Μέσα στις συνωμοσίες και στις βρισιές για αποστασίες χάνουμε τα καλύτερα από τον δημόσιο διάλογο. Ενα από αυτά ήταν το πρωτοσέλιδο της «Καθημερινής» (26.6.2018) σχετικά με την «Κόκκινη κάρτα από τους θεσμούς για την πρόσληψη γενικών γραμματέων». Η προκήρυξη διαγωνισμού για την πρόσληψη μη κομματικών που θα στελεχώσουν τη δημόσια διοίκηση είναι μνημονιακή υποχρέωση, ασχέτως αν τα στελέχη των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ έκαναν την ανάγκη φιλοτιμία και τώρα καμαρώνουν σαν να ήταν δική τους μεταρρύθμιση. «Η αντίληψη του κράτους ως λάφυρο και ως εργαλείο πελατειακής διαχείρισης συνεχίστηκε επί δεκαετίες έως τα χρόνια της κρίσης», έλεγε ο κ. Αλέξης Τσίπρας (30.8.2017). «Αυτή την αντίληψη για το κράτος – λάφυρο δείχνουν σήμερα οι πονηρές και δήθεν φιλελεύθερες κραυγές ορισμένων για την κατάργηση της συνταγματικής προστασίας της μονιμότητας στο Δημόσιο (…) Θα έπρεπε να σιωπούν από σεμνότητα όσοι χρησιμοποίησαν το Δημόσιο ως κομματικό παραμάγαζο».
Μπράβο του! Ολοι ξέρουμε ότι στα λόγια είναι καλός, αλλά τα έργα της κυβέρνησής του άλλα δείχνουν. Ετσι λοιπόν προκηρύχθηκαν 69 θέσεις γραμματέων στα υπουργεία, αλλά «σύμφωνα με την Εκθεση Συμμόρφωσης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής η διαδικασία ήταν “προβληματική”, καθώς δεν υπήρχε ομοιογένεια σε όλες τις προκηρύξεις ως προς τα προσόντα των υποψηφίων (…) Οι 22 από τις 69 προκηρύξεις βρέθηκαν “φωτογραφικές” και (…) θα πρέπει να επαναπροκηρυχθούν μέσα στον Ιούλιο του 2018 και οι τοποθετήσεις όλων των γενικών γραμματέων θα πρέπει να έχουν ολοκληρωθεί μέχρι τον Δεκέμβριο του 2018» («Καθημερινή» 26.6.2018).
Με άλλα λόγια η κυβέρνηση απόλαυσε στα μουλωχτά 22 βαθμούς ελευθερίας, από αυτούς που λέει ότι θα έχει περισσότερους, αφού κατάφερε να βγάλει τη χώρα από τα μνημόνια. Δηλαδή, ελπίζει να καταφέρει να βάζει 69 κομματικούς εγκάθετους στις 69 θέσεις γενικών γραμματέων και να μην έχει στο κεφάλι της την Ε.Ε. με τις εκθέσεις συμμόρφωσης. Προσδοκά, επίσης, να μην αναγκάζεται να επαναπροκηρύσσει τις θέσεις με ενιαία κριτήρια.
Γράψαμε και παλιότερα πως «τα φούμαρα που ακούμε περί υποτέλειας της Ελλάδας και της “ακριβής ελευθερίας” έχουν στόχο την αναπαραγωγή ενός συστήματος που μας οδήγησε στη χρεοκοπία και τώρα μεγαλουργεί με “αριστερή μουτσούνα”. Συνεπώς, όποτε ακούμε για “απελευθερώσεις” από τα μνημόνια με κόστος, ας έχουμε κατά νου τη ρήση του ποιητή του Μιχάλη Κατσαρού “Ελευθερία ανάπηρη πάλι σου τάζουν”» («Καθημερινή» 11.3.2018). Τα μεγάλα λόγια και οι πατριωτικές κορώνες έχουν ως μόνο σκοπό να συνεχιστεί το «ελεύθερο» που είχαν στους διορισμούς φίλων και κομματικών κολλητών. Αυτό ήθελαν όλες οι κυβερνήσεις και πολύ περισσότερο τούτη εδώ, που τίποτε δεν διδάχτηκε και τίποτε δεν έμαθε από την κρίση.