Αστραφτερό μυαλό, ατσαλένια θέληση, πείσμα, μεθοδικότητα, πνεύμα συνεργασίας, σκληρή δουλειά, αφοσίωση, ήθος, φιλοδοξία, αγάπη για την πατρίδα. Στις ιστορίες που θα σας αφηγηθούμε σήμερα, με ήρωες παιδιά και εφήβους, θα βρείτε όλες αυτές τις αρετές. Και όλες στον υπερθετικό βαθμό. Μαζί με ένα ακόμα εξίσου σημαντικό χαρακτηριστικό: την υπέρβαση αμέτρητων προβλημάτων και δυσκολιών στην Ελλάδα της κρίσης και του brain drain.
Tα Ελληνόπουλα με τα οποία μιλήσαμε σ’ αυτό το ρεπορτάζ έχουν κοινό παρονομαστή το πάθος τους γι’ αυτό που κάνουν και κυνηγούν το όνειρό τους με κόπο και θυσίες: άλλα στα πελάγη (όπως οι παγκόσμιες πρωταθλήτριες και οι πρωταθλήτριες Ευρώπης στην ιστιοπλοΐα), άλλα πάνω από πλαστικά «τουβλάκια», γρανάζια, άξονες, κινητήρες και αισθητήρες, κατασκευάζοντας τα δικά τους πρωτοποριακά ρομπότ (όπως η ομάδα που θα εκπροσωπήσει τη χώρα μας στην προσεχή Ολυμπιάδα Εκπαιδευτικής Ρομποτικής που θα πραγματοποιηθεί τον Νοέμβριο στην Ταϊλάνδη), άλλα μέσω της μουσικής (όπως τα μέλη της παιδικής χορωδίας Rosarte, που πετυχαίνουν εντυπωσιακές διεθνείς διακρίσεις). Κι άλλα, διαβάζοντας μεθοδικά για να σπουδάσουν και να προκόψουν, όπως τα τρίδυμα της οικογένειας Λαζαρή, από την Κάλυμνο, που στις φετινές Πανελλαδικές Εξετάσεις εξασφάλισαν υψηλότατες βαθμολογίες και θα βρεθούν στις πανεπιστημιακές σχολές τις οποίες επέλεξαν.
Αυτά τα παιδιά δεν είναι μόνα στον αγώνα τους. Eχουν δίπλα τους εξίσου αφοσιωμένους ενήλικες –γονείς, προπονητές, δασκάλους–, που τα εμπνέουν και τα στηρίζουν με όλες τους τις δυνάμεις, κάνοντας και οι ίδιοι πολλές υπερβάσεις. Η Αριάδνη, η Μυρτώ, η Μελίνα, η Μαρία, η Ελένη, ο Στέλιος, ο Αναστάσιος, ο Λεωνίδας, ο Μιχάλης είναι εκπρόσωποι της «γενιάς της ελπίδας». Και δέχθηκαν πρόθυμα να μοιραστούν με την «Κ» τα όνειρα και τις αγωνίες τους.
Τα παιδιά της χορωδίας «κατέκτησαν» τη Νότιο Αφρική
Η Iρις, η Φωτεινή, η Μελίνα και ο Αλέξης μόλις τελείωσαν την Α΄ Γυμνασίου. Στις αρχές Ιουλίου, μαζί με άλλα 43 μέλη της Παιδικής Χορωδίας Rosarte, ταξίδεψαν στη Νότιο Αφρική, για να διαγωνιστούν στην 10η Χορωδιακή Ολυμπιάδα. Ο ανταγωνισμός ήταν ιδιαίτερα σκληρός, αφού στη διοργάνωση συμμετείχαν 300 χορωδίες από 56 χώρες! Τα Ελληνόπουλα, όμως, απέδειξαν για ακόμη μία φορά τις τεράστιες δυνατότητές τους και επέστρεψαν με δύο χρυσά μετάλλια. Hταν η καλύτερη ανταμοιβή «έπειτα από δύο χρόνια υπερπροσπάθειας και αγωνίας για τη συγκέντρωση χρημάτων, κυρίως μέσω δράσεων και συναυλιών. Η Rosarte είχε να παλέψει με τις κοινωνικοοικονομικές αντιξοότητες, αλλά δεν έπαψε να ονειρεύεται και να στοχεύει πάντοτε υψηλότερα», όπως λέει η πολυβραβευμένη Ελληνίδα μαέστρος Ρόζη Μαστροσάββα επικεφαλής αυτού του μεγάλου «σχολείου», για 250 επίλεκτα παιδιά από 7 έως 21 ετών.
Η Rosarte λειτουργεί ως ανεξάρτητη παιδική χορωδία από το 2008 και στεγάζεται στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών. «Ελκύει παιδιά με ταλέντο που αγαπούν το χορωδιακό τραγούδι αλλά και το τραγούδι εν γένει. Κυρίως, όμως, αυτό που τους ενώνει είναι οι σχέσεις αγάπης και φιλίας που αναπτύσσονται μεταξύ τους. Στηρίζουν το ένα το άλλο με ζηλευτή αλληλεγγύη. “Η χορωδία είναι η δεύτερη οικογένειά μας”, λένε με μια φωνή», εξηγεί η κ. Μαστροσάββα. Για την ίδια και τους συνεργάτες της, ο στόχος είναι ένας και έχει επιτευχθεί: «Η έμπνευση και η αγάπη να φωλιάζουν στις ψυχές των παιδιών και να μετουσιώνονται σε φως».
Mε στόχο τη διάκριση στην Ολυμπιάδα Ρομποτικής
Ο Αναστάσιος (αριστερά) και ο Λεωνίδας με τον «Πυθαγόρα», το ρομπότ με το οποίο θα συμμετάσχουν στην Ολυμπιάδα Εκπαιδευτικής Ρομποτικής.
Ανυπομονούσαν να μου γνωρίσουν τον «Πυθαγόρα». Είναι πολύ περήφανοι γι’ αυτόν. Eπειτα από ένα εξάμηνο σκληρής δουλειάς, έχει πλέον όλα τα προσόντα για να αξιοποιηθεί στον τομέα της γεωργίας ακριβείας. «Διαβάζει» το έδαφος, συλλέγει πληροφορίες, αναλύει τη σύνθεσή του και, ανάλογα με την ποιότητά του, φυτεύει τα φυτά που θα μπορέσουν να επιβιώσουν στο συγκεκριμένο περιβάλλον. Ο Λεωνίδας Γεωργίου και ο Αναστάσιος Σύρης, μαθητές στη Λεόντειο, της Α΄ Λυκείου και της Γ΄ Γυμνασίου αντιστοίχως (από τη νέα σχολική χρονιά), δημιούργησαν αυτό το πανέξυπνο ρομποτάκι –ο «Πυθαγόρας» είναι ρομπότ– και το πρόγραμμα με το οποίο «τρέχει». Και μαζί με τη δασκάλα τους της Πληροφορικής, την Παναγιώτα Τριανταφύλλου, θα συμμετάσχουν στην Ολυμπιάδα Εκπαιδευτικής Ρομποτικής, τον Νοέμβριο στην Ταϊλάνδη.
Στο δημοτικό άρχισαν και οι δύο να ασχολούνται με τη ρομποτική, που σήμερα μονοπωλεί τον ελεύθερο χρόνο τους. Ή μήπως όχι; «Η αλήθεια είναι ότι απαιτεί αφοσίωση. Ειδικά αυτή την περίοδο, που δεν έχουμε σχολείο, μπορεί να δουλέψουμε μέχρι και δέκα ώρες την ημέρα. Δεν είναι βέβαια η μοναδική ενασχόλησή μας –και μπάσκετ παίζουμε, και βόλτες πάμε, και παρέες έχουμε– απλώς είναι αυτή με την οποία είμαστε περισσότερο παθιασμένοι», λέει ο Λεωνίδας. Τι τους κινητοποιεί; «Η πρόκληση να φτιάξουμε κάτι μοναδικό, με αμέτρητους συνδυασμούς και απίστευτες δυνατότητες. Αυτή η Ολυμπιάδα θα είναι η τρίτη για εμάς. Στις προηγούμενες δύο πήγαμε για την εμπειρία. Τώρα πάμε για τη διάκριση», προσθέτει ο Αναστάσιος. «Eχουμε παραγγείλει μπλε και άσπρα τουβλάκια. Ο “Πυθαγόρας” θα ταξιδέψει στην Ταϊλάνδη ντυμένος στα χρώματα της Ελλάδας!»
Τα εξαρτήματα για τα ρομπότ είναι πανάκριβα. Επειτα από κάθε διαγωνισμό, τα παιδιά αναγκάζονται να διαλύσουν το δημιούργημά τους, για να χρησιμοποιήσουν τουβλάκια, αισθητήρες και κινητήρες για το επόμενο. Δεν τους στενοχωρεί αυτό; «Το έχουμε συνηθίσει. Aλλωστε, τα ρομπότ μας είναι εφήμερα μόνο ως υλικές κατασκευές. Η τεχνογνωσία και το λογισμικό βρίσκονται στα κομπιούτερ μας και… εδώ!», λένε. και δείχνουν το κεφάλι τους…
Τα χρυσά κορίτσια της ελληνικής ιστιοπλοΐας
Από αριστερά: Μελίνα Παππά, Μαρία Τσαμοπούλου, Μυρτώ Παπαδοπούλου, Αριάδνη Σπανάκη, αθλήτριες του ΙΟΠ.
Στο καφέ του Ιστιοπλοϊκού Ομίλου Πειραιά, ο προπονητής τους, Ανδρέας Παπαδόπουλος, δεν προλαβαίνει να δέχεται συγχαρητήρια. Τα κορίτσια χαμογελούν. Τα μάτια τους αστράφτουν. Η Μελίνα Παππά και η Μαρία Τσαμοπούλου επέστρεψαν πριν από λίγες μέρες από την Πορτογαλία ως πρωταθλήτριες Ευρώπης στην κατηγορία U17. Η Αριάδνη Σπανάκη και η Μυρτώ Παπαδοπούλου, παγκόσμιες πρωταθλήτριες στην ίδια κατηγορία, κέρδισαν το αργυρό μετάλλιο. Μαθήτριες λυκείου και οι τέσσερις, διαπρέπουν στο άθλημα που είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με την Ελλάδα λόγω της ναυτικής της παράδοσης.
Το γνώρισαν στο δημοτικό και ο έρωτας ήταν κεραυνοβόλος. «Η ιστιοπλοΐα απαιτεί συνδυασμό ικανοτήτων· όχι μόνο φυσική δύναμη και αντοχή αλλά και ευστροφία και ετοιμότητα, ώστε να δίνεις άμεση λύση σε κάθε πρόβλημα, να λειτουργούν τα αντανακλαστικά σου», λέει η Αριάδνη, που θέλει να γίνει ναυπηγός. Η Μυρτώ παραδέχεται ότι για να αντεπεξέλθει στις απαιτήσεις του πρωταθλητισμού θυσιάζει χρόνο με την οικογένειά της και τους φίλους της. Ωστόσο, έχει βρει το «κλειδί» για να μην πανικοβάλλεται: «Οργανώνω σωστά τον χρόνο μου. Στο σχολείο, για παράδειγμα, προσπαθώ να είμαι απολύτως συγκεντρωμένη, να μη “φεύγει” το μυαλό μου, να μη χάσω ούτε δύο λεπτά παράδοσης. Στόχος μου είναι να σπουδάσω χημικός».
Η Μελίνα Παππά συμφωνεί: «Πράγματι, σχολείο, φροντιστήριο, ξένες γλώσσες, καράτε – όλα χωρούν στο πρόγραμμά μου επειδή θέλω να χωρέσουν». Η ιστιοπλοΐα πάντα θα υπάρχει στη ζωή της, επαγγελματικά ή ερασιτεχνικά, προσθέτει. Ακόμα κι όταν σπουδάσει αυτό που ονειρεύεται: Βιολογία. Ζητώ από τη Μαρία Τσαμοπούλου –που θέλει να γίνει γιατρός– να θυμηθεί έναν αγώνα που τους έδωσε μεγάλη χαρά. «Στο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα της Πορτογαλίας», απαντά. «Γιατί κάναμε την ανατροπή: στην πρώτη κούρσα ήμασταν στην 42η θέση –σε σύνολο 44 σκαφών– αλλά δεν το βάλαμε κάτω και πήραμε το χρυσό. Hταν υπέροχο να βλέπουμε την έκπληξη στα μάτια όσων μας θεωρούσαν… τελειωμένες!»
Τρίδυμη αριστεία στην ακριτική Κάλυμνο
Παιδιά ενός χημικού μηχανικού και μιας φιλολόγου, ο Μιχάλης, η Ελένη και ο Στέλιος Λαζαρής αρίστευσαν στις Πανελλαδικές.
Ο Μιχάλης στις φετινές Πανελλαδικές Εξετάσεις συγκέντρωσε 18.800 μόρια – μακράν πρώτος από όλους τους μαθητές της Καλύμνου. Μπαίνει στην Ιατρική. Τα μόρια της Ελένης είναι 17.758. Θα σπουδάσει Ψυχολογία με στόχο να γίνει παιδοψυχολόγος. Και του Στέλιου 17.750 – θέλει να γίνει ναυπηγός, να μείνει στην Ελλάδα και να το παλέψει, όπως λέει. Φανταστείτε τη χαρά και την υπερηφάνεια των γονιών τους. Μόνο που στην περίπτωσή τους, αυτά τα συναισθήματα πολλαπλασιάζονται επί τρία, αφού ο Μιχάλης, ο Στέλιος και η Ελένη είναι τα τρίδυμα του χημικού μηχανικού Διαμαντή Λαζαρή και της φιλολόγου Αργυρώς Τρικοίλη.
Μιλήσαμε μαζί τους μόλις επέστρεψαν από διακοπές στην Iο με την παρέα τους – ανταμοιβή για την προσπάθεια που κατέβαλαν έναν ολόκληρο χρόνο. Πώς ήταν η καθημερινότητά τους στη διάρκεια της προετοιμασίας τους; Φαντάζει πολύπλοκη η συμβίωση τριών υποψηφίων για την τριτοβάθμια εκπαίδευση (και μάλιστα με διαφορετικές κατευθύνσεις) στο ίδιο σπίτι. «Πράγματι, πολλοί απορούν πώς τα καταφέραμε», λέει γελώντας ο Στέλιος. «“Η μαμά σας θα… τα παίξει”, μας έλεγαν, επειδή έπρεπε να βοηθά και τους τρεις, ειδικά στην έκθεση, που ήταν κοινό μάθημα. Αλλά αυτό τελικά συνέβαλε στην επιτυχία μας: ότι είχαμε κοινό στόχο και προσπαθούσαμε μαζί, ενωμένοι σαν γροθιά. Ο ένας στήριζε τον άλλο, του έδινε κουράγιο».
Η αγωνία των εξετάσεων πέρασε. «Τα άγχη είναι άλλα τώρα: σε ποια πόλη θα βρεθούμε, πού θα μείνουμε, πώς θα αφήσουμε πίσω μας το νησί και τους γονείς μας», λέει η Ελένη. Πώς σκέφτεται το μέλλον της με ένα πτυχίο; «Θα ήθελα να ταξιδέψω, να γνωρίσω τον κόσμο και, αν επιστρέψω στην Κάλυμνο, να έχω τα εφόδια ώστε να προσφέρω στον τόπο μου». Ζητώ από τον Μιχάλη μια συμβουλή για τα παιδιά που θα δώσουν Πανελλαδικές την επόμενη χρονιά. «Nα αξιοποιήσουν το καλοκαίρι ώστε να ξεκινήσουν μεθοδικό διάβασμα και να μην αγχώνονται. Μην ακούνε αυτά που λένε οι γύρω τους, ότι κρίνεται το μέλλον τους. Τίποτα δεν τελειώνει με μια αποτυχία…».