Γιώργος Κατρούγκαλος: Πίστες

Γιώργος Κατρούγκαλος: Πίστες

2' 2" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Ο ένας από τους εκπροσώπους της Πολιτείας –ο υπουργός Αμυνας– που υποδέχτηκε τους απελευθερωθέντες μίλησε μόνο πανηγυρικά – απηχώντας, ίσως, πιστότερα το σοκ της θετικής έκπληξης υπό το οποίο βρέθηκε η κυβέρνηση. Ο άλλος εκπρόσωπος –ο Γιώργος Κατρούγκαλος– δοκίμασε εκεί, στην πίστα του αεροδρομίου, να πλέξει μια αιτιακή ακολουθία για να δικαιολογήσει αναδρομικά το χαρμόσυνο.

Αυτή η εκ των υστέρων δικαιολόγηση, όπως την ανέπτυξε –Κοτζιά απόντως– ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών με τις εμφανίσεις του στα media τις επόμενες ώρες προέβαλλε τη φροντίδα της κυβέρνησης για τη «διεθνοποίηση» της κράτησης των δύο. Προέβαλλε, βεβαίως, και τη σύστοιχη θέση της Ελλάδας στο ευρωατλαντικό σύστημα: Ο Ερντογάν κατάλαβε ότι η σχέση του με τη Δύση περνάει μέσα από την Ελλάδα, ήταν η υπουργική ετυμηγορία.

Ο Κατρούγκαλος αναγνώριζε έτσι έναν κοινό τόπο που είχε πάψει στον αντιμνημονιακό πυρετό να είναι κοινός: Η Ευρώπη δεν ρουφάει την εθνική μας κυριαρχία. Την εγγυάται. Οι παραχωρήσεις κυριαρχίας προς την Ε.Ε. γίνονται υπέρ της εθνικής ισχύος, και όχι εις βάρος της.

Η συμμετοχή στην Ενωση δίνει στη χώρα εκτόπισμα, που δεν θα είχε μόνη της. Αν ως πεδίο «διεθνοποίησης» των προβλημάτων μας διαθέταμε, ας πούμε, μόνο τη Βενεζουέλα, ο Μητρετώδης και ο Κούκλατζης θα ήταν ακόμη στο κελί τους στην Αδριανούπολη.

Ο λόγος για να επιστρέφει κανείς σε αυτές τις στοιχειώδεις παραδοχές δεν είναι για να απευθύνει στον Κατρούγκαλο τη χαιρέκακη διαπίστωση μιας ακόμη κωλοτούμπας· δεν είναι για να θυμίσει ότι ένας συνταγματολόγος της Αριστεράς που έχτισε την πολιτική του καριέρα στον αντιμνημονιακό ισχυρισμό πως «καταργείται η εθνική μας κυριαρχία», αναγνωρίζει τώρα ότι η εθνική κυριαρχία πραγματώνεται χάρη στον υπερεθνικό φορέα που υποτίθεται ότι την καταργούσε.

Ο λόγος για να επιστρέφει κανείς στα αυτονόητα είναι γιατί, ακόμη και σήμερα, αξίζει να αναρωτηθεί κατά πόσον έχουν όντως γίνει συνείδηση.

Κωλοτούμπα δεν σημαίνει μεταστροφή. Και αυτό το αντιλαμβάνεται όποιος ακούει την εθνικοαπελευθερωτική ρητορική διά της οποίας η κυβερνητική γλώσσα σερβίρει τη λήξη του δικού της μνημονίου.

Μικρό το κακό. Το συμπέρασμα που μπορεί κάποιος να βγάλει από τα τελευταία τριάμισι χρόνια –συμπέρασμα που επιβεβαιώνεται και από την αίσια έκβαση της ομηρίας των δύο– είναι ότι οι ιστορικές άγκυρες της χώρας είναι πολύ πιο ανθεκτικές απ’ ό,τι φαινόταν στη βράση της στιγμής.

Συνέχεια του κράτους μπορεί να μην υπάρχει. Φάνηκε όμως ότι υπάρχει συνέχεια του ιστορικού προσανατολισμού του κράτους, σε πείσμα των παρορμήσεων και των ιδεασμών τής εκάστοτε ηγεσίας.

Η Ελλάδα διατηρεί την ισχύ δυτικής χώρας, ακόμη κι όταν φτάνει να εκπροσωπείται από τον Καμμένο και τον Κατρούγκαλο.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή