Είναι ευκολότερο να φανταζόμαστε τους ποιητές ως άκακους ιδεαλιστές παρά ως επικίνδυνους τρομοκράτες, όμως, σε αντίθεση με τα στεγνά κείμενα προπαγάνδας ή τις πολιτικές ρητορείες, οι στίχοι μπορούν να αποστηθιστούν, να τραγουδηθούν, να γραφτούν σε τοίχους, να διαδοθούν από στόμα σε στόμα και εν τέλει να χαραχτούν στη συλλογική μνήμη.
Δεν είναι, λοιπόν, παράξενο που οι ποιητές ανέκαθεν βρίσκονταν στο στόχαστρο των απολυταρχικών καθεστώτων και που πολλοί εξ αυτών κατέληξαν στη φυλακή ή μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα. Η εγκατάσταση της Σίλπα Γκούπτα «For, In Your Tongue I Cannot Hide» («Γιατί στη γλώσσα σου δεν μπορώ να κρυφτώ»), που παρουσιάζεται στο Κολέγιο Τεχνών του Εδιμβούργου έως τις 26 Αυγούστου, στο πλαίσιο του εικαστικού φεστιβάλ της πόλης, φιλοδοξεί να δώσει ξανά φωνή σε 100 ποιητές που φυλακίστηκαν ή εκτελέστηκαν από τον 8ο αιώνα έως τις μέρες μας. Ανάμεσά τους, ο διωκόμενος στο Ιράν Mohammad Reza Haj Rostam Begloo, η 20χρονη Ayat al-Qurmezi από το Μπαχρέιν που κρίθηκε ένοχη για αντικυβερνητική δράση, επειδή διάβασε στίχους στην πλατεία Περλ, και ο Maung Saungkha που φυλακίστηκε το 2016 γιατί σε ένα ποίημά του ισχυρίστηκε ότι έχει ένα τατουάζ με τον πρόεδρο της Μιανμάρ στα γεννητικά του όργανα.
Το έργο αποτελείται από 100 μικρόφωνα, τα οποία αιωρούνται πάνω από ισάριθμες σελίδες τρυπημένες από μεταλλικά καρφιά. Στις σελίδες αναγράφονται αποσπάσματα ποιημάτων, ηχογραφημένες απαγγελίες των οποίων ακούγονται από τα μικρόφωνα στα αγγλικά, τα ισπανικά, τα αραβικά, τα ρωσικά, τα αζερικά, τα χίντι και άλλες γλώσσες. «Οι ποιητές, όπως οι καλλιτέχνες, είναι ονειροπόλοι. Ακόμα κι όταν μιλούν για εφιάλτες», δήλωσε η Ινδή εικαστικός σε συνέντευξή της στην Guardian. Η ιδέα για τη δημιουργία της εγκατάστασης προέκυψε κατ’ αρχάς από μια προηγούμενη δουλειά της Γκούπτα, για τις ανάγκες της οποίας συγκέντρωσε βιβλία υπογεγραμμένα με ψευδώνυμα, έτσι ώστε οι συγγραφείς τους να μην κινδυνεύουν να έρθουν αντιμέτωποι με τον νόμο.
Παράλληλα, η δημιουργός, που θεωρείται μία από τις πλέον υποσχόμενες καλλιτέχνιδες της γενιάς της και έχει πραγματοποιήσει εκθέσεις σε μουσεία όπως το MOMA του Σαν Φρανσίσκο, το Κέντρο Πομπιντού και η Τate Modern, έχει επηρεαστεί από τις πρόσφατες εξελίξεις στην Ινδία και τη στροφή της ινδικής κοινωνίας προς τον συντηρητισμό.
Ενα από τα διασημότερα έργα της τιτλοφορείται «1:14.9» και αποτελείται από ένα κουβάρι κλωστής με την υποσημείωση «1188,5 μίλια συνοριακής περίφραξης», η οποία αναφέρεται στα σύνορα της Ινδίας με το Πακιστάν, ενώ η ηχητική εγκατάσταση «In our times» συνιστά ένα ηχητικό κολάζ των λόγων που έδωσαν οι πρωθυπουργοί των νεοσυσταθέντων κρατών της Ινδίας και του Πακιστάν στις 14 Αυγούστου του 1949.