Αυτόν τον Αύγουστο, ειδικά, ευχηθήκαμε πολλές φορές να έβγαινε αληθινή η εμβληματική φράση του Ουμπέρτο Εκο. ΄Ομως, ο μήνας έχει μισοφύγει και αμελήσαμε να υπενθυμίσουμε όλα εκείνα τα καλοκαιρινά κυνικά, που μας διαφεύγουν κατά καιρούς (τρία σκυλιά νεκρά από θερμοπληξία, μόνο στο κτηνιατρείο της γειτονιάς μου – σκεφτείτε τι έγινε σε πανελλαδική κλίμακα και το καλοκαίρι δεν έχει τελειώσει ακόμα…).
Ιδού, λοιπόν, τα βασικά της θερινής επιβίωσης:
1. Ποτέ, ΠΟΤΕ το σκυλί μόνο του στο αυτοκίνητο. Ούτε «για δυο λεπτάκια». Ούτε στη σκιά. Ούτε με μισάνοιχτα τα παράθυρα. Ούτε «μόνο για τη νύχτα». Θα πιείτε δυο ποτηράκια παραπάνω, θα το ξεχάσετε μέχρι το επόμενο πρωί και θα το σκοτώσετε (περιγράφω αληθινό περιστατικό από το 2001 στην Πάρο). Αν το πάρετε μαζί στις διακοπές, θα βρείτε κατάλυμα που δέχεται ζώα. Ή θα κάνετε κάμπινγκ. Ή θα το αφήσετε σε φίλους. Εμπιστους φίλους. Άλλη επιλογή, απλώς δεν υπάρχει.
2. Στην παραλία, αν έχετε το σκυλί στο λουρί, το βιβλιάριο στην τσάντα και τον νου σας στους περίεργους που θα σας ζητήσουν να το βγάλετε από το νερό (και είστε υποχρεωμένοι να το κάνετε «στις πλαζ με άλλους λουόμενους», όπως ασαφώς αναφέρει ο νόμος) δεν έχετε κανένα πρόβλημα. Μην υποχωρήσετε στις πιέσεις των περίεργων «να φύγετε». Εχετε δικαίωμα να βρίσκεστε εκεί, όπως και όλοι οι υπόλοιποι πολίτες. Φροντίστε να μη λερώνετε και είστε εντάξει. Στην ανάγκη, καλέστε εσείς την Αστυνομία.
3. Αν κουρέψατε το σκυλί σας πρόσφατα, έχετε υπόψιν σας ότι του στερήσατε τον φυσικό μονωτήρα που το προστάτευε από τη ζέστη (ναι, καλά ακούσατε, από τη ζέστη). Αν το κουρέψατε σε στιλ νεοσύλλεκτου Αμερικανού πεζοναύτη, ακόμα χειρότερα. Τουλάχιστον, φροντίστε να μην εκτίθεται σε απευθείας ηλιακή ακτινοβολία (ναι, μπορεί να πάθει μέχρι και εγκαύματα) και μην ξεγελιέστε από το κλιματιστικό του αυτοκινήτου, όσο ταξιδεύετε. Οι ακτίνες του ήλιου μπορεί να κάνουν ζημιά στο δέρμα του, ακόμα και μέσα από το δροσερό περιβάλλον ενός κλιματιζόμενου ΙΧ (τα τζάμια μπλοκάρουν την υπεριώδη ακτινοβολία – όχι την υπέρυθρη).
4. Τα σκυλιά της πόλης έχουν ευαίσθητες πατούσες (όπως κι εμείς) και άμαθα στομάχια (ξανά όπως εμείς). Πέρα από το ενδεχόμενο της σοβαρής τοξίκωσης από τη χλωρίδα του τόπου των διακοπών σας, μπορεί να αρχίσουν να ξερνοβολάνε χωρίς να έχουν πάθει «δηλητηρίαση». Από μεζεδάκια κάτω απ΄ το τραπέζι της ταβέρνας, φύλλα από γλάστρες και χώματα. Επίσης, οι πατούσες τους μπορεί να πληγιάσουν από το κακοτράχαλο τερέν ή να καούν από την αμμουδιά. Ενισχύστε λίγο την επιτήρησή σας και μην αφήνετε το ζώο σας να περιπλανιέται μακριά από τα μάτια σας. Τακτικός, ενδελεχής έλεγχος είναι η φράση-κλειδί.
5. Σκνίπες, τσιμπούρια, όλων των ειδών τα παράσιτα, θάλλουν στην εξοχή. Όποιο μέτρο προστασίας κι αν παίρνετε στο διαμέρισμα, διπλασιάστε το. Πριν φύγετε, αγοράστε καινούργιο αντιπαρασιτικό κολάρο, καινούργιο σπρέι σιτρονέλας και κάντε μια καινούργια προσευχή να είστε τυχεροί (γιατί και οι προσευχές, όπως τα θαύματα -μαθαίνω- κρατάνε τρεις μέρες…).
6. Και τέλος. Αν το σκυλί σας δεν είναι στειρωμένο, για οποιονδήποτε ανεξήγητο λόγο που έχει να κάνει μόνο με την επιπολαιότητά σας, φροντίστε να μη σπείρετε κουτάβια στο πέρασμά σας. Ή να μη σας τα σπείρουν – ανάλογα με το φύλο. Η επαρχία έχει αρκετά αδέσποτα. Δεν χρειάζεται άλλα, ακόμα κι αν προέρχονται από το θεϊκό, one of a kind, σπέρμα του ΔΙΚΟΥ σας σκύλου… ■