Ενα εικοσιτετράωρο με τη συγγραφέα Αλεξάνδρα Κ*

Ενα εικοσιτετράωρο με τη συγγραφέα Αλεξάνδρα Κ*

3' 17" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

06.00

Αναβολή αφύπνισης μέχρι τις 06.25. Πανικόβλητο ξύπνημα. Καφές και τρία τσιγάρα. Πικρός εσωτερικός μονόλογος περί της τύχης μου και ελαφρύ ταξικό παράπονο. Κάποιες άλλες μέρες, χαμόγελο και ευγνωμοσύνη προς τους ανθρώπους που με διατηρούν ζωντανή. Αντί ωροσκοπίου, ανοίγω ένα τυχαίο ποίημα σε μια τυχαία σελίδα.

Εγκυρες προβλέψεις, εγγυημένα αποτελέσματα.

07.00

Ξύπνημα μικρής – πράγμα απάνθρωπο. Κάθε μέρα επινοώ κάτι για να ξυπνήσει γελώντας. Στο πρωινό, λέμε χθεσινά νέα και λύνουμε προβλήματα μαθηματικών, αισθητικής και γυναικείας αλληλεγγύης. Τρέχουμε στο σχολικό παριστάνοντας τους μυστικούς πράκτορες. Την αποχαιρετώ συγκινημένη λες και τη βάζω στο «Ματαρόα».

08.00-10.00

Δύο ώρες για να ξανακοιμηθώ / βάλω πλυντήρια / σκουπίσω / ψωνίσω / κάνω επαγγελματικά ραντεβού / γίνω άνθρωπος καθαρός κι ευπαρουσίαστος. Τις περιόδους που δεν εργάζομαι, στις 08.00 περπατάω μέχρι το Ζάππειο κι έπειτα αρχίζουν το γράψιμο, το διάβασμα, η έρευνα, οι ασκήσεις – η ωραία ζωή. Δεν έχω μεγαλύτερη ευτυχία από μια μέρα καλού διαβάσματος ή γραψίματος. Ή περπατήματος. Ούτε χειρότερη ταπείνωση από μια μέρα κακού. Αυτή, όμως, δεν είναι περίοδος συγγραφής οπότε…

10.00 – βράδυ

Επιβίβαση στο 550 με αποφασιστικότητα, κομψότητα, κύρος. Η πραγματικότητα αντεπιτίθεται με βία. Δεύτερος μονόλογος περί τύχης, βαρύ ταξικό παράπονο. Φτάνω στην εταιρεία όπου με προσέλαβαν για να παριστάνω την κειμενογράφο και παραμένω εκεί ωσότου με λυπηθούν. Στα διαλείμματα, συναντώ στο καφέ άλλους Eλληνες συγγραφείς από τις γύρω διαφημιστικές και ανταλλάσσουμε απόψεις περί δημιουργικότητας. Με το βλέμμα. Στα κρυφά διαλείμματα, συντηρώ διαδικτυακά τη συγγραφική μου περσόνα – δουλειά την οποία σιχαίνομαι και θα ήθελα να αναθέσω σε κειμενογράφο. Στο τέλος της μέρας, έχω γράψει αναγκαστικά τόσα πράγματα, που δεν αντέχω ούτε ν’ απαντήσω στα ίνμποξ. Πόσο δε μάλλον να γράψω… Θα συνηθίσω.

20.00

Η μικρή ετοιμάζεται για ύπνο. Αν έχω επιστρέψει, συντονίζω τις σχετικές εργασίες πίνοντας έναν καφέ με τον μπαμπά της ή όποιον φίλο έχει επιστρατευθεί για την επίβλεψή της. Eχω την τύχη να με περιτριγυρίζουν άνθρωποι απίστευτα υποστηρικτικοί με ό,τι είμαι κι ό,τι κάνω. Μαμά και κόρη ξαπλώνουμε διαβάζοντας αγκαλιά. Μετά εκείνη με ξυπνάει για να συνεχίσω τη μέρα μου και πέφτει πράγματι για ύπνο. Σηκώνομαι, συνεφέρνω το σπίτι και αρχίζουν οι ώρες του προσωπικού μεγαλείου: οι ώρες που παριστάνω τη βασίλισσα του Σαβά. Ντύνομαι, χτενίζομαι, αρωματίζομαι, ακόμα κι όταν δεν υπάρχει δυνατότητα να πάω ούτε μέχρι το περίπτερο. Είναι σαν όλη μέρα να έχω χάσει την ταυτότητά μου και μ’ αυτή την τελετουργία να την ξαναβρίσκω.

22.00

Εδώ η δράση ποικίλλει. Σπάνια μπορώ να βγω τις καθημερινές οπότε έρχονται οι φίλοι σε μένα. Το σπίτι είναι self service, τα κρασιά καλά, το παιδί κοιμάται βαριά. Εκτιμώ τρομακτικά πια μια συζήτηση της προκοπής, έναν αυθόρμητο χορό, ένα εμπνευσμένο παραλήρημα. Αν δεν διατίθενται οι σωστοί άνθρωποι, κλειδώνω και διαβάζω.

Για να είμαι ειλικρινής, όμως, σπανίως βρίσκω πια στην ανάγνωση μεγαλύτερο ενδιαφέρον απ’ ό,τι στους ανθρώπους.

Τα βράδια που μπορώ να βγω, περπατάω. Φεύγω απ’ τη Μαβίλη με μια λέξη και μέχρι την Ομόνοια έχει γίνει παράγραφος, ταινία, βιβλίο ολόκληρο – ιδέες που εννέα στις δέκα δεν θα γραφτούν αλλά που στο μεταξύ έχουν αλλάξει τη μέρα. Περνάω απ’ το «Ρεξ» να δω πώς πάει η παράσταση. Και για εκκλησιασμό. Από μικρή μπέρδευα τα θέατρα με τις εκκλησίες. Αν και πιστεύω πια μόνο στα θέατρα –κι αυτό όχι όλες τις μέρες– στα σκοτάδια και των δύο ακόμη βρίσκω μια θαλπωρή που μόνο με εκείνη των οικείων σωμάτων συγκρίνεται. Μετά, στα μπαρ, μιλάω πάντα με αγνώστους. Ξέρω τα σώψυχα της μισής Αθήνας. Oμως, έχω προσωποαγνωσία. Το επόμενο πρωί δεν τους αναγνωρίζω.

03.00

Κρεβάτι και διάβασμα. Η μυθιστορία κυλάει εντός της πραγματικότητας κι η πραγματικότητα αλλοιώνει τις λέξεις προς όφελός της. Πτώση βιβλίου. Κάταγμα μύτης. Yπνος. Σε τρεις ώρες ξυπνάω. Δεν θ’ αντέξω πολύ ακόμα αν συνεχίσω να ζω έτσι, αλλά μη στενοχωρηθείτε: θα έχω περάσει διαβολεμένα καλά.

​​Το μυθιστόρημα της Αλεξάνδρας Κ* «Πώς φιλιούνται οι αχινοί» κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Πατάκη. Το έργο της «Επαναστατικές μέθοδοι για τον καθαρισμό της πισίνας σας» κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Σοκόλη και θα επαναληφθεί από τον Οκτώβριο στην Πειραματική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή