Στην υγειά μας [Stin igia mas]

1' 54" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Τ​​ι είναι ελληνική κουζίνα; Είναι ο μουσακάς ελληνική κουζίνα; Ιστορικά και πραγματολογικά όχι. Ως αίσθηση όμως, σίγουρα ναι. «Και όμως, δεν υπάρχει τίποτα πιο ελληνικό από τον μουσακά», γράφει ο Επίκουρος (ο κατά κόσμον Αλβέρτος Αρούχ, μια από τις πιο γνωστές προσωπικότητες στον χώρο της ελληνικής γευσιγνωσίας) στο βιβλίο του με τίτλο «Η νέα ελληνική κουζίνα». Κυκλοφόρησε πριν από λίγα χρόνια από τις εκδόσεις Ικαρος και βασίζεται σ’ αυτήν ακριβώς την αίσθηση που περιγράφει ο συγγραφέας του ο οποίος έφυγε από τη ζωή το 2014.

Το θυμήθηκα πρόσφατα με αφορμή άλλη μια έκδοση για την ελληνική κουζίνα στα αγγλικά –όσο περισσότεροι τουρίστες έρχονται κάθε χρόνο στην Ελλάδα, τόσο περισσότερες εκδόσεις μαγειρικής θα κυκλοφορούν– που φιλοδοξεί και αυτή, να κερδίσει ξένο κοινό.

Ουσιαστικά φιλοδοξεί να τρυπώσει στις αποσκευές των ξένων επισκεπτών που δοκιμάζουν ελληνικά πιάτα σε ταβέρνες ολόκληρης της Ελλάδας, εντυπωσιάζονται και αναζητούν ένα βιβλίο για να πάρουν μαζί τους επιστρέφοντας στο σπίτι τους. Εναν οδηγό μαγειρικής που θα περιέχει βασικές συνταγές, εύκολες, γρήγορες και κοντινές σε ό,τι δοκίμασαν. Μέσα απ’ αυτό το πρίσμα είναι έξυπνη η ιδέα των δημιουργών του βιβλίου, της Ιωάννας Παυλάκη και του έμπειρου μάγειρα Μάκη Γεωργιάδη, να δώσουν στη δουλειά τους τον τίτλο «My Greek Taverna» και να φτιάξουν ουσιαστικά ένα μενού που περιέχει όλα όσα θα έβρισκε κανείς σε μια κλασική ταβέρνα μαζί φυσικά με κάποιους νεωτερισμούς, απαραίτητους στην εποχή του vegan και του gluten-free.

Το βιβλίο δεν διεκδικεί βαθμό πρωτοτυπίας στις συνταγές για τζατζίκι, πατατοσαλάτα, παστίτσιο, μουσακά, γεμιστά και αρνάκι στο φούρνο με πατάτες, αφηγείται όμως μια ωραία ιστορία που ξεκινάει σε μια ταβέρνα της Λέσβου. Οταν η δημιουργός του που απολαμβάνει το μεσημεριανό της, πιάνει κουβέντα με ένα ζευγάρι Νορβηγών.

Σύντομα, έχουν γίνει μια παρέα, πίνουν τα ούζα τους, τσουγκρίζουν και ανταλλάσσουν ευχές, μοιράζονται στιγμές της ζωής τους και… μεζέδες, γελάνε, απολαμβάνουν την ανεμελιά και τη χαλαρότητα, ένα τυπικό, ζεστό καλοκαιρινό μεσημέρι σε μια ελληνική ταβέρνα πλάι στο κύμα. Συχνά, αναζητάμε την πρωτοτυπία, αυτό που κανείς μέχρι σήμερα δεν έχει σκεφθεί να προσφέρει, ενώ αυτό που μάλλον θέλουν οι άλλοι από μας είναι να πούμε μια ωραία ιστορία.

Μια αληθινή ιστορία. Οπως αυτή της Ιωάννας, του Jonas και της Αnna, που βρέθηκαν ένα μεσημέρι να πίνουν ούζα σε μια παραθαλάσσια ταβέρνα της Λέσβου. Και η ιστορία τους γέννησε την ιδέα για ένα βιβλίο.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή