«Εχουν γίνει πολύ μεγάλα λάθη στο παρελθόν. Αν σκεφθείς ότι ο κεντρικός δρόμος της Μάνδρας είναι στην πραγματικότητα το ρέμα, μπορείς να καταλάβεις πόσο δύσκολο θα είναι να προστατευθεί η πόλη, ακόμα και με ένα μεγάλο αντιπλημμυρικό έργο», εκτιμά ο πρόεδρος του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδας, Γιώργος Στασινός. Οπως υποστηρίζει ο ίδιος, όσο και άλλοι επιστήμονες, χρειάζεται σειρά μικρότερων έργων στην περιοχή εκτός από τα σχεδιαζόμενα αντιπλημμυρικά, προκειμένου να αποσβεσθεί ικανό μέρος του κινδύνου.
«Το κύριο πρόβλημα στην περίπτωση της Μάνδρας», λέει ο κ. Στασινός, «είναι ότι ακόμα και το μεγάλο αντιπλημμυρικό έργο που σχεδιάζεται δεν θα λύσει το πρόβλημα, ίσως να το μειώσει κατά 50%. Το κύριο πρόβλημα είναι ότι η πόλη δεν έπρεπε να χτιστεί εκεί. Σε αυτές τις περιπτώσεις, χρειάζονται πρόσθετα έργα εκεί από όπου ξεκινά το νερό. Καλό θα ήταν να εγκατασταθεί και ένα σύστημα παρακολούθησης προκειμένου όταν αυξάνεται το ύψος της βροχόπτωσης να ενεργοποιείται αυτόματα το σχέδιο πολιτικής προστασίας για την περιοχή. Πρέπει να κινηθούμε γρήγορα, ειδάλλως αν η καταστροφή επαναληφθεί 2-3 φορές, η Μάνδρα απλώς θα ερημώσει».
Ο Γιώργος Τσακίρης, καθηγητής του ΕΜΠ και διευθυντής του Κέντρου Εκτίμησης Φυσικών Κινδύνων και Προληπτικού Σχεδιασμού, συμφωνεί ότι το πρόβλημα στη Μάνδρα είναι πια τόσο μεγάλο, που δεν θα «εξαφανιστεί» με ένα αντιπλημμυρικό έργο. «Το έργο αυτό δεν επαρκεί, όχι μόνο γιατί η παροχή της εκτροπής (του ρέματος Αγίας Αικατερίνης στο ρέμα Σούρες) είναι μικρή, αλλά και γιατί σε πραγματικές συνθήκες πλημμύρας το νερό δεν μοιράζεται “αγγελικά” στις παροχές που εσύ έχεις σχεδιάσει. Επιπλέον, το σχεδιαζόμενο έργο αφορά σε έναν κλειστό δίδυμο αγωγό. Αυτό σημαίνει ότι ένας κορμός ή ένα Ι.Χ. μπορεί απλά να το “ακυρώσει”. Κατά τη γνώμη μου, θα έπρεπε να γίνει ένας ευρύτερος σχεδιασμός. Η λεκάνη απορροής στη Μάνδρα, λόγω γεωμορφολογίας, έχει πολύ μικρό χρόνο μεταφοράς νερού, λιγότερο από δύο ώρες. Επομένως χρειάζεσαι μικρά φράγματα στο βουνό, που να καθυστερούν τη ροή του νερού και να αυξάνουν τόσο το χρόνο “αποθήκευσής” του, όσο και το περιθώριο αντίδρασης των κατοίκων. Πρέπει να ξεκινήσουμε από τα “ψηλά”, ειδάλλως το πρόβλημα θα μεταφέρεται μόνιμα “στα χαμηλά”, όπως έγινε παλιότερα με τον Κηφισό».
«Η διαδικασία απευθείας αναθέσεων έχει προβλεφθεί για τέτοιες περιπτώσεις, όταν δεν υπάρχει χρόνος. Θα έπρεπε λοιπόν να έχουν ήδη ανατεθεί μικρά ανασχετικά έργα στην αρχή του ρέματος, ώστε να περιορίζεται η ένταση της πλημμύρας», εκτιμά ο πρόεδρος του συλλόγου των τοπογράφων-μηχανικών (ΠΣΔΑΤΜ), Μιχάλης Καλογιαννάκης. «Το ζήτημα βέβαια είναι ότι τα επόμενα χρόνια θα υπάρξουν και άλλες περιοχές σαν τη Μάνδρα, κυρίως στην Ανατολική Αττική. Το πρόβλημα δεν τελειώνει με ένα μεγάλο αντιπλημμυρικό έργο».