Στην «ιστορική» ανακοίνωση του Eurogroup για το ελληνικό χρέος (21/6/18) περιλαμβάνεται και μια παράγραφος που δεν σχολιάστηκε. Αφορά την ανησυχία του για τις διώξεις του πρώην προέδρου της ΕΛΣΤΑΤ Ανδρέα Γεωργίου και άλλων στελεχών. Το Eurogroup έκανε κάτι πρωτοφανές: Ανέθεσε στους θεσμούς να παρακολουθούν την πορεία των διώξεων, ως επιτηρητές, και να αναφέρουν σχετικά. Η παράγραφος αυτή σε μια τόσο σημαντική απόφαση δείχνει το βάρος του θέματος, αλλά και τη μηδενική εμπιστοσύνη των εταίρων στη χώρα μας και στους θεσμούς της. Ωστόσο, μόνον ο κ. Τσίπρας, αντιλαμβανόμενος το χαστούκι, προσπάθησε με συνέντευξή του να αμβλύνει τις εντυπώσεις. Ομως, η χοντροκομμένη κομμουνιστική κουλτούρα του δεν του επέτρεψε να κρύψει τις πραγματικές πεποιθήσεις του.
Λέει: «Ως πρωθυπουργός, δεν λειτουργώ σχολιάζοντας τη δουλειά του ανωτάτου δικαστηρίου. Παρά ταύτα, θα ήθελα να πω κάτι. Η δίκη κατά του κ. Γεωργίου αφορά την παράβαση των καθηκόντων του έναντι του εποπτικού συμβουλίου του». Δεν σχολιάζει, αλλά σχολιάζει. Αναπαράγει, ήτοι ταυτίζεται, με το κατηγορητήριο, το οποίο γνωρίζει ότι είναι καταστροφικό για τη χώρα.
Πώς γνωρίζω ότι το γνωρίζει; Μα επειδή το ομολογεί παρακάτω: «Δεν κρύψαμε ποτέ ότι αναγνωρίζουμε τα αριθμητικά στοιχεία του»(!). Ομως, αν ο αμετάκλητα καταδικασθείς γι’ αυτό Ανδρέας Γεωργίου είχε τηρήσει «τα καθήκοντά του έναντι του εποπτικού συμβουλίου του» και είχε θέσει τα στοιχεία σε ψηφοφορία, τότε θα υπερίσχυε η άποψη που αρνείται τα στοιχεία που αναγνωρίζει ως αληθή ο κ. Τσίπρας. Τέτοια ακραία διγλωσσία εκπλήσσει επειδή απαιτεί το σπάνιο προσόν της παντελούς έλλειψης ντροπής. Αλλά ο κ. Τσίπρας το διαθέτει άφθονο. Η δε Νέα Δημοκρατία έκανε ότι δεν άκουσε ούτε το χαστούκι του Eurogroup ούτε όσα είπε ο πρωθυπουργός. Ούτε ακόμα και όσα στελέχη της (Ευρ. Στυλιανίδης, Ν. Κακλαμάνης, Β. Μεϊμαράκης κ.ά.) συνόδευσαν τον κ. Τσίπρα στις συκοφαντίες, μη δίνοντας δεκάρα. Οχι για τον Ανδρέα Γεωργίου, αλλά για το μέλλον της χώρας. Το εξήγησε προσφυώς ο Στέφανος Μάνος: «Ακόμα και μηδενικοί φορολογικοί συντελεστές δεν είναι ικανοί να προσελκύσουν επενδυτές που ακούν τις ιστορίες του αεροδρομίου Ελληνικού ή της “Ελληνικός Χρυσός” στη Χαλκιδική, ή του Ανδρέα Γεωργίου της Στατιστικής». Θα προσέθετα και την υπόθεση «Κοτζιάς κατά Athens Review of Books», που έχει πάρει επίσης διεθνείς διαστάσεις.