Κύριε διευθυντά
Δουλεύουμε 190 ημέρες τον χρόνο (σχεδόν όσο οι Σουηδοί) για το κράτος. Με τη διαφορά ότι από λαούς όπως οι Σουηδοί απέχουμε παρασάγγας. Εκεί όταν γεννηθεί το παιδί το κράτος από νηπιακή ακόμα ηλικία αναλαμβάνει τη φύλαξή του, στη συνέχεια την εκπαίδευσή του σε όλες τις βαθμίδες (χωρίς να μεσολαβεί ιδιωτικό φροντιστήριο) και το κατευθύνει επαγγελματικά σύμφωνα με την κλίση του και στη συνέχεια είναι υποχρέωσή του να του εξασφαλίζει εργασία. Οταν αρρωστήσει, πάλι το ακριβοπληρωμένο από τον πολίτη κράτος φροντίζει να τον περιθάλψει (δωρεάν, χωρίς φακελάκι και μεσάζοντες) και να τον γηροκομήσει όταν γεράσει και να τον θάψει όταν αποδημήσει σε άλλον κόσμο. Στα σπίτια των Σουηδών, αλλά και άλλων χωρών όπου λειτουργεί το κράτος, απουσιάζουν τα κάγκελα στα παράθυρα και οι συναγερμοί είναι ανύπαρκτοι. Φιλοξενούν εκατομμύρια μετανάστες όπως και εμείς, αλλά απουσιάζει παντελώς η εγκληματικότητα, που σε εμάς εδώ ατυχώς περισσεύει. Οι κάτοικοι της άλλοτε ασφαλούς χώρας μας έχουν μετατρέψει τα σπίτια τους σε φυλακές, λαγοκοιμούνται, δεν κοιμούνται και όσοι δοκίμασαν τα βασανιστήρια κακοποιών που παραβίασαν το σπίτι τους ζουν με ψυχοφάρμακα και με ένα μόνιμο εφιάλτη μήπως μπουκάρουν, τους ξαναληστέψουν και τους κακοποιήσουν.
Δημητριος Μαυραειδοπουλος