Είκοσι έξι χρόνια από τότε που νομοθετήθηκε για πρώτη φορά η ίδρυση δικαστικής αστυνομίας, ο υπουργός Δικαιοσύνης Σταύρος Κοντονής ανακοίνωσε χθες την πραγματική ίδρυσή της, αρχικά σε Αθήνα και Πειραιά, προκειμένου να διευκολυνθούν οι δικαστικές αρχές σε διαδικαστικά αλλά κρίσιμα θέματα, όπως η εκτέλεση χιλιάδων δικαστικών αποφάσεων που μένουν για χρόνια στα συρτάρια, στερώντας από το Δημόσιο έσοδα και ακυρώνοντας επί της ουσίας την εφαρμογή όσων αποφάσισε η Δικαιοσύνη. Ο υπουργός Δικαιοσύνης ανέφερε ότι η δικαστική αστυνομία σε πρώτο στάδιο θα στελεχωθεί από αστυνομικούς και στη συνέχεια από εξειδικευμένο προσωπικό, ενώ θα είναι υπό την εποπτεία της εισαγγελικής αρχής, με στόχο τη συνδρομή των εισαγγελέων και των ανακριτών σε δύσκολες και περίπλοκες υποθέσεις για τις οποίες απαιτούνται ειδικές γνώσεις και η βοήθεια της δικαστικής αστυνομίας.
Παράλληλα, ο υπουργός εξήγγειλε σειρά νομοθετημάτων που αφορούν ευρύ φάσμα θεμάτων για τη λειτουργία και την απονομή της δικαιοσύνης, ανάμεσα στα οποία τη θεσμοθέτηση (πρώτη φόρα από την ίδρυση του ελληνικού κράτους) κώδικα που θα διέπει τη λειτουργία του Ελεγκτικού Συνεδρίου, ενώ σε προχωρημένο ή σε τελικό στάδιο είναι και άλλα ουσιώδη νομοθετήματα, όπως αυτό για τις αρμοδιότητες του Ευρωπαίου εισαγγελέως, αλλά και οι διατάξεις που θα δρομολογήσουν την τριχοτόμηση του Πρωτοδικείου Αθηνών με την ίδρυση δύο νέων πρωτοδικείων στο Λεκανοπέδιο σε περιοχές που θα καλύπτουν τις ανάγκες των πολιτών σε όλη την Αττική.
Σημαντική ήταν και η ανακοίνωση από τον κ. Κοντονή ότι με την έναρξη του νέου δικαστικού έτους, τον προσεχή Σεπτέμβριο, θα διατεθούν δύο δικαστικές αίθουσες στο κτίριο Κεράνης στον Πειραιά, προκειμένου να διεξάγονται εκεί μεγάλες δίκες, που καρκινοβατούν έως σήμερα, μεταξύ των οποίων και η δίκη της Χρυσής Αυγής, που διανύει ήδη τον τρίτο χρόνο από την έναρξή της και δεν έχει ακόμη προχωρήσει αρκετά. Οι συγκεκριμένες δικαστικές αίθουσες θα διατεθούν στο Εφετείο της Αθήνας για διεξαγωγή δικών. Το κτίριο προοριζόταν αρχικά για τη στέγαση των δικαστηρίων του Πειραιά, αλλά τελικώς παρέμεινε για χρόνια σε αχρησία λόγω της αντίδρασης των δικηγόρων του Πειραιά, που δεν ήθελαν να μετακινούνται έως εκεί.