Το τέλος ψευδαισθήσεων

1' 44" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Τον Ιανουάριο του 2015, μία από τις πρώτες ενέργειες της κυβέρνησης του Αλέξη Τσίπρα ήταν να εγείρει ενστάσεις και να διεκδικήσει αναβολή για τις προτεινόμενες κυρώσεις κατά της Ρωσίας. Η στάση της Αθήνας στο έκτακτο συμβούλιο των υπουργών Εξωτερικών είχε θορυβήσει τις Βρυξέλλες που ανησυχούσαν ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ θα επιχειρούσε να παίξει το χαρτί της Μόσχας για να εκβιάσει υποχωρήσεις εκ μέρους της Ε.Ε. Λίγο αργότερα, όταν ο τότε υπουργός Παραγωγικής Ανασυγκρότησης, Περιβάλλοντος και Ενέργειας Παναγιώτης Λαφαζάνης ταξίδευε στη ρωσική πρωτεύουσα κι ενώ βρισκόταν σε εξέλιξη η «περήφανη διαπραγμάτευση» του Γιάνη Βαρουφάκη, οργίαζαν οι φήμες ότι η κυβέρνηση θα ζητήσει βοήθεια από τη Μόσχα. Οπως όμως έγραψαν το ίδιο καλοκαίρι οι «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς», η Μόσχα αποσαφήνισε έγκαιρα πως η συμφωνία με τους Ευρωπαίους εταίρους της Ελλάδας είναι μονόδρομος και οι ευσεβείς πόθοι του Παναγιώτη Λαφαζάνη ουδέποτε εκπληρώθηκαν.

Η είδηση περί απέλασης Ρώσων διπλωματών, όπως περιγράφεται στο εξαιρετικό ρεπορτάζ του Βασίλη Νέδου στη χθεσινή «Καθημερινή», αποτελεί ακριβώς γι’ αυτούς τους λόγους μια βίαιη ενηλικίωση –μαζί με τόσες άλλες– για τη σημερινή κυβέρνηση. Πολλά στελέχη της, κυρίως αυτά που πέρασαν από την ΚΝΕ και ακόμη δακρύζουν με την ανάκρουση του ρωσικού εθνικού ύμνου, έτρεφαν ψευδαισθήσεις για τον ρόλο της Ρωσίας.

Ποια είναι όμως η σημερινή Ρωσία του Βλαντιμίρ Πούτιν από την οποία ήλπιζαν ότι θα εξασφαλίσουν βοήθεια; Είναι μια σκοτεινή υπερδύναμη με έναν περίπου ισόβιο πρόεδρο που ειδικεύεται στη βιομηχανία ψεύτικων ειδήσεων και τρολς, φέρεται ότι χρηματοδοτεί εθνικιστικά και ακροδεξιά κόμματα στην Ευρώπη για να διαλύσει την Ε.Ε., αναμειγνύεται στις αμερικανικές εκλογές και στα Δυτικά Βαλκάνια (εξ ου και η επιχείρηση υπονόμευσης της λύσης για το όνομα με την ΠΓΔΜ), παραβιάζει συστηματικά τα ανθρώπινα δικαιώματα των πολιτών της και διώκει αντιφρονούντες και ΛΟΑΤ. Είναι μια χώρα στην οποία τα εγκλήματα μίσους, η συνωμοσιολογία και η λογοκρισία ανθούν. Τι σχέση έχει αυτή η χώρα με την Αριστερά, με την Ελλάδα και με την Ορθοδοξία, πέρα από ένα παρανοϊκό στερεότυπο περί ξανθού γένους και των σχετικών χρησμών του Γέροντα Παϊσίου, άντε και του θρησκευτικού τουρισμού Ρώσων στο Αγιον Ορος;

Και για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι πλέον σαφές ότι ανήκομεν εις την Δύσιν.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή