Περί των έξω και των εντός

1' 38" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Η σταθερά που διατρέχει όλα –ανεξαρτήτως– τα πολιτικά κόμματα εν Ελλάδι είναι ότι η διατήρησή τους στην εξουσία εξαρτάται από την εύνοια ή συναίνεση του ισχυρού «ξένου παράγοντος». Διόλου παράδοξο ότι τα τρία κόμματα που δημιουργήθηκαν μετά την ανεξαρτησία της Ελλάδος ήταν το «Αγγλικό», το «Γαλλικό» και το «Ρωσικό».

Το παράδοξο δεν είναι η πρόσδεση με τον «ξένο παράγοντα» την εποχή της πρώτης κρατικής οντότητος επί ελληνικού εδάφους, αλλά και στη συνέχεια έως σήμερα. Δεν ήταν εξάλλου δυνατόν η Ελλάς να υπάρξει καν, σε αυτή την πλέον ρευστή περιοχή, μεταξύ Ανατολής και Δύσεως, ερήμην των ισορροπιών και συμφερόντων των μεγάλων δυνάμεων.

Ορθή, κατά συνέπεια, διαχρονικώς η επιλογή των Ελλήνων ηγετών, και όσοι παρεξέκλιναν από αυτήν αργά ή γρήγορα υπέστησαν τις συνέπειες της απερισκεψίας τους. Ορθώς και ο πρωθυπουργός κ. Αλέξης Τσίπρας, μετά το πρώτο εξάμηνο της «επαναστατικής φρενίτιδός» του, συνέπλευσε αρμονικότατα με τις επιταγές των δανειστών, του Βερολίνου και του Eurogroup.

Εκλεισε ο κ. Τσίπρας, καθ’ ον τρόπο έκλεισε, μιαν «εκκρεμότητα» ερήμην των προσδοκιών ενός μεγάλου ποσοστού των ψηφοφόρων, με επιτροπεία και πολυετείς δεσμεύσεις της Ελλάδος, και παρά ταύτα θα μπορούσε να καυχάται ότι ήταν ο πολιτικός που ενήργησε κατ’ εξοχήν δίχως να λογαριάζει το «πολιτικό κόστος».

Παράλληλα, οι σχέσεις του πρωθυπουργού και εν γένει της κυβερνήσεως του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ με τις ΗΠΑ και τον πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ –τον «κακό δαίμονα» των Ευρωπαίων συμμάχων της Ουάσιγκτον– χαρακτηρίζονται από εντυπωσιακή αρμονία. Θα μπορούσε λοιπόν ο κ. Τσίπρας να επαναλάβει την ιστορική ρήση των πρώτων χρόνων της Μεταπολιτεύσεως «έξω, καλά τα πάμε». Μόνον που δεν αρκεί το «έξω», διότι υπάρχει και το «εντός» και η συμφορά που έπληξε την Ανατολική Αττική επιβεβαίωσε απλώς την απουσία κράτους εν Ελλάδι. Κάποιοι θα πουν ότι αυτοί που αντιμάχονταν το οργανωμένο κράτος δεν ήταν δυνατόν να το δημιουργήσουν. Αλλά και οι προηγηθέντες του κ. Τσίπρα δεν πέτυχαν σπουδαία πράγματα. Η ελληνική ελίτ διαχρονικώς ευρίσκει τρόπους συνεργασίας με τον εκάστοτε «ισχυρό», αλλά εσωτερικώς η χώρα αναρχείται πάντα – από τα χρόνια των Οθωμανών έως σήμερα.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή