Μια καλοστεκούμενη ηλικιωμένη κυρία μάς πλησιάζει με βλέμμα συνωμοτικό στα σκαλιά του Ηρωδείου. «Καμιά ακύρωση μήπως», ρωτάει, ψάχνοντας ένα εισιτήριο στη «δευτερογενή αγορά» για τη συναυλία του Στινγκ. Ο δημοφιλής τραγουδιστής με τα αμέτρητα βραβεία Γκράμι ξεσήκωσε το κοινό την Παρασκευή και το Σάββατο που πέρασαν, με ένα διευρυμένο κοινό σε μια καλοκαιρινή συναυλία που αναζητούσε τον ρέγκε ρυθμό της στις δυνατές αναμνήσεις των Police. Ο Englishman μπορεί να άνοιξε τη βραδιά, αλλά ο Στινγκ δεν δίστασε να «τσαλακώσει» το ροκ προφίλ του ενσωματώνοντας αργότερα το «Mr. Boombastic» του Τζαμαϊκανού συμπαίκτη του Σάγκι στο εμβληματικό «Roxanne», λέγοντάς μας ότι τα πράγματα δεν μένουν στάσιμα.
Ντυμένος απλά, με το μπάσο του στα χέρια, ο Στινγκ έμοιαζε σχεδόν ακίνητος πίσω από το μικρόφωνο, σε σχέση με τον αεικίνητο Σάγκι, που έδινε τον ρυθμό χορεύοντας σε όλη τη σκηνή του Ηρωδείου όσο ο αειθαλής Βρετανός περνούσε από το «Morning is coming» του νέου τους δίσκου «44/876», στο «Every little thing she does is magic». Ο πρώτος μεγάλος ενθουσιασμός ήρθε με το «Message in the bottle», που σήκωσε όρθιο όλο το Ηρώδειο, ενώ οι οθόνες των κινητών φώτισαν –σαν άλλοι αναπτήρες– στην μπαλάντα «Fields of gold». Ισως από τις λίγες φορές που το κινητό τηλέφωνο συμμετείχε εποικοδομητικά σε μια συναυλία, αν και δεν έλειψαν όσοι προτίμησαν να περάσουν την ώρα τους φωτογραφίζοντας τον Στινγκ με κάθε πιθανό και απίθανο φίλτρο από το να απολαύσουν τη μουσική εμπειρία. Σχεδόν στο κλείσιμο της πρώτης ώρας ακούσαμε το «Don’t make me wait», το τραγούδι-υπογραφή που φέρει ο νέος δίσκος του δίδυμου Στινγκ – Σάγκι και το οποίο συνδυάζει κάτι από ατμόσφαιρα ερωτικής Καραϊβικής και λονδρέζικης μελαγχολίας. O Στινγκ έδωσε άλλη διάσταση στο γνωστό «Angel» του Τζαμαϊκανού δημιουργού και ακολούθησε το πολιτικό κομμάτι της βραδιάς με τους στίχους του «Dreaming in the USA». Το κοινωνικό σχόλιο-τραγούδι «Crooked Tree», επίσης από τον νέο δίσκο, συνοδεύθηκε από ένα θεατρικό σκετς, με τον Σάγκι ντυμένο δικαστή και τον Στινγκ κατηγορούμενο προς απολογία. Το «Hey sexy lady» έφτιαξε μια πιο πάρτι κατάσταση που συνεχίστηκε μέχρι τη σύνθεση της «Roxanne» με το «Mr. Boombastic», ένα τολμηρό βήμα που, όπως και να το κάνουμε, ξένισε τα αυτιά μας.
Το κοινό έφερε στη σκηνή τους δύο καλλιτέχνες δύο φορές και εκείνοι τους αποζημίωσαν με το «Desert Rose», το «It wasn’t me», το σινγκλ που καθιέρωσε τον Σάγκι το 2000, και ακολούθησαν τα κλασικά πια «Every breath you take» και «Fragile», για να κλείσει η βραδιά με αγκαλιές, ανάμεσα στις διαφορετικές γενιές που συνέρρευσαν στο Ηρώδειο. Ισως το αποτέλεσμα δεν ικανοποίησε απολύτως όσους αναζητούσαν ένα πιο ροκ ταξίδι στο παρελθόν των Police και του Στινγκ του ’90, αλλά δεν μπορούμε να μην υποκλιθούμε μπροστά σε έναν καλλιτέχνη που δεν παίζει συνέχεια τον ίδιο σίγουρο δίσκο.