«Avengers: Infinity War»: 2 δισ. δολ., «Black Panther»: 1,3 δισ. δολ., «Απίθανοι 2»: 1,2 δισ. δολ., «O Ant-Man και η Σφήκα»: 466 εκατ. δολ. Αυτές είναι οι εισπράξεις από τέσσερις μόνο ταινίες της Ντίσνεϊ μέσα στο 2018 και, βέβαια, η χρονιά δεν έχει τελειώσει ακόμα. Αν κάποιος ανατρέξει στα στοιχεία της τελευταίας οκταετίας θα δει πως η εταιρεία παραγωγής που κάποτε ειδικευόταν στις ταινίες για παιδιά, είναι πλέον, μακράν του δεύτερου, ο πιο προσοδοφόρος από τους κολοσσούς της κινηματογραφικής βιομηχανίας. Κι όμως, αυτή η ίδια έχει τα 3/4 των 30.000 εργαζομένων της, στο Αναχάιμ της Καλιφόρνιας, να ζουν στο όριο της φτώχειας. Αξιόπιστες έρευνες που ήρθαν στην δημοσιότητα τους τελευταίους μήνες, αποκάλυψαν πως χιλιάδες υπάλληλοι της Ντίσνεϊ καταφεύγουν στα κουπόνια φαγητού για να ζήσουν, ενώ δεν είναι λίγοι εκείνοι που αναγκάζονται να μένουν στα αυτοκίνητά τους, αδυνατώντας να αντέξουν τα υψηλότατα ενοίκια της περιοχής. Οχι ακριβώς… παραμυθένια πραγματικότητα.
Περίπου έναν μήνα πριν η Ντίσνεϊ προχώρησε σε αυξήσεις από τα 11 στα 15 δολάρια την ώρα, ωστόσο αυτές αφορούσαν μόνο 8.600 εργαζομένους, αφήνοντας έξω τις δύο μεγαλύτερες ενώσεις τους. Την περασμένη εβδομάδα η εταιρεία ανακοίνωσε την απόφαση να απορρίψει τις φοροαπαλλαγές (!) εκατοντάδων εκατομμυρίων, οι οποίες προβλέπονται για τα θεματικά της πάρκα στη Νότια Καλιφόρνια. Ορος για να επωφεληθεί από αυτές ήταν τα 15 δολάρια/ώρα για όλους…
Και η πόλη του Αναχάιμ, όμως, σε επίπεδο δημοτικού συμβουλίου, στρέφεται πια ενάντια στον μεγαλύτερο αιμοδότη της. Από το 1955 που άνοιξε το πρώτο θεματικό πάρκο της στην περιοχή, η Ντίσνεϊ απολαμβάνει ασύγκριτα προνόμια και με τη σειρά της προσελκύει πλήθος επισκεπτών που τονώνουν την τοπική οικονομία. Παράλληλα, την τελευταία δεκαετία ο τζίρος μόνο από τα θεματικά πάρκα παρουσίασε αύξηση 98%.
Εχουμε μιλήσει αρκετές φορές -και στο εξωτερικό το θέμα έχει υπεραναλυθεί- για το λεγόμενο «θαύμα» της Ντίσνεϊ, η οποία έφτασε από το όριο της χρεοκοπίας του 2007 στη σημερινή κυριαρχική της εικόνα.
Οπως όλοι αναγνωρίζουν, η ραγδαία αλλαγή οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στον γενικό διευθυντή Ρόμπερτ Αϊγκερ, ο οποίος πήρε γενναίες αποφάσεις σχετικά με τις εξαγορές της Pixar, της Marvel, της LucasArts, αλλά και την πιο πρόσφατη -και εντυπωσιακότερη- της 21st Century Fox, έναντι 71,3 δισ. δολ. Από ό,τι φαίνεται, αποφάσισε ταυτόχρονα και ένα εξίσου γενναίο «πάγωμα» μισθών, το οποίο φυσικά δεν περιλαμβάνει τον ίδιο και τις άνω των 100 εκατ. ετήσιες αποδοχές του.
Μπορεί εν έτει 2018 να φαντάζει κάπως ρομαντικό, όμως μια εταιρεία που πληρώνει κάποιον υπάλληλό της για να χαμογελά προσφέροντας π.χ. στα παιδιά σοκολάτες, θα περίμενε κανείς να του εξασφαλίζει και ότι θα δύναται να πληρώσει τον οδοντίατρο. Και βέβαια η Ντίσνεϊ δεν είναι η μόνη παραγωγός της κινηματογραφικής βιομηχανίας που εφαρμόζει τέτοιες πολιτικές. Απλώς αυτές οι ιστορίες σπάνια απασχολούν τη δημοσιότητα· μεγαλύτερη σημασία έχει αν η τάδε σταρ πήρε κάποια εκατομμύρια λιγότερα από τον δείνα συμπρωταγωνιστή λόγω του φύλου της. Σημαντικό, αλλά υπάρχουν και χειρότερα.