Ενδεικτική των προθέσεων της Ελλάδας να αυξήσει την παρουσία της στις συμμαχικές αποστολές είναι η παρουσία τεσσάρων αξιωματικών της Πολεμικής Αεροπορίας (Π.Α.) στο Αφγανιστάν. Την εξέλιξη χαιρέτισαν χθες μέσω Twitter και οι επιτελείς της αποστολής «Resolute Support», που επισημαίνουν την αύξηση της «ελληνικής παρουσίας» στο Αφγανιστάν. Η ελληνική αποστολή στο Αφγανιστάν, όπως δήλωσε ο επισμηναγός Ιωάννης Παρμάκης, συνεργάζεται στενά με τους Αφγανούς και συμπλήρωσε ότι «η διοικητική μέριμνα αποτελεί τη ραχοκοκαλιά οποιασδήποτε βιώσιμης αεροπορικής δύναμης και θέλουμε να εξασφαλίσουμε ότι η αεροπορική δύναμη του Αφγανιστάν θα μπορέσει να αναλάβει τον αγώνα για το μέλλον». Η Ελλάδα συμμετέχει συνολικά σε 12 αποστολές, με πλέον σημαντική παρουσία στη δράση του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο, την επιχείρηση «Sea Guardian» στη Μεσόγειο και την UNIFIL (OHE) στα ανοιχτά του Λιβάνου.
ΗΠΑ και Τουρκία
Την ενίσχυση της παρουσίας της Ελλάδας στο Αφγανιστάν χαιρέτισε «ως ισχυρό και καλοδεχούμενο σημάδι» ο πρέσβης των ΗΠΑ Τζέφρεϊ Πάιατ, μέσω Twitter. Ο κ. Πάιατ χθες συντόνισε, επίσης, μια συζήτηση γύρω από την τελευταία έκθεση που εκπόνησε το Κέντρο Διεθνών και Στρατηγικών Ερευνών (CSIS) με προτάσεις για τις κινήσεις που πρέπει να κάνουν οι ΗΠΑ ώστε να επαναφέρουν τη στρατηγική παρουσία τους στην Αν. Μεσόγειο. Μέσω τηλεδιάσκεψης, στη συζήτηση συμμετείχαν οι δύο βασικοί συντελεστές της έρευνας, Χέδερ Κόνλεϊ και Τζον Αλτερμαν. Από τη συζήτηση έγινε σαφές ότι οι ΗΠΑ εκτιμούν ιδιαίτερα τα τριμερή και τετραμερή σχήματα συνεργασίας στα οποία συμμετέχει η Ελλάδα, ενώ η Ουάσιγκτον αναζητεί τρόπους συμμετοχής σε αυτά. Οπως είναι λογικό, την Ουάσιγκτον ανησυχεί η αυξανόμενη παρουσία των Ρώσων στην ευρύτερη περιοχή. Τα δύο βασικά ερωτήματα που πρέπει να απαντηθούν, είναι, πρώτον, πότε θα υπάρξει λύση στη συριακή κρίση και, δεύτερον, αλλά πολύ σημαντικό, ποια θα είναι η στρατηγική κατεύθυνση που θα ακολουθήσει στο μέλλον η Τουρκία. Για τους συντελεστές της έρευνας, η Ανατολική Μεσόγειος είναι, ποικιλοτρόπως, σημαντική για την ασφάλεια της Ευρώπης.
Από τη συζήτηση προέκυψε αβίαστα ότι η πορεία της Τουρκίας ανησυχεί ιδιαίτερα την Ουάσιγκτον. Τόσο η κ. Κόνλεϊ όσο και ο κ. Αλτερμαν προκρίνουν περισσότερο μεθόδους ανεπίσημης διπλωματίας, καθώς εκτιμούν ότι ο Ταγίπ Ερντογάν και η δημόσια τουρκική διπλωματία είναι μάλλον κάτι το δεδομένο. Επίσης, προκρίνουν τις προσπάθειες ένταξης της Τουρκίας σε περιφερειακές συνεργασίες τριών, τεσσάρων ή και περισσοτέρων πλευρών, στο πλαίσιο της διατήρησης της σύνδεσης της Τουρκίας με τη Δύση. Στο καίριο ερώτημα, τι γίνεται αν η Τουρκία τελικά αλλάξει προσανατολισμό, οι συντάκτες ήταν κάθετοι. Η Ελλάδα –παρότι θεωρείται από τις ΗΠΑ υψηλής σημασίας σύμμαχος– δεν μπορεί να αντικαταστήσει την Τουρκία, για πολλούς και διάφορους λόγους, επισήμανε η κ. Κόνλεϊ, ωστόσο τόνισε ότι η Ουάσιγκτον πρέπει να δημιουργήσει συμπληρωματικές λύσεις.