(Ενας οδηγός βιάζεται. Εχει αργήσει στο ραντεβού του.)
Ο Γιώργος Λαζαρίδης, 45 ετών, ετοιμάζεται κι αυτός να βγει από το σπίτι του, έχει προπόνηση. Βάζει τις ρακέτες στη θήκη. Πιτσιρικάς έπαιζε μπάσκετ. Ηταν βασικός στην ομάδα του σχολείου και στον Ατλαντα, την ομάδα της πόλης του, της Καλαμάτας. Τότε θα έβγαζε τρελό όποιον του έλεγε ότι θα ήταν μια μικρή κίτρινη μπάλα αυτή που μια μέρα θα του άλλαζε τη ζωή.
(Ο οδηγός ξεφυσάει στο τιμόνι. Μα πόσα κόκκινα φανάρια, επιτέλους, θα τον πιάσουν;)
Σήμερα ο Γιώργος βρίσκεται στο νούμερο 50 της παγκόσμιας κατάταξης στο μονό τένις με αμαξίδιο και στο νούμερο 36 στο διπλό, σε σύνολο 800 και πλέον βαθμολογούμενων αθλητών. Με το τένις άρχισε να ασχολείται το 2004, σχεδόν δέκα χρόνια μετά το τροχαίο ατύχημα που τον άφησε καθηλωμένο σε αμαξίδιο. Το ατύχημα συνέβη στα 19 του, σε μια νυχτερινή έξοδο με την παρέα. Μέχρι τα 24 του, βρισκόταν σε άρνηση, πίστευε ότι ήταν κάτι περαστικό, σαν μια ασθένεια από την οποία κάποια στιγμή θα γιατρευόταν. «Η ελπίδα δεν πεθαίνει ποτέ, αλλά με τα χρόνια το συνειδητοποιείς. Τώρα νιώθω πολύ άνετος με την αναπηρία μου. Αλλωστε ζω περισσότερα χρόνια στο αμαξίδιο παρά περπατώντας». Το έναυσμα να ασχοληθεί με το τένις έδωσαν οι Παραολυμπιακοί του 2004. Δεν είχε ξαναπαίξει τένις, έπρεπε να μάθει από την αρχή την τεχνική ενός πολύ απαιτητικού αγωνίσματος, αλλά και την τεχνική του αγωνιστικού αμαξιδίου. Να που είχε και ταλέντο και θέληση. Το πρώτο διεθνές τουρνουά που συμμετείχε ήταν στο Sunderland στη Μεγάλη Βρετανία το 2005. Εκτοτε παίζει συνεχώς – μόνο φέτος έχει αγωνιστεί σε 8 διεθνή τουρνουά, έχει συμμετάσχει σε επτά τελικούς στο διπλό έχοντας κατακτήσει έξι πρώτες θέσεις. Ως κορυφαία στιγμή της καριέρας του αναφέρει τους Παραολυμπιακούς του Πεκίνου το 2008, ενώ στόχος του είναι οι Παραολυμπιακοί του 2020 στο Τόκιο.
(Ο οδηγός φτάνει επιτέλους στον προορισμό του. Αντε τώρα να βρεις πάρκινγκ…)
Ηταν ο Γιώργος Λαζαρίδης να μην πάρει φόρα. Το 2015 ίδρυσε στην Καλαμάτα το σωματείο Διαφοροζώ για ΑμεΑ, με σκοπό να ενθαρρύνει και άλλους ανθρώπους με αναπηρία να ασχοληθούν με τον αθλητισμό. «Ηθελα να μεταφέρω τις χαρές που μου έχει δώσει ο αθλητισμός, τις δυνατότητες που σου δίνει να κάνεις πράγματα που δεν πίστευες ότι μπορείς». Το σωματείο έχει σήμερα 10 αθλητές, τέσσερις με τυφλότητα και έξι με κινητική αναπηρία που ασχολούνται με τον στίβο, το πινγκ πονγκ, το τένις και την τοξοβολία. Από το 2016 επίσης διοργανώνει στην Αρχαία Μεσσήνη το διεθνές τουρνουά τένις με αμαξίδιο, Ancient Messene Open, το μόνο που διεξάγεται στην Ελλάδα. Πέρυσι, είχε 40 συμμετοχές από 13 χώρες, αθλητές που έφυγαν με τις καλύτερες εντυπώσεις για τη φιλοξενία, τη διοργάνωση, τον τόπο. Το 3ο τουρνουά θα πραγματοποιηθεί 1-4 Νοεμβρίου 2018.
(Ο οδηγός βλέπει μια ελεύθερη θέση στάθμευσης ΑμεΑ. Αμφιταλαντεύεται.)
Μέσα σε όλα, ο Γιώργος έχει και ακόμη ένα στόχο: Να κάνει την Καλαμάτα πόλη–πρότυπο για ανθρώπους με αναπηρία. Με συνέπεια τα τελευταία χρόνια υποδεικνύει στην τοπική αρχή ελλείψεις και παραλείψεις και καταθέτει προτάσεις για ράμπες, τουαλέτες ΑμεΑ κ.ά. Υπάρχει καλή συνεργασία, λέει. Δεν είναι τυχαίο ότι στην παραλία λειτουργούν μηχανισμοί για πρόσβαση στη θάλασσα ατόμων με αναπηρία.
(Παρκάρει εκεί. Πέντε λεπτά θα κάνει.)
«Αν υπάρχει ένα πρόβλημα, είναι στη συμπεριφορά κάποιων συμπολιτών μας», λέει ο κ. Λαζαρίδης. «Τα νέα παιδιά γνωρίζουν κάποια πράγματα, είναι οι μεγαλύτεροι που δεν αλλάζουν εύκολα νοοτροπία. Πιστεύω ότι αν εφαρμοστούν οι νόμοι και παράλληλα βγούμε έξω και μας δουν να κινούμαστε, θα αλλάξει και αυτό».
Ο Λαζαρίδης υποστηρίζεται τα τελευταία χρόνια από το Ιδρυμα Καπετάν Βασίλη και Κάρμεν Κωνσταντακόπουλου.