε. χρειάζεται ισχυρά κράτη-μέλη. Δεν γνωρίζουμε να υπάρχει κανένα έγγραφο που να δηλώνει ότι όταν εισέλθει μια χώρα στην Ε.Ε. πρέπει να γίνει χώρα μεταναστών», σημείωσε, υποστηρίζοντας ότι αν τα εξωτερικά ευρωπαϊκά σύνορα προστατευθούν επαρκώς, «η διαμάχη για την κατανομή μεταναστών στο εσωτερικό της Ε.Ε. παύει να έχει νόημα, αφού δεν θα μπορούν να μπουν. Οσοι έχουν ήδη μπει πρέπει να σταλούν πίσω», πρόσθεσε.
Το αγεφύρωτο ρήγμα
«Ο προϋπολογισμός της Ε.Ε. παίρνει χρήματα από τους ευρωπαϊκούς λαούς και τα δίνει σε μετανάστες και Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις. Είναι σαν να τον συνέταξε ο Τζορτζ Σόρος – και μπορεί πράγματι να τον συνέταξε», είπε.
Εκφράζοντας την ενόχλησή του για το γεγονός ότι η Κομισιόν τίμησε τον Φιντέλ Κάστρο και τον Μαρξ, ο Ορμπαν επεσήμανε ότι ακόμη και αυτό το ρήγμα αντιλήψεων Ανατολικής – Δυτικής Ευρώπης θα μπορούσε να γεφυρωθεί. «Αυτό όμως που έχει αποδειχθεί αδύνατο να γεφυρωθεί είναι το γεγονός ότι στις διαμάχες που αφορούν την ανταγωνιστικότητα, η Κομισιόν αντιπροσωπεύει αποκλειστικά τα συμφέροντα των δυτικών χωρών. Οταν οι δυτικές χώρες έχουν ένα φυσικό ανταγωνιστικό πλεονέκτημα, π.χ. στην ελεύθερη ροή κεφαλαίων, οι Βρυξέλλες δίνουν υπέρ πάντων αγώνα για να το προστατεύσουν, στο όνομα της αγοράς. Εκεί όμως που είναι ισχυρή η ανταγωνιστική θέση των ανατολικών χωρών, όπως στην εργασία και στις υπηρεσίες, οι Βρυξέλλες αμέσως διαμαρτύρονται για ντάμπινγκ και εισάγουν διορθωτικά μέτρα», είπε.
Εκλεισε την ομιλία του με μια προειδοποίηση. «Αν δεν έχουμε ικανοποιητικό αποτέλεσμα στις διαπραγματεύσεις, αν οι διαφορετικές απόψεις στα θέματα μετανάστευσης και προϋπολογισμού δεν γίνουν αποδεκτά, ας περιμένουμε» είπε και κατέληξε: «Ας περιμένουμε να εκφράσουν οι ευρωπαϊκοί λαοί τη θέλησή τους στις ευρωεκλογές του 2019. Τότε θα γίνει αυτό που πρέπει να γίνει».