Μετα-μουντιαλικό μπλουζ

2' 9" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Το φινάλε κάθε Παγκοσμίου Κυπέλλου Ποδοσφαίρου συνοδεύεται πάντοτε από μια κάποια δόση μελαγχολίας. Ας την ονομάσω μετα-μουντιαλικό μπλουζ. Η ΕΡΤ επιδείνωσε την κατάσταση προβάλλοντας καθημερινά αυτές τις μέρες τους καλύτερους αγώνες της διοργάνωσης που έληξε την Κυριακή. Ξαναζεσταμένο φαγητό που δοκίμασες πριν από λίγες ημέρες ή εβδομάδες για να σου θυμίζει ότι η γιορτή τελείωσε με ακόμα πιο εμφατικό τρόπο.

Το ευχάριστο με το Παγκόσμιο Κύπελλο είναι ότι γίνεται πάντοτε καλοκαίρι. Για τους περισσότερους μια κάποια ανάπαυλα είναι προ των πυλών, έτσι κι αλλιώς όμως το καλοκαίρι έχει πάντοτε κάτι ανάλαφρο, έναν αέρα διακοπών και χαλάρωσης. Ταιριάζει γάντι σε μια ποδοσφαιρική γιορτή το καλοκαίρι.

Είναι αυτό που δεν θα συμβεί τέσσερα χρόνια αργότερα, με τη διοργάνωση στο Κατάρ, όπου, καθώς δεν είναι δυνατόν να παιχτεί ποδόσφαιρο στους 50 βαθμούς Κελσίου, το επόμενο Παγκόσμιο Κύπελλο θα πραγματοποιηθεί χειμώνα, νομίζω μάλιστα θα ολοκληρωθεί λίγο πριν από τα Χριστούγεννα. Θα περιλαμβάνει γενναία διακοπή των εθνικών πρωταθλημάτων και, γενικώς, δεν θα έχει τίποτε από το χαλαρό, καλοκαιρινό κλίμα που έχουν ιστορικά όλα τα μουντιάλ.

Επί του παρόντος, όσοι παρακολουθήσαμε τους αγώνες, απομένουμε με αυτό το μετα-μουντιαλικό μπλουζ, το οποίο έχει διάφορες πτυχές. Μία από αυτές είναι ότι σε κάθε Παγκόσμιο Κύπελλο θυμάσαι πόσο συναρπαστικό άθλημα είναι το ποδόσφαιρο.

Ομολογώ ότι το είχα λησμονήσει τελείως. Λίγο μου το θυμίζουν κατά καιρούς κάποιοι αγώνες του Τσάμπιονς Λιγκ. Επίσης, αν παρακολουθούσα εξ αποστάσεως συστηματικά το αγγλικό πρωτάθλημα, δεν τίθεται ζήτημα: θα παρέμενα σφόδρα ερωτευμένος με το άθλημα (αυτό το γνωστό οξύμωρο σχήμα: πληκτική, μέτρια έως κακή η Εθνική Αγγλίας διαχρονικά, εκπληκτικό το αγγλικό πρωτάθλημα όμως).

Ομως, ζώντας στην Ελλάδα, το ποδόσφαιρο είναι ταυτισμένο με μια εκνευριστική μιζέρια, με μικρο-παραγοντισμούς και μέγκα-διαφθορά, άδεια γήπεδα, κακό θέαμα, καχυποψία, ατμόσφαιρα πολέμου. Γιατί ν’ ασχοληθεί κάποιος, έστω και για να σκοτώσει τον χρόνο του; Για να πάθει κατάθλιψη ή για να πλήξει ή για να δηλητηριαστεί με μια γνήσια νεοελληνική τοξικότητα;

Μια άλλη πτυχή του μετα-μουντιαλικού μπλουζ είναι ότι αποχωρίζεσαι πρόσωπα με τα οποία συνδέθηκες. Λίγη σημασία έχει αν τα αγάπησες ή τα αντιπάθησες, το βέβαιο είναι ότι θα σου λείψουν. Ειδικά φέτος, στον τελικό έφτασαν δύο ομάδες που, κατά γενική ομολογία, προκαλούσαν συμπάθεια σε όλους.

Στην ουσία, πρόκειται για το τέλος μιας αφήγησης που συνεπαίρνει και συγκινεί. Κάθε τέτοιο τέλος σε αφήνει με ένα κενό. Το ποδόσφαιρο είναι μια αφήγηση, με τις δραματικές κορυφώσεις, τις ανατροπές, το αναπάντεχο φινάλε. Δένεσαι με την εκάστοτε αφήγηση και δεν θες να τελειώσει. Η κατάστρωση μιας αφήγησης ενέχει προσπάθεια, κόπο, ενασχόληση με τον αγώνα σου, όχι με τους αντιπάλους και τη διαιτησία. Στην Ελλάδα, σκοτώσαμε αυτή την αφήγηση. Δεν μας ενδιαφέρουν οι ιστορίες· θέλουμε μόνον «να κερδάμε».

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή