Η αυτόνομη πορεία, την οποία για πολλούς λόγους που δεν είναι αβάσιμοι, επέλεξε να ακολουθήσει το Ποτάμι, αλλάζει το πολιτικό σκηνικό. Παρότι πρόκειται για ένα μικρό κόμμα, η απόφαση θα προκαλέσει ανακατατάξεις.
Μετά την εξέλιξη αυτή, το Κίνημα Αλλαγής μοιάζει πλέον όλο και περισσότερο με το ΠΑΣΟΚ, κάτι που παρά τις καλές προθέσεις κάποιων και τις ειλικρινείς προσπάθειες άλλων, δύσκολα θα σηματοδοτεί στην κοινή γνώμη κάτι νέο και ελπιδοφόρο.
Η δυναμική που κατεγράφη στις αρχές του χρόνου για τον «νέο φορέα», η οποία είναι αλήθεια ότι στην πορεία αποδείχθηκε μικρότερη του αναμενομένου, δέχεται ένα πολύ βαρύ πλήγμα. Οι προσδοκίες που γεννήθηκαν από τις ενωτικές κινήσεις και δηλώσεις όλων, τις εκλογές για ανάδειξη αρχηγού, και τελικά το ιδρυτικό συνέδριο του ΚΙΝΑΛ, σβήνουν.
Θα ακολουθήσουν αλληλοκατηγορίες, που μόνο φθορά θα προκαλέσουν. Το νέο, διαφορετικό, ενιαίο Κέντρο, δεν υπάρχει πια. Εκ των πραγμάτων, το Κίνημα Αλλαγής καθίσταται κάτι πιο μικρό, και παραδοσιακό, όχι απαραίτητα με την καλή έννοια. Το Ποτάμι ήταν, φυσικά, ο μικρότερος εταίρος, αλλά η διαφορετικότητά του, οι φιλελεύθερες προοδευτικές ιδέες που το διέπνεαν, όπως και η ποιότητα πολλών στελεχών του, του προσέδιδαν πολλαπλασιαστικά χαρακτηριστικά, απαραίτητα για την οικοδόμηση ενός ισχυρού «τρίτου πόλου».
Κερδισμένοι από τη διάσπαση του «τρίτου πόλου» θα είναι οι δύο μονομάχοι, η Νέα Δημοκρατία και ο ΣΥΡΙΖΑ, και κυρίως η αξιωματική αντιπολίτευση που προσβλέπει με μεγαλύτερες ελπίδες στην επίτευξη του δύσκολου στόχου της αυτοδυναμίας.
Ακόμη και αν το ΚΙΝΑΛ και το Ποτάμι –το τελευταίο αν εισέλθει στην επόμενη Βουλή, κάτι μάλλον αβέβαιο– κληθούν τελικά να παίξουν τον καθοριστικό ρόλο του «ενδιάμεσου», η διάσπαση περιορίζει τις δυνατότητές τους να συνδιαμορφώσουν τις πολιτικές εξελίξεις.
Υπάρχει και μία άλλη διάσταση, που δεν έχει να κάνει μόνο με το εσωτερικό σκηνικό, αλλά αφορά την εικόνα της χώρας στο εξωτερικό, καθώς χωρίς την κοινή κάθοδο Δημοκρατικής Συμπαράταξης και Ποταμιού, η Χρυσή Αυγή είναι πολύ πιθανό να εξασφαλίσει και στις επόμενες εκλογές την τρίτη θέση. Ετσι, δέκα χρόνια μετά την έναρξη της κρίσης, θα είναι πολύ δύσκολο να αποδίδεται η ισχυρή απήχηση του συγκεκριμένου κόμματος στην οικονομική εξαθλίωση και όχι σε άλλα χαρακτηριστικά…