Μια Κυριακή στο μουσείο

1' 39" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Η πρώτη Κυριακή του Ιουλίου δεν είναι η κατάλληλη ημέρα για να κατακεραυνώσεις τους Ελληνες επειδή προτίμησαν τις παραλίες από την επίσκεψη σε ένα μουσείο.

Σε κάθε περίπτωση, το καφέ του Βυζαντινού Μουσείου είχε προχθές περισσότερο κόσμο από ό,τι είχαν οι εκθεσιακοί χώροι του, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα.

Το Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο, που το 2014 συμπλήρωσε 100 χρόνια ζωής, ανήκει από κάθε άποψη στην κατηγορία των μεγάλων εθνικών μουσείων της χώρας.

Η επανέκθεση του 2004 στο νέο (και στο μεγαλύτερό του μέρος υπόγειο) κτίριο περιμετρικά της Villa Ilissia, πολλαπλασίασε τη δυναμική του μουσείου, ενώ η διαμόρφωση του εξωτερικού κήπου, ύστερα από μεγάλες καθυστερήσεις, προσέθεσε έναν ακόμα πόλο έλξης.

Παρ’ όλα αυτά, το Βυζαντινό Μουσείο δίνει την αίσθηση ότι δεν μπορεί να κεφαλαιοποιήσει σε επισκεψιμότητα τις επενδύσεις των τελευταίων 20 ετών. Σίγουρα το Βυζάντιο δεν έχει την αναγνωρισιμότητα της κλασικής Αθήνας στους ξένους επισκέπτες που τροφοδοτούν με τα πολλά εισιτήρια τα μουσεία και τους αρχαιολογικούς χώρους.

Αλλά και σε εμάς τους Ελληνες έχει διαμορφωθεί η εντελώς λανθασμένη εντύπωση ότι στο Βυζαντινό Μουσείο θα δούμε μόνον εικόνες και λείψανα ναών. Η εκθεσιακή πολιτική επιχειρεί να ανατρέψει αυτή την εντύπωση, αλλά χρειάζεται χρόνος.

Φοβάμαι, όμως, ότι στα περισσότερα ελληνικά κρατικά μουσεία επιβιώνει μια ολόκληρη κουλτούρα που δεν τους επιτρέπει να φύγουν μπροστά. Μου έκανε εντύπωση, για παράδειγμα, ότι, στην είσοδο της επέκτασης που στεγάζει τη σπουδαία μόνιμη συλλογή, το χρήσιμο ενημερωτικό φυλλάδιο υπήρχε μόνο στα ελληνικά. Αν σκεφτεί κανείς ότι οι επισκέπτες ήταν κατά 90% ξένοι, δεν θα ήθελα να βρισκόμουν στη θέση της ευγενέστατης υπαλλήλου που κάθε φορά που άνοιγε η πόρτα έπρεπε να απολογηθεί στους ανθρώπους που ζητούσαν το αυτονόητο. Επίσης, το γεγονός ότι στον προθάλαμο των εκθεσιακών χώρων μερικά γράμματα είχαν… αποκολληθεί από το βασικό εισαγωγικό κείμενο για το Βυζάντιο δεν βοηθούσε στη βελτίωση των εντυπώσεων.

Τα σκέφτομαι όλα αυτά στον απόηχο των πανηγυρισμών για τα διαδοχικά ρεκόρ του ελληνικού τουρισμού. Πραγματικά, έχουμε στα χέρια μας έναν θησαυρό που μερικές φορές δεν ξέρουμε τι να τον κάνουμε.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή