Διδάγματα από την Τουρκία

2' 0" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Οι οικονομίες της Ελλάδας και της Τουρκίας κινούνται αντίρροπα τις τελευταίες δύο δεκαετίες. Στην αρχή του 21ου αιώνα, η Ελλάδα, έχοντας θέσει υπό έλεγχο το δημοσιονομικό της έλλειμμα και τον πληθωρισμό, προσχωρούσε θριαμβευτικά στο κοινό νόμισμα, καταγράφοντας δείκτες ανάπτυξης από τους υψηλότερους στην Ευρώπη.

Την ίδια εποχή η Τουρκία βυθιζόταν σε μια τραπεζική κρίση άνευ προηγούμενου, τα διαδοχικά επεισόδια της οποίας την οδήγησαν να προσφύγει στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο τρεις φορές σε διάστημα δύο ετών. Στα επόμενα χρόνια, έως το 2008, οι δύο χώρες αναπτύσσονταν με γοργούς ρυθμούς. Ενώ όμως η Ελλάδα απολάμβανε τα χαμηλά επιτόκια της εποχής της ευδαιμονίας και άφηνε για αργότερα τις επώδυνες παρεμβάσεις, η τουρκική οικονομία αποκτούσε πιο γερά θεμέλια, χάρη στις μεταρρυθμίσεις –στον τραπεζικό κλάδο, στη νομισματική πολιτική και αλλού– που ξεκίνησαν επί υπουργίας Κεμάλ Ντερβίς και συνεχίστηκαν επί ημερών Ερντογάν.

Το αποτέλεσμα ήταν η διεθνής χρηματοπιστωτική κρίση να οδηγήσει την Ελλάδα σε μια ιστορικών διαστάσεων οικονομική κατάρρευση. Αντιθέτως, στην Τουρκία, η ύφεση ήταν σχήματος V: το ΑΕΠ της μειώθηκε κατά 4,7% το 2009, αλλά εκτοξεύτηκε κατά 8,5% το 2010, 11,1% το 2011 και 8,5% ξανά το 2012.

Η ταχύρρυθμη ανάπτυξη στη γείτονα συνεχίστηκε και τα επόμενα χρόνια, χρηματοδοτούμενη σε μεγάλο βαθμό από ξένα κεφάλαια. Το έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών άρχισε να διευρύνεται μετά το ξέσπασμα της διεθνούς κρίσης. Κορυφώθηκε το 2011, έφτασε στο 8,9% του ΑΕΠ και παρέμεινε ογκώδες στη συνέχεια.

Φέτος, με την Ελλάδα να ανακάμπτει, η Τουρκία βυθίζεται εκ νέου σε κρίση. Βασική αιτία είναι η πολιτική του Ταγίπ Ερντογάν, που στους προηγούμενους μήνες χαρακτήρισε την αύξηση των επιτοκίων «τη μητέρα και τον πατέρα όλων των δεινών» και έχει δηλώσει ότι η κεντρική τράπεζα, παρά την ανεξαρτησία της, δεν μπορεί να αγνοεί τον πρόεδρο.

Η κατάρρευση της τουρκικής λίρας αποτελεί μια χρήσιμη υπενθύμιση των κινδύνων στους οποίους εξετίθετο η Ελλάδα πριν από την ένταξή της στην Ευρωζώνη – κινδύνων που θα επανέρχονταν σε δριμύτατη μορφή αν εισακούγονταν οι πιο ριζοσπαστικές προτάσεις που τέθηκαν επί τάπητος τον Ιούλιο του 2015. Αν οι βρυχηθμοί Ερντογάν για τη νομισματική πολιτική ήταν αρκετοί για τη μαζική απόδραση των επενδυτών, σκεφθείτε πώς θα αντιμετώπιζαν οι αγορές την «επανεθνικοποιημένη» Τράπεζα της Ελλάδος υπό τους κ. Βαρουφάκη και Λαφαζάνη.

Υπάρχει όμως κι ένα άλλο τουρκικό δίδαγμα: οι διαδοχικές κρίσεις του 1999-2001 ήταν προϊόν της αναξιοπιστίας του πολιτικού συστήματος, που –όπως παραπονιόταν τότε ο κ. Ντερβίς– δεν αναλάμβανε την ιδιοκτησία των προγραμμάτων διάσωσης και δεν μπορούσε να συναινέσει ούτε στα θεμελιώδη.

Σας θυμίζει κάτι;

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή