Είναι σχεδόν αδύνατο για τα παραδοσιακά media να υπερασπιστούν τον εαυτό τους. Το κύρος τους βάλλεται από παντού: Από κάτω – από τους χιλιάδες χρήστες των (αντι)κοινωνικών δικτύων, ορισμένοι εκ των οποίων έχουν ακροατήρια πολυπληθέστερα του αναγνωστικού κοινού των εφημερίδων. Από μέσα – από τους δημοσιογράφους που σταδιοδρομούν ως ηχεία της αντισυστημικής οργής. Και από πάνω – από τις νέες εξουσίες, που οφείλουν την ανάδειξή τους στο χάος της χύμα «πληροφορίας»· στον αχανή κήπο όπου μπορούν να θάλλουν ανεξέλεγκτοι οι μύθοι και οι αυταπάτες.
Τα Μέσα βάλλονται από παντού, αλλά δεν έχουν άλλο μέσο για να αμυνθούν παρά τον συκοφαντημένο εαυτό τους. Το δοκίμασαν χθες στις ΗΠΑ απέναντι σε έναν πρόεδρο που δεν κουράζεται να τα καταγγέλλει σαν «εχθρό του λαού». Εκατοντάδες εφημερίδες, από μικρές επαρχιακές εκδόσεις μέχρι τους New York Times, ανέλαβαν ταυτόχρονα με τα κύρια άρθρα τους να εξηγήσουν τι κομίζει αυτός ο πόλεμος κατά του Τύπου – ποια είναι τα ιστορικά του προηγούμενα· και, κυρίως, τα λογικά του επόμενα.
Τα ΜΜΕ είναι «διεφθαρμένα», «κίτρινα», τα αντικυβερνητικά ρεπορτάζ τους είναι «κυνήγι μαγισσών». Είναι fake news. Οι ισχυρισμοί αυτοί συνιστούν αυτοθυματοποίηση του θύτη: Εκείνος που θέριεψε δρέποντας την ψεκασμένη δεισιδαιμονία και την πλαστή πληροφορία, εμφανίζεται τώρα τάχα ως στόχος της. Εκείνος που χρησιμοποίησε τα παραδοσιακά Μέσα, τα οποία άνοιξαν τον αέρα τους στα «ψεκαστικά», ζητάει τώρα εις βάρος τους λογοκριτικά μέτρα. Υπό κανονικές συνθήκες, τις εντάσεις αυτές τις λύνει ο πλουραλισμός: Οποιος θέλει βλέπει NBC News· και όποιος δεν θέλει NBC, βλέπει FOX News. Οποιος θέλει καταναλώνει τα μιντιοφαγικά αναθέματα της εξουσίας – στο Facebook, στο Twitter και στα κυβερνητικά φύλλα· κι όποιος δεν θέλει, διαβάζει τις αναθεματιζόμενες εφημερίδες.