Η ασφάλεια της Ευρώπης

2' 15" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Τ​​ον περασμένο Μάιο, η Αγκελα Μέρκελ είχε δηλώσει, προκαλώντας αίσθηση, «οι καιροί κατά τους οποίους μπορούσαμε να υπολογίζουμε στις Ηνωμένες Πολιτείες για την προστασία μας έχουν παρέλθει. Η Ευρώπη πρέπει να πάρει την τύχη της στα χέρια της». Το είπε στην τελετή της απονομής του Βραβείου Καρλομάγνου στον Εμανουέλ Μακρόν. Τώρα ήλθε η σειρά του προέδρου της Γαλλικής Δημοκρατίας να τονίσει ότι «η Ευρώπη δεν μπορεί να εναποθέτει πλέον την ασφάλειά της αποκλειστικά στις ΗΠΑ. Εναπόκειται σε εμάς σήμερα να αναλάβουμε τις ευθύνες μας και να εγγυηθούμε την ασφάλεια και κατά συνέπεια την ευρωπαϊκή κυριαρχία».

Δεν είναι, ασφαλώς, τυχαία ταυτόσημες οι δηλώσεις των ηγετών του γαλλογερμανικού άξονα. Είναι φανερό ότι κάνουν μεταξύ τους σχετικές συζητήσεις και ζυμώσεις. Προφανώς η συμπεριφορά και οι διαθέσεις του Ντόναλντ Τραμπ έχουν παίξει ρόλο καταλύτη, πιθανότατα και το Brexit, αν και το Λονδίνο διαβεβαιώνει ότι θα συνεχίσει να συμμετέχει στην ευρωπαϊκή ασφάλεια, αλλά υπάρχουν και μερικά ακόμη σημεία που αξίζουν προσοχής. Η δήλωση Μέρκελ έγινε στην τελετή βράβευσης του Μακρόν, η δήλωση του τελευταίου περιλαμβάνει το στοιχείο της «ευρωπαϊκής κυριαρχίας» και συμπληρώθηκε από την αναφορά σε συνομιλίες και με τη Ρωσία. Τέλος, για όποιους προσέχουν τις λεπτομέρειες, η δήλωση Μακρόν έρχεται μετά τη συνάντηση Πούτιν – Μέρκελ και μόλις προχθές μεταδόθηκε συνέντευξη του υπουργού Εξωτερικών της Ρωσίας από το κανάλι Euronews, που είναι «βραχίονας» των Βρυξελλών, όπου ο Σεργκέι Λαβρόφ παρουσίασε ανενόχλητος τις θέσεις της χώρας του σε μία σειρά από ζητήματα.

Πολύ δύσκολο να είναι συμπτώσεις όλα αυτά. Από την άλλη πλευρά, δεν θα είναι καθόλου εύκολη υπόθεση η δημιουργία κοινού φορέα ευρωπαϊκής ασφάλειας, δηλαδή ευρωπαϊκού στρατού, που θα υπερασπίζεται την ευρωπαϊκή κυριαρχία, αν αυτός είναι ο πρωταρχικός στόχος (θα υπάρχουν βέβαια και άλλοι περισσότερο ανομολόγητοι…). Οι ΗΠΑ έχουν πολύ ισχυρά ερείσματα σε χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει αντιδράσεις και φόβους που πιθανότατα θα προκαλέσει κλιμάκωση των εξοπλισμών της Γερμανίας –αν και σίγουρα την πρωτοκαθεδρία θα την έχει η Γαλλία, για ευνόητους λόγους–, όπως και κανείς δεν είναι σε θέση να σταθμίσει τη στάση της Αγγλίας. Και φυσικά, ανάλογα θα προσαρμόσουν τις πολιτικές τους οι εκτός Ευρώπης παγκόσμιοι «παίκτες». Ωστόσο, είναι σαφές ότι η Ευρώπη χωρίς δική της στρατιωτική ισχύ ποτέ δεν θα γίνει ουσιαστικός παράγοντας στη διεθνή σκακιέρα.

Για την Ελλάδα, πάντως, θα είναι «θείο δώρο» η δημιουργία ευρωπαϊκού στρατού με παράλληλη αναγνώριση ευρωπαϊκών συνόρων που η υπεράσπισή τους δεν θα επαφίεται στην καλή θέληση των εταίρων, όπως συμβαίνει σήμερα. Θα εξασφαλίσει τα σύνορά της, ιδιαίτερα τα ανατολικά, από ενδεχόμενες επιβουλές και δεν θα είναι αναγκασμένη να δαπανά τόσο μεγάλο ποσοστό του ΑΕΠ της για την άμυνα. Αρκεί να ξεπεράσει τα μεγάλα προβλήματα που απειλούν το οικοδόμημά της η Ευρωπαϊκή Eνωση και το όραμα της δημιουργίας ευρωπαϊκού στρατού να γίνει πραγματικότητα.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή