Θεατρικά και πολιτική

2' 17" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Η ​​απελευθέρωση των δύο στρατιωτικών που εκρατούντο, διότι στη διάρκεια περιπολίας εισήλθαν στο τουρκικό έδαφος, προκάλεσε ανακούφιση στους ιδίους και στους οικείους τους βεβαίως, και στην ελληνική κυβέρνηση ασφαλώς. Αλλά, μέχρις εδώ. Τα υπόλοιπα είναι ως εκ του περισσού.

Μια μακροχρόνια θετική ίσως συνέπεια θα ήταν εάν εφεξής οι περιπολίες στα χερσαία σύνορα με την Τουρκία πραγματοποιούνται πλέον συμφώνως με τα προβλεπόμενα στα στρατιωτικά εγχειρίδια – και ως προς τον αριθμό των ανδρών που μετέχουν σε αυτές και ως προς τον ακριβή σχεδιασμό των αποστολών αυτής της μορφής, προς αποφυγήν παρόμοιων περιστατικών.

Από τα διαδραματισθέντα τις τελευταίες ημέρες, πολιτική σημασία έχει η πρόσκληση του υπουργού Αμύνης Πάνου Καμμένου προς τον Τούρκο ομόλογό του να επισκεφθεί την Αθήνα, εξ αφορμής της συγκεκριμένης εξελίξεως. Διότι η αποκλιμάκωση της εντάσεως Αθηνών και Αγκύρας είναι όχι απλώς ευκταία, αλλά και απολύτως αναγκαία. Ανεξαρτήτως της πολιτικής εταίρων ή πολεμίων έναντι της Τουρκίας.

Ως φαίνεται, το θέρος, όμως, εξήψε τη φαντασία αξιωματούχων και σχολιαστών, και θεωρίες διατυπώθηκαν περί «πιέσεων» από χώρες της Ε.Ε., τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, και διάφορα περί «συστάσεως» του Ρώσου προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν προς τον Τούρκο ομόλογό του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ο οποίος περίπου «εξαναγκάσθηκε» να απελευθερώσει τους δύο Ελληνες κρατουμένους. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το υπουργείο Εξωτερικών και ο κ. Αλέξης Τσίπρας προσωπικώς εξάντλησαν όλα τα μέσα που είχε στη διάθεσή της η ελληνική πλευρά. Αλλά η αποφυλάκιση των δύο Ελλήνων στρατιωτικών δεν οφείλεται σε καμία από τις εκδοχές που προαναφέρθηκαν.

Ο κ. Ερντογάν δεν πείσθηκε από «ισχυρά» επιχειρήματα περί δικαίου, δεν υπέκυψε σε «πιέσεις» της Ε.Ε. ή της Ουάσιγκτον, δεδομένου ότι Ευρωπαίοι και Αμερικανοί πολίτες κρατούνται στην Τουρκία. Υπερασπίσθηκε απλώς τη νομιμότητα του «συστήματός» του. Διότι στην Τουρκία συμβαίνει ένα παράδοξο. Ενώ η χώρα θεωρείται ότι ανήκει στη Δύση, ως πλήρες μέλος του ΝΑΤΟ και σε πορεία εντάξεως στην Ε.Ε., αντιμετωπίζεται ως κράτος παρίας, δίχως όμως να αποτολμάται πλήρης διάρρηξη των σχέσεων.

Επιχειρείται, όμως, απονομιμοποίηση του «συστήματος Ερντογάν», με κύριο άξονα της επιχειρηματολογίας των Δυτικών «εταίρων» της Αγκυρας ότι η λειτουργία της Δικαιοσύνης στην Τουρκία είναι πλημμελεστάτη. Με αυτό το επιχείρημα οι ΗΠΑ δεν εκδίδουν στην Τουρκία τον «ιεροκήρυκα» Φετουλάχ Γκιουλέν και η Ευρώπη παρέχει άσυλο σε αντιπάλους του «καθεστώτος Ερντογάν».

Στην περίπτωση των δύο Ελλήνων στρατιωτικών, η απελευθέρωσή τους αποφασίσθηκε δύο εβδομάδες πριν από τη συμπλήρωση έξι μηνών – το ελάχιστο χρονικό όριο κρατήσεως, κατά την τουρκική νομοθεσία, πριν από την προσαγωγή ενός κατηγορουμένου σε δίκη. Με άλλο λόγια, οι προβλεπόμενες δικαστικές διαδικασίες τηρήθηκαν σχολαστικά –κατά τα ισχύοντα στην Αγκυρα– και επήλθε η απελευθέρωσή τους.

Ολα αυτά είναι θεατρικά βεβαίως, ανάλογα με τα συμβαίνοντα στη Δύση, μόνον πιο ανατολίτικα και οθωμανικά από μιαν άποψη. Το ουσιώδες είναι η πρόσκληση του κ. Καμμένου στον Τούρκο ομόλογό του. Εκεί θα ήταν σκόπιμο, αντί θεατρικότητος, να επικρατήσει η κοινή λογική.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή