Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Αλ. Τσίπρας θα πάει στις εκλογές με το κυβερνητικό σχήμα που προέκυψε από τον ανασχηματισμό. Γι’ αυτό τον έκανε και δεν πρόκειται να κάνει άλλον έως την ημέρα που θα επιλέξει για να στηθούν οι κάλπες, τον ερχόμενο χειμώνα, τον επόμενο Μάιο, ή στο τέλος της θητείας της κυβέρνησης, κατά τους μήνες Σεπτέμβριο – Οκτώβριο του 2019. Το πιθανότερο είναι να γίνουν οι εκλογές τον επόμενο Μάιο, αλλά ποτέ κανείς δεν ξέρει με τους Συρανέλ…
Οι περισσότεροι από τους στόχους του ανασχηματισμού είναι προφανείς. Ο πρωθυπουργός επιχείρησε να δημιουργήσει την αίσθηση μιας νέας αρχής μετά το τέλος του μνημονίου και στο πλαίσιο αυτής της προσπάθειας:
•Επεδίωξε –α λα Ανδρέας Παπανδρέου– να δώσει την εντύπωση της αμφίπλευρης διεύρυνσης προσφέροντας κυβερνητικές θέσεις σε πρόσωπα προερχόμενα από το ΠΑΣΟΚ και τη Ν.Δ., αλλά ιδιαίτερα μικρού βεληνεκούς.
•Απαλλάχτηκε από αναλώσιμους υπουργούς, αναπληρωτές υπουργούς και υφυπουργούς, που η παρουσία τους στην κυβέρνηση δεν έπαιζε τον παραμικρό ρόλο και η απουσία τους δεν έχει κανένα κόστος, προωθώντας στη θέση τους νέα πρόσωπα, κυρίως αφοσιωμένα σ’ εκείνον.
•Κράτησε τις ισορροπίες στα βασικά υπουργεία, διατηρώντας τα ίδια πρόσωπα, όπως και τα στελέχη που ανήκουν στο επιτελείο του και διαμορφώνουν μαζί του κινήσεις και επιλογές.
•Αύξησε θεαματικά τον αριθμό των γυναικών στο κυβερνητικό σχήμα από οκτώ σε 13 (πέντε υπουργοί) και αποφάσισε σε ένδειξη νεωτερισμού να αναθέσει το ανεπαρκές επί Συρανέλ υπουργείο Προστασίας του Πολίτη –που ανεξαρτητοποιήθηκε από το Εσωτερικών– σε δύο από αυτές, στην Ολγα Γεροβασίλη και στην Κατερίνα Παπακώστα.
•Ενίσχυσε την παρουσία των Ανεξάρτητων Ελλήνων στην κυβέρνηση, προκαλώντας βεβαίως έκπληξη, αλλά και αρνητικά σχόλια.
Για να καταφέρει τα παραπάνω ο Αλ. Τσίπρας αύξησε το προηγούμενο κυβερνητικό σχήμα των 48 προσώπων σε 53 και βέβαια κανείς δεν γνωρίζει αν οι εντυπώσεις στο εκλογικό σώμα είναι θετικές ή αρνητικές. Πάντως, από τις αλλαγές προσώπων που έγιναν αξίζει πρωτίστως να σημειωθεί η αποπομπή του Στ. Κοντονή από το υπουργείο Δικαιοσύνης και την κυβέρνηση και η απαλλαγή του Π. Καμμένου από την παρουσία του Φ. Κουβέλη στο υπουργείο Εθνικής Αμυνας. Είναι σαφές ότι για κάποιο λόγο ο Στ. Κοντονής έπεσε στη δυσμένεια του πρωθυπουργού.
Εκτός από τους προφανείς στόχους του ανασχηματισμού, υπήρχε και ένας σημαντικός «αφανής», που εξηγεί την ενίσχυση των ΑΝΕΛ στη νέα κυβέρνηση. Ο μεγάλος φόβος του Αλ. Τσίπρα ήταν η ξαφνική και πρόωρη πτώση της κυβέρνησης εξαιτίας περαιτέρω αποσκίρτησης βουλευτών των ΑΝΕΛ. Η προσχώρηση της Κατερίνας Παπακώστα επιβραβεύθηκε με (υφ)υπουργοποίησή της, προστέθηκε η Μαρίνα Χρυσοβελώνη, δεν «απολύθηκε» κανείς από τους Ανεξάρτητους Ελληνες και έτσι αυτοί μένουν ευχαριστημένοι, η κυβερνητική πλειοψηφία αυξήθηκε πάλι στους 153 βουλευτές και ο πρωθυπουργός πιστεύει ότι εξασφάλισε τα νώτα του. Απομένει να διευθετήσει με τον Π. Καμμένο αν, πότε και πώς θα ρίξουν οι ίδιοι, έπειτα από συνεννόηση, την κυβέρνησή τους.