Προσευχή. •
Δώσε μας, Κύριε, τη δύναμη να τον αντέξουμε • – αυτόν τουλάχιστον, το τσούρμο του δεν λέμε, μην είμαστε και πλεονέχτες. • Προστάτεψε τα νεύρα και την ψυχική μας υγεία. • Βόηθα μας να βρούμε τη δύναμη να υπομείνουμε ώς τις εκλογές την υποκρισία του· • τα χεράκια του και τις κινήσεις τους τις θεατρινίστικες· • το μονίμως μπαταρισμένο από την πολλή υπεροψία κεφάλι του· • και κυρίως τη γλώσσα του • – την εξοργιστικά στρεψόδικη όταν δεν ψευδολογεί ασυστόλως. •
(Δέησις απευθυνθείσα αυτομάτως, μετά γονυκλισίας και γόων, άμα τη λήξει του τηλεοπτικού «διαγγέλματος» που εκτόξευσε ο Πτωχοδυσσεύς από το σκηνικό της θεατρικής του Ιθάκης). •
Και μετά ήρθε ο ανασχηματισμός. • Μπορεί, δεν ξέρω, έτσι λένε οι πληροφορίες την ημέρα που συντάσσεται το παρόν. • Γι’ αυτό και ανησυχώ. • Θα ήθελα να γνωρίζω, για παράδειγμα, αν σήμερα η Λυδία Κονιόρδου «απλώνει» κανένα τραχανά στο σπιτάκι της, • αντί να είναι αναγκασμένη να ασχολείται υπουργικώς με «κάποιες κυρίες που άπλωναν κάποιο λάδι» στο Βυζαντινό Μουσείο. • Να πάψουν, αν μη τι άλλο, και οι αφορμές που κάνουν τα ΜΜΕ να μας δείχνουν συχνά αυτό το κάποτε συμπαθές πρόσωπο • – και πόσο ξίνισε κι αλουτέρεψε. • («Ο θώκος φθονερός / και των έργων εχθρός / και πάσης μνήμης έρχεται»). •
Αδημονώ προσέτι για την τύχη του Ξυδάκη • ο οποίος αίφνης εζήλωσε γλώτταν Πολάκη. • Ο άνθρωπος εθυσίασε πολλή από τη φήμη του γενικώς «ελλόγιμου» προκειμένου να κραυγάσει ένα ακραίας οξύτητας «παρών» εν όψει ανασχηματισμού. • Κρίμα να μην πιάσει τόπο η στριγγή κραυγή του. • Και δεν νομίζω ότι τ’ αφτιά του Πτωχοδυσσέα είναι ακόμα βουλωμένα. •
Για δε τη θρυλούμενη υπουργοποίηση Μαριλίζας και Ραγκούση των πτωχοπροδρόμων, • παρακλήτων του Πτωχοδυσσέως • δεν ανησυχώ, την εύχομαι. • Μωραίνει γαρ Κύριος ον βούλεται απολέσαι • – κι ελπίζω να βούλεται επιτέλους. • Αρκετά βουρλιστήκαμε πια. •
Ο Ομηρος κι ο Καβάφης • –και μια πρέζα Σεφέρης, εντάξει– • επιστρατεύθηκαν από τους Καρανίκειους και Καρτερικούς νόας του Μαξίμου για την παράσταση στην Ιθάκη. • Εκλήθη επίσης ο Προκρούστης για να προσαρμόσει τις νύξεις των ποιητών στη ρητορική μίσους και θράσους του «πολυμήχανου» Πτωχοδυσσέα της Συμφοράς. • Ε, ναι, τελώ ακόμη υπό το σοκ του «διαγγέλματος». • Δεν θα τον συνηθίσω ποτέ • – ακόμα με «στέλνει» όποτε τον ακούω. • Πώς να μη πάθεις όταν τον ακούς να λέει: • «Μέσα σε πέντε χρόνια συνέβησαν πρωτοφανή πράγματα» • αποσιωπώντας τα 3,5 τελευταία, τα πλέον αναίτια κι εξοργιστικά της οκταετίας. • Ή όταν μνημονεύει τους «6 στους 10 νέους που έμειναν άνεργοι», ξεχνώντας πόσους έστειλε σε άλλες χώρες η δική του πολιτική. • Οταν τολμάει να λέει «Η βία και η καταστολή έγιναν κομμάτι της καθημερινότητας», τη στιγμή που στα χρόνια του η βία και η ανοχή είναι η καθημερινότητά μας. • «Η δημοκρατία ευτελίστηκε» τολμάει να λέει ο «δημοκράτης» που εν μια νυκτί τούμπαρε το «Ναι» του δικού του δημοψηφίσματος σε «Οχι». • «Φασιστικές συμμορίες βγήκαν απ’ τις κρυψώνες τους μετά 60 χρόνια» έχει το θράσος να λέει ο ηγέτης του κόμματος που συνυπήρχε αγαστά με «φασιστικές συμμορίες» στα ανδραγαθήματα των «Αγανακτισμένων» και πρωθυπουργός της κυβέρνησης που τρενάρει 3,5 χρόνια τώρα τη δίκη της Χρυσής Αυγής. • Κι αυτά κορφολογημένα από μία μόνο, και μάλιστα μικρή, παράγραφο του μισερού «διαγγέλματός» του. • Φαντάσου να το ακούς ολόκληρο. •
Μιας όμως και οι μαξιμιαροί νόες στρίμωξαν και ολίγον Σεφέρη στην παράστασή τους • ας θυμηθούμε κι εμείς κάποιους άλλους στίχους του: •
«Στήνουμε θέατρα και τα χαλνούμε / όπου σταθούμε κι όπου βρεθούμε / στήνουμε θέατρα και σκηνικά, / όμως η μοίρα μας πάντα νικά // και τα σαρώνει και μας σαρώνει / και τους θεατρίνους και το θεατρώνη…».