«Ο πρόεδρος» **½
ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΘΡΙΛΕΡ (2017)
Σκηνοθεσία: Σαντιάγκο Μίτρε
Ερμηνείες: Ρικάρντο Νταρίν, Κρίστιαν Σλέιτερ, Ερικα Ρίβας, Ντολόρες Φόνζι
Το πολιτικό θρίλερ, είδος το οποίο συνδυάζει την ταινία κοινωνικού/ πολιτικού προβληματισμού με τους γοργούς ρυθμούς και τις ανατροπές του φιλμ αγωνίας, δεν είναι εύκολη υπόθεση. Η πιο πρόσφατη τελείωσή του μας ήρθε από τον χώρο της τηλεόρασης και το φαινόμενο «House of Cards», το οποίο και το έφερε ξανά στην (κινηματογραφική) μόδα. «Ο Πρόεδρος» του Σαντιάγκο Μίτρε, που κυκλοφορεί αυτή την εβδομάδα στις αίθουσες, κινείται σε ανάλογο κλίμα, αντλώντας έμπνευση από την πολιτική κονίστρα της Λατινικής Αμερικής.
Ο σημαντικός ηθοποιός Ρικάρντο Νταρίν («Ιστορίες για αγρίους») υποδύεται τον Αργεντινό πρόεδρο, ο οποίος καταφθάνει σε ένα απομακρυσμένο ξενοδοχείο της Χιλής, στην καρδιά των Ανδεων, προκειμένου να παραστεί σε μια μεγάλης σημασίας σύνοδο των χωρών της Νοτίου Αμερικής, με θέμα τη διαχείριση των πετρελαϊκών κοιτασμάτων. Οι πολιτικές του θέσεις, όμως, θα επηρεαστούν από ένα προσωπικό ζήτημα, το οποίο αφορά την κόρη του· σύντομα ο πρόεδρος θα χρειαστεί να πάρει μερικές δύσκολες αποφάσεις.
Ο βραβευμένος στις Κάννες Σαντιάγκο Μίτρε («Paulina») αφηγείται εδώ μια ιστορία με δύο ευδιάκριτα μέρη. Το πρώτο μας βάζει με ένταση στο συναρπαστικό πολιτικό παιχνίδι, παρακολουθώντας εκ του σύνεγγυς τον πυρετό του πολιτικού επιτελείου, το οποίο χαράσσει τη στρατηγική του ενόψει της συνόδου. Το παρασκήνιο, οι συμμαχίες, οι σχέσεις με τον Τύπο, τα συμφέροντα, η επικοινωνιακή ζυγαριά· όλα παρουσιάζονται ολοζώντανα και με αρκετά σχόλια που παραπέμπουν σε αληθινές καταστάσεις, τόσο στη Λατινική Αμερική όσο και σε πιο… οικείες σε εμάς εμπειρίες.
Εξαιρετική ερμηνεία
Ο δε Ρικάρντο Νταρίν παραδίδει μια εξαιρετική, χαμηλότονη ερμηνεία, προσωποποιώντας το ειδικό βάρος του προέδρου μιας μεγάλης χώρας.
Τα πράγματα, ωστόσο, θα αλλάξουν αρκετά στο δεύτερο κομμάτι της ταινίας, στο οποίο εισάγεται το ψυχολογικό-μεταφυσικό στοιχείο. Καθώς η κόρη του προέδρου βρίσκεται στο επίκεντρο ενός εκβιασμού, εκείνος θα κληθεί να επιλέξει ανάμεσα στη διατήρηση της εξουσίας και στη στήριξη της οικογένειας.
Το βασικό πρόβλημα με αυτό το δεύτερο μέρος είναι πως ουσιαστικά ακυρώνει τον ρυθμό και την ένταση που περιγράψαμε παραπάνω. Η αφηγηματική «κοιλιά» θα κλείσει τελικά με ένα απότομο, απροσδόκητο φινάλε, το οποίο μας αφήνει με αρκετές απορίες αλλά και μερικούς γόνιμους προβληματισμούς. Τελικά ό,τι και να γίνει (;) νικούν οι Αμερικανοί.
Μιας και μιλήσαμε για Αμερικανούς, ρόλο-έκπληξη στην ταινία έχει ο Κρίστιαν Σλέιτερ: «Επέλεξα τον Κρίστιαν Σλέιτερ επειδή μου άρεσε πάρα πολύ η ερμηνεία του στην τηλεοπτική σειρά “Mr. Robot”. Ηθελα κάποιον που να δείχνει φιλικός και μακιαβελικός ταυτοχρόνως. Κάποιον που να ταιριάζει στο αρχέτυπο του Βορειοαμερικανού: ξανθός, ευπαρουσίαστος, ευχάριστος», σημειώνει ο δημιουργός της ταινίας σχετικά. Μάλλον ξέχασε και το «αλαζόνας»…
Το βαρόμετρο της εβδομάδας
Στη «Σωτηρία της ψυχής» ο ινδικός κινηματογράφος μας επισκέπτεται, όχι μέσω του Μπόλιγουντ, αλλά ενός στοχαστικού φιλμ, που ασχολείται με το «δύσκολο» θέμα του θανάτου. Ενας ηλικιωμένος Ινδός αποφασίζει να εγκαταλείψει το σπίτι του και να ταξιδέψει στην ιερή πόλη Βαρανάσι, στις όχθες του Γάγγη, προκειμένου να αφήσει την τελευταία του πνοή. Εκεί θα τον συνοδεύσει ο γιος του, με τους δυο τους να βρίσκουν κατάλυμα σε ένα πολύ ιδιαίτερο ξενοδοχείο. Το γλυκόπικρο φιλμ του Σουμπασίς Μπουτιανί αποτελεί, εκτός των άλλων, μια ενδιαφέρουσα βύθιση στις αρχές και στις αξίες ενός πολύ διαφορετικού πολιτισμού.
Στο «Ο Ant-Man και η Σφήκα» ο μικροσκοπικός υπερήρωας της Marvel βρίσκει μια σέξι συνεργάτιδα στο πρόσωπο της Εβάντζελιν Λίλι. Οι δυο τους θα ταξιδέψουν στον μικρόκοσμο για μια επικίνδυνη αλλά και διασκεδαστική αποστολή. Το χιούμορ βοηθάει αλλά δεν καταφέρνει να καλύψει την έλλειψη σεναρίου, σε μια μάλλον βαρετή κομίστικη περιπέτεια.
Στο «Ετσι είναι η ζωή» οι δημιουργοί των επιτυχημένων «Αθικτων» επιστρέφουν με μια κομεντί από τον χώρο της… εστίασης. Ο Μαξ, επαγγελματίας της τροφοδοσίας και της διοργάνωσης γιορτών, αναλαμβάνει τον πολυτελή γάμο ενός πολύ σημαντικού πελάτη. Αν και φροντίζει να ετοιμάσει τα πάντα στην εντέλεια, η καταστροφή παραμονεύει σε κάθε γωνιά. Η ταινία φέρνει μαζί της την κλασική κωμική σκευή, με μερικά εύστοχα σύγχρονα σχόλια για γαρνιτούρα. Ωστόσο, τα αστεία και η (μάλλον αδύναμη) πλοκή, εξαντλούνται γρήγορα, με αποτέλεσμα, οι δύο ώρες της διάρκειας να μοιάζουν με μονότονη επανάληψη.