Η νοσταλγική «Περουζέ» συναντά το σημερινό κοινό

Η νοσταλγική «Περουζέ» συναντά το σημερινό κοινό

1' 54" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Αμηχανία προκάλεσε στις 16 Ιουνίου η παρουσίαση της «Περουζέ» του Θεόφραστου Σακελλαρίδη στο Ηρώδειο. Ο ίδιος ο συνθέτης δεν έκρυβε ότι έγραφε παίρνοντας «από δεξιά κι αριστερά», ότι «τρυγούσε» τις επιτυχίες της εποχής. Σήμερα ο μουσικά ενημερωμένος ακροατής αναγνωρίζει άμεσα τα αμπέλια που τρυγήθηκαν, όπως επίσης τα προφανή στερεότυπα τα οποία χρησιμοποιεί ο Σακελλαρίδης. Από την «Κάρμεν» ειδικά είναι εμπνευσμένοι τρεις κεντρικοί ρόλοι, αρκετά μουσικά μέρη, όπως επίσης αυτούσιες ατάκες από το λιμπρέτο, με πιο χαρακτηριστικό το πέταγμα του δαχτυλιδιού –«Tiens!»– στο τέλος του έργου. Το λιμπρέτο του Γεωργίου Τσοκόπουλου είχε προφανείς αδυναμίες, με κυριότερη την απουσία ερωτικού ντουέτου για το κεντρικό ζευγάρι: Μετά την πρώτη ματιά κατά την οποία δεν ανταλλάσσουν λέξη, ο Θάνος και η Περουζέ περνούν κατευθείαν σε δραματικό χωρισμό.

Πιο προβληματική είναι η απουσία μουσικής ταυτότητας. Το έργο αποτελείται κυρίως από μουσικό υλικό οπερέτας, δηλαδή αναρίθμητα σαγηνευτικά στροφικά τραγούδια, στα οποία παρεμβάλλονται «δραματικά» μέρη «προετοιμάζοντας» το τραγικό φινάλε, συνηθισμένο πάντως σε οπερέτες, με αναρίθμητα παραδείγματα ανάμεσα στις μεσογειακού πάθους ισπανικές «θαρθουέλες».

Ο Βύρων Φιδετζής διηύθυνε τη Φιλαρμόνια Ορχήστρα Αθηνών αναδεικνύοντας με επιτυχία τον ιδιαίτερο χαρακτήρα κάθε μουσικής ενότητας του πολυσυλλεκτικού έργου. Τα στροφικά τραγούδια του Πέτρου και του Βασιλιά των Τσιγγάνων, εμβατηριακά, σε ύφος Oφενμπαχ, ήχησαν ανάλαφρα και δροσερά, το λυρικό ντουέτο της Ανθούλας και του Θάνου στην Α΄ Πράξη απέπνεε αισθησιασμό ακριβώς όπως και το περίφημο «σαγηνευτικό» τραγούδι «Νεράιδα του γιαλού» της Περουζέ, ανάμνηση της «χαμπανέρας» της Κάρμεν. Το δικό τους ξεχωριστό ύφος είχαν οι «τσιγγάνικες» μελωδίες ενώ λικνιστικό παλμό διέθεταν οι πλατιές μελωδικές φράσεις, προερχόμενες κατευθείαν από την «Εύθυμη χήρα» του Λέχαρ, όπως στο τέλος του ντουέτου της Περουζέ με τον Βασιλιά των Τσιγγάνων.

Επιτυχημένη υπήρξε η διανομή. Ο ρόλος του Πέτρου, περιστασιακός αφού εξαφανίζεται μυστηριωδώς μετά την αρχική του εμφάνιση, αποδόθηκε από τον Τάση Χριστογιαννόπουλο, με μουσικότητα, εξαιρετική άρθρωση και… υποδειγματική ισορροπία πάνω σε βαρέλια, όπως προέβλεπαν η ευφάνταστη σκηνοθεσία του Θοδωρή Αμπαζή και η κινησιολογία της Αποστολίας Παπαδαμάκη. Ευπρόσδεκτη ήταν η ισχυρή δραματική φωνή του τενόρου Φίλιππου Μοδινού (Θάνος), προσεγμένο το τραγούδι της λυρικής υψιφώνου Aννας Στυλιανάκη (Ανθούλα), πολύ καλός ο βαθύφωνος Πέτρος Μαγουλάς (Βασιλιάς των Τσιγγάνων) και πειστική η σκούρα φωνή της μεσοφώνου Κασσάνδρας Δημοπούλου (Περουζέ).

Καλές ήταν επίσης οι χορωδίες του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών και η Μικτή Χορωδία Θεσσαλονίκης, προετοιμασμένες από τον Νίκο Μαλιάρα και τη Μαίρη Κωνσταντινίδου, αντίστοιχα.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή