Καλώς ή κακώς έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε το Παγκόσμιο Κύπελλο από μακριά, έστω κι αν τις δύο προηγούμενες φορές ήμασταν παρόντες ως Ελλάδα. Από τις 21 διοργανώσεις, η εθνική μας ομάδα έχει συμμετάσχει μόνο σε τρεις, κι έτσι δεν μας κακοφαίνεται και τόσο που είμαστε και φέτος απλοί θεατές.
Δεν ισχύει, όμως, το ίδιο για όσους έχουν συνηθίσει να παίρνουν μέρος και συχνά να πρωταγωνιστούν κιόλας στο Μουντιάλ, αλλά φέτος έμειναν εκτός διοργάνωσης: Γι’ αυτούς η μετάδοση των αγώνων από την τηλεόραση είναι ένας «καθημερινός εφιάλτης», που θα κορυφωθεί σε μία εβδομάδα με τον τελικό.
Χώρες όπως η Ιταλία και η Ολλανδία, αλλά και η Χιλή και η Γκάνα έχουν τόσο ποτιστεί με την αναγκαιότητα συμμετοχής στην κορυφαία ποδοσφαιρική διοργάνωση, ώστε η απουσία τους φέτος δεν φέρνει μόνο το στερητικό σύνδρομο αλλά και την υπόμνηση του πώς απέτυχαν να προκριθούν· μια καθ’ όλα επώδυνη ανάμνηση για όλες αυτές τις χώρες και όχι τόσο για την Ελλάδα, είναι η αλήθεια.
Στην Ιταλία ψάχνουν να βρουν ομάδα να υποστηρίξουν, διότι είναι αδύνατο να μην παρακολουθήσουν το Μουντιάλ. Πολλοί ήταν με την Αργεντινή για λόγους συγγενειών και οπαδικών προτιμήσεων, ενώ δεν είναι λίγοι και εκείνοι που στήριξαν την Κροατία, πολλοί αστέρες της οποίας αγωνίζονται στο Καμπιονάτο. Αυτό είναι το πρώτο Μουντιάλ εδώ και δύο γενιές χωρίς την Ιταλία, αλλά σύμφωνα με τις μετρήσεις θεαματικότητας το ενδιαφέρον παραμένει σημαντικά υψηλό στη γειτονική χώρα, παρά την πικρή συναίσθηση της απουσίας: «Είναι ένας καθημερινός εφιάλτης από τον οποίον δεν μπορείς να ξεφύγεις επί έναν ολόκληρο μήνα», σχολίαζε Ιταλός δημοσιογράφος.
Οι Ολλανδοί είναι για δεύτερη συνεχόμενη μεγάλη διοργάνωση, μετά το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 2016, εκτός νυμφώνος. Η έλλειψη των «ζωνών οπαδών» στις μεγάλες πόλεις της χώρας, όπου συγκεντρώνονταν φίλαθλοι να δουν τα ματς σε τεράστιες οθόνες, είναι έντονη στην Ολλανδία, ειδικά δεδομένης της επιτυχίας που σημείωσαν οι άσπονδοι γείτονες Βέλγοι. Πάντως, διαπιστώνεται πτώση στην τηλεθέαση σε σχέση με προηγούμενα Μουντιάλ, αλλά και με το Euro 2016. Ενδιαφέρον έδειξαν τα ολλανδικά ΜΜΕ για την εθνική Μαρόκου, αφού πέντε Μαροκινοί διεθνείς έχουν γεννηθεί στην Ολλανδία.
Στην Γκάνα η συμμετοχή στο Μουντιάλ δεν είναι κανόνας. Πρώτη φορά πήγε το 2006, αλλά το τρελό με τον βασιλιά των αθλημάτων έθνος της Δυτικής Αφρικής έχει απίστευτο πάθος για τη διοργάνωση, και φέτος για πρώτη φορά μεταδίδονται όλοι οι αγώνες του Μουντιάλ τηλεοπτικά και ραδιοφωνικά, όσο κι αν πονά ο αποκλεισμός.
Ωστόσο, η γρήγορη αποχώρηση κάποιων άλλων χωρών που συχνά παίρνουν θέση στον τελικό της διοργάνωσης, όπως η Γερμανία, η Αργεντινή αλλά και η Ισπανία έχει… απαλύνει τον καθημερινό πόνο των απόντων.
Οι Χιλιανοί, μάλιστα, δεν έχουν συγχωρήσει στους Αργεντινούς οπαδούς ότι πήγαν στη Ρωσία κρατώντας τη φιγούρα του Αρτούρο Βιδάλ και χόρευαν τραγουδώντας «ενός λεπτού σιγή για τον Βιδάλ που “πέθανε”». Ετσι, όταν οι «Υπεράνδειοι» όπως αποκαλούν τους Αργεντινούς (λόγω των Ανδεων που χωρίζουν τις δύο χώρες της Νότιας Αμερικής) αποκλείστηκαν, δεν έκρυβαν την ικανοποίησή τους, όπως και για τον γρήγορο αποκλεισμό των προαιώνιων εχθρών, Περουβιανών. Αισθάνονται, μάλιστα, ότι ο Χόρχε Σαμπαόλι αδικήθηκε από τους διεθνείς και τον Τύπο της Αργεντινής, καθώς πρόκειται για τον τεχνικό που οδήγησε τη Χιλή στο πρώτο μεγάλο τρόπαιο της ιστορίας της, το 2015, στο Κόπα Αμέρικα.
Αντιθέτως, αντιμετώπισαν χαιρέκακα τις ήττες της Σαουδικής Αραβίας από Ρωσία και Ουρουγουάη, καθώς ο Αργεντινός τεχνικός των Αράβων, Χουάν Αντόνιο Πίτσι θεωρήθηκε υπεύθυνος για τον αποκλεισμό της Χιλής ως τεχνικός της στα προκριματικά. Υπομονή «Τσιλένος», 11 μήνες έμειναν για το Κόπα Αμέρικα του 2019 στη Βραζιλία…