Με φαβορί τη Γαλλία και αουτσάιντερ την Κροατία –ρόλοι που ταίριαξαν και στους δύο απολύτως φέτος– κορυφώνεται σήμερα το Παγκόσμιο Κύπελλο της Ρωσίας. Στο γήπεδο «Λουζνίκι» της Μόσχας στις 6 το απόγευμα η αναμέτρηση της μαθημένης από τελικούς την τελευταία 20ετία Γαλλίας και της «πρωτάρας» Κροατίας κρίνει τον νέο παγκόσμιο πρωταθλητή που θα πάρει τα σκήπτρα από τη Γερμανία.
Ο τελικός ενός τουρνουά που ομολογουμένως τα είχε όλα, υπόσχεται μια ακόμη μεγάλη μονομαχία ανάμεσα στις ομάδες που έχουν διαπρέψει για διαφορετικούς λόγους στο Μουντιάλ, και παρά τις όποιες αντιρρήσεις των Βέλγων, βρίσκονται δικαίως στον 21ο τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου.
Οι Γάλλοι διάγουν Σαββατοκύριακο εθνικής υπερηφάνειας, αφού χθες είχαν και την εθνική τους εορτή και θέλουν σήμερα να το συνδυάσουν με έναν ακόμη θρίαμβο, τον δεύτερο της ιστορίας τους σε τελικό Μουντιάλ.
Κι αν το 1998 πόνταραν (και κέρδισαν) στην κόπωση του Ρονάλντο και της παρέας του, απόψε αναμένεται να ποντάρουν στην κόπωση των Κροατών που έχουν παίξει τρεις παρατάσεις έναντι καμιάς των Γάλλων στη διοργάνωση και έχουν συμμετάσχει –με επιτυχία– σε δύο διαδικασίες πέναλτι (καμιά οι Γάλλοι). Η Γαλλία είχε και μία επιπλέον ημέρα ξεκούρασης έχοντας αγωνιστεί Τρίτη, ενώ οι Κροάτες Τετάρτη, και κυρίως έχει επιτυχή εναλλαγή των παικτών της στους αγώνες, ενώ η Κροατία βασίζεται σε ενδεκάδα που δύσκολα αλλάζει.
Αραγε πόσες δυνάμεις θα έχουν μείνει στα πνευμόνια του απίστευτου Λούκα Μόντριτς και στα ταλαιπωρημένα πόδια του Μάριο Μάντζουκιτς; Θα μπορέσουν να τα βάλουν με τη ρώμη του Πολ Πογκμπά και την αλκή του Ραφαέλ Βαράν; Και θα αντέξουν οι Ντομάγκοϊ Βίντα και Ντέγιαν Λόβρεν στο κέντρο της κροατικής άμυνας την πίεση της γαλλικής επιθετικής τριπλέτας των Κιλιάν Eμπαπέ, Αντουάν Γκριεσμάν και Ολιβιέ Ζιρού;
Πολύς λόγος έχει γίνει για τον ημιτελικό του Μουντιάλ του 1998, όταν η οικοδέσποινα Γαλλία του Ζινεντίν Ζιντάν και του Τιερί Ανρί κατέβαλε την Κροατία των Ζβόνιμιρ Μπόμπαν και Νταβόρ Σούκερ, εννοώντας ότι οι Κροάτες αναζητούν εκδίκηση. Η αλήθεια όμως είναι ότι για τους Κροάτες η δικαίωση αυτής της σπουδαίας γενιάς έχει ήδη έρθει με τη φετινή της πορεία. Ο,τι και αν συμβεί στον τελικό θα είναι η κορυφαία επιτυχία στην ιστορία της μικρότερης σε πληθυσμό (4,1 εκατ.) χώρας που πάει σε τελικό μετά το 1950.
Μια ακόμη ενδιαφέρουσα πτυχή του τελικού είναι ότι πέρα από τους ηγέτες της Γαλλίας, της Κροατίας και της Ρωσίας, το «παρών» θα δώσει και ο πρόεδρος της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής, Τόμας Μπαχ, ερχόμενος πρόσωπο με πρόσωπο με τον Βλαντιμίρ Πούτιν για πρώτη φορά μετά το ξέσπασμα του σκανδάλου του ρωσικού κρατικού συστήματος ντόπινγκ.
Οταν όμως ο διαιτητής σφυρίξει την έναρξη του τελικού στο «Λουζνίκι», τα βλέμματα όλα θα είναι όχι στις εξέδρες των επισήμων αλλά στους 22 Γάλλους και Κροάτες που μετά ένα μήνα προσπαθειών δίνουν το μέγα ραντεβού τους με την ιστορία.
Γιατί επικράτησε η Ευρώπη
Η εδώ και έναν αιώνα μονομαχία μεταξύ Νοτιοαμερικανών και Ευρωπαίων για την κυριαρχία στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο, κάθε τέσσερα χρόνια, αποτελεί περισσότερο κομμάτι του παρελθόντος παρά του παρόντος. Η σύγκρουση της τεχνικής ανωτερότητας των παικτών από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού με τη σωματική και τακτική ανωτερότητα αυτών της Γηραιάς Ηπείρου, έφτασε σε ένα τέλος με τον εφιάλτη του νοτιοαμερικανικού ποδοσφαίρου. Αυτό αντανακλάται και στο φετινό Μουντιάλ, όπου τέσσερις ευρωπαϊκές χώρες μετέτρεψαν την τελική τετράδα της διοργάνωσης σε ένα… Euro.
«Υπάρχουν πολλές εξηγήσεις, αλλά για μένα η κυριότερη είναι ότι μας έκλεψαν το… τίκι-τάκα από δική μας αμέλεια», δήλωσε στην ισπανική εφημερίδα El Pais ο πρώην διεθνής με την Αργεντινή, Χόρχε Βαλντάνο, για να συνεχίσει: «Εχουμε ξεφύγει με την εμμονή μας για νίκη, ώστε οι νεαροί παίκτες φεύγουν από πολύ μικροί για την Ευρώπη. Ειδικά όμως για την Αργεντινή το πρόβλημα είναι πολύπλευρο: βία, κακή οργάνωση, έλλειψη οικονομικών πόρων… Μόνο η Ουρουγουάη έμεινε σταθερή, δεν έπαψε να είναι αυτή που ήταν. Εφυγε [από το Μουντιάλ] με το κεφάλι ψηλά».
«Κατά τη γνώμη μου», προσθέτει ο βετεράνος της Εθνικής Βραζιλίας, Τοστάο, «δεν αποτελεί έκπληξη ό,τι συμβαίνει με τη Βραζιλία, διότι δεν είναι πια η χώρα του ποδοσφαίρου της χαράς και της σάμπας. Πάνε πια αυτά. Μπορεί να διαθέτουμε καλές εθνικές ομάδες και μερικούς μεγάλους παίκτες όπως ο Νεϊμάρ, αλλά δεν είναι πια καθαρά φαβορί. Το ίδιο και με την Αργεντινή, δεν μπορεί να πλαισιώσει τον Μέσι, αφού σε αυτό το Μουντιάλ είχε πολλούς παίκτες μεσαίου επιπέδου», είπε ο πρώην παγκόσμιος πρωταθλητής.
«Μπορεί να έχουμε Μέσι και Νεϊμάρ, αλλά για πρώτη φορά στη δεκαετία η σωματική υπεροχή επικράτησε της τεχνικής και της ομαδικής ανωτερότητας. Αυτό εξηγεί πώς μέτριου επιπέδου ομάδες όπως η Σουηδία και η Ρωσία έφτασαν στα προημιτελικά», ισχυρίζεται ο Βαλντάνο.
Στις 23 Ιουνίου η νοτιοαμερικανική ποδοσφαιρική συνομοσπονδία (CONMEBOL) οργάνωσε συζήτηση στρογγυλής τραπέζης στη Μόσχα με τη συμμετοχή προπονητών και βετεράνων παικτών της Νοτίου Αμερικής. Από εκεί προέκυψε μια πολύ ανησυχητική ανάλυση που επικεντρώθηκε στην κατάσταση των ποδοσφαιρικών φυτωρίων και στο ζήτημα της διαφθοράς. Αλλωστε, η CONMEBOL ήταν στο επίκεντρο του σκανδάλου διαφθοράς της FIFA, ενώ το φαινόμενο των παιδιών 12 και 13 ετών που δηλώνουν στους γονείς τους ότι θα αναζητήσουν την τύχη τους στο ποδόσφαιρο, εγκαταλείποντας όλα τα άλλα, είναι πολύ εκτεταμένο.