«Το σχέδιο για την εθνική ανασυγκρότηση προϋποθέτει πλήρη επίγνωση της κατάστασης, όχι απλώς πληροφόρηση γύρω από την κατάσταση, κάτι παραπάνω από αυτό» ανέφερε ο Ευάγγελος Βενιζέλος κατά την ομιλία του στην 5η Ετήσια Οικονομική Διάσκεψη της ΕΕΝΕ. Ο πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ αναλύοντας περαιτέρω αυτή την σκέψη, ανέφερε πως κάτι τέτοιο «προϋποθέτει πολύ μεγάλη ειλικρίνεια στον πολιτικό και κοινωνικό διάλογο, αποδοχή του εθνικού καθήκοντος αλήθειας, για το οποίο μιλάω ήδη πριν από τις εκλογές του 2009». Ο κ. Βενιζέλος συνόψισε την άποψη αυτή στην φράση «για να δούμε λοιπόν πού μπορεί να πάει η χώρα και πού πρέπει να πάει, πρέπει να έχουμε καταγράψει προηγουμένως, με πολύ μεγάλη ακρίβεια, το πού βρίσκεται η χώρα».
Αξιοσημείωτη η αναφορά του στην «τριπλή κοινοβουλευτική πλειοψηφία» που πρέπει να προκύψει από τις επόμενες εκλογές. Ο κ. Βενιζέλος εστιάσε στην μη επίτευξη αυτοδυναμίας για το πρώτο κόμμα, καθώς σε αυτή την περίπτωση «δεν πρόκειται να συμπράξει στην διαχείριση των προβλημάτων της χώρας από την κυβέρνηση και μπορεί αυτή η κυβερνητική πλειοψηφία να βρεθεί εκτεθειμένη στις πιέσεις του βαθύτερου εαυτού της σε σχέση με τα άλλα μεγάλα θέματα που είναι τα ζητήματα τα πολιτειακά, τα συνταγματικά και του εκλογικού νόμου».
Εξάλλου, ο πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ πρότεινε πάγωμα και όχι περικοπή των συντάξεων μέχρι το 2023, καθώς, όπως είπε, το όφελος της δημοσιονομικής δαπάνης αντί 1,8 δισ. θα ανέλθει σε 2,8 δισ. «Η δική μου θέση είναι πάρα πολύ καθαρή. Το μέτρο αυτό της περικοπής των ονομαστικών συντάξεων δεν χρειάζεται και δεν χρειάζεται γιατί νομοθετήθηκε παράλληλα με ένα άλλο πολύ πιο βαρύ μέτρο που έχει πολύ μεγαλύτερη απόδοση δημοσιονομική, που είναι το μεσοπρόθεσμο πάγωμα των συντάξεων».
Αναλυτικά ο συλλογισμός του για το μετεκλογικό σκηνικό:
«Πρέπει οι προϋποθέσεις να είναι αριθμητικές. Δηλαδή πρέπει να υπάρχει στην επόμενη Βουλή ένας συσχετισμός δυνάμεων που διασφαλίζει αυτήν την τριπλή πλειοψηφία. Στρατηγική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ είναι το αντίστροφο, είναι να μην μπορεί να παρεμποδίσει ο ΣΥΡΙΖΑ στην επόμενη περίοδο τον σχηματισμό κυβέρνησης, την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας και μία συμφωνία για το εκλογικό σύστημα στην οποία θα μπορούσε να προσχωρήσει πιεζόμενος από τις καταστάσεις. Άρα λοιπόν πρέπει, από την άλλη οπτική γωνία, να υπάρχουν επαρκείς δυνάμεις στο Κοινοβούλιο που να μπορούν να διασφαλίσουν ένα κυβερνητικό πρόγραμμα σοβαρό, προοδευτικό πραγματικά, με εθνικά προτάγματα, μεταρρυθμιστικά προτάγματα, με ικανότητα συζήτησης και αλληλοκατανόησης με τους εταίρους, που να εμπνέει εμπιστοσύνη και στην κοινωνία και στις αγορές και στους συνομιλητές, που να μπορεί να διαχειριστεί με εθνική συνείδηση και ιστορική ας το πούμε γνώση, τα θέματα της εξωτερικής πολιτικής και να μπορεί να κάνει και όλα τα άλλα. Διότι, εάν υπάρξει μία αυτοδύναμη μονοκομματική πλειοψηφία, κανείς δεν πρόκειται να συμπράξει στην διαχείριση των προβλημάτων της χώρας από την κυβέρνηση και μπορεί αυτή η κυβερνητική πλειοψηφία να βρεθεί εκτεθειμένη στις πιέσεις του βαθύτερου εαυτού της σε σχέση με τα άλλα μεγάλα θέματα που είναι τα ζητήματα τα πολιτειακά, τα συνταγματικά και του εκλογικού νόμου».