Αντιμέτωπη με την πρόκληση της ανάπτυξης, μετά την έξοδο από το μνημόνιο, βλέπει τη χώρα ο ΣΕΒ, προειδοποιώντας ότι αν δεν τα καταφέρει στο μέτωπο αυτό, δεν θα είναι σε θέση, στο μέλλον, να αναχρηματοδοτεί το δυσβάστακτο χρέος της από τις αγορές.
Ο ΣΕΒ διαπιστώνει ότι μετά 10 χρόνια κρίσης και 8 χρόνια μνημονίων, δυστυχώς δεν βρισκόμαστε ακόμη στο σημείο ριζικού μετασχηματισμού προς μια οικονομία της παραγωγής και των εξαγωγών και ενός κράτους που θα μπορεί να υποδεχθεί επενδύσεις υψηλής καινοτομίας και κερδοφορίας, όπως απαιτείται.
Καταγράφει, στο πλαίσιο αυτό, ως ριζικές αδυναμίες της ελληνικής οικονομίας το υψηλό ποσοστό της ιδιωτικής κατανάλωσης στο ΑΕΠ (69%), το ελλειμματικό εμπορικό ισοζύγιο (των 21,5 δισ. ευρώ ετησίως), τη δημογραφική γήρανση και τις υψηλές δαπάνες για τη χρηματοδότηση των συντάξεων και των κοινωνικών παροχών, καθώς και τη χαμηλή ανταγωνιστικότητα σε μια σειρά από κρίσιμους δείκτες.
«Είναι αδήριτη ανάγκη συνεπώς η επίμονη εφαρμογή φιλικών προς την ανάπτυξη μεταρρυθμίσεων που διευκολύνουν τη λειτουργία των ελεύθερων αγορών και της επιχειρηματικότητας και ένα βελτιωμένο κοινωνικοοικονομικό θεσμικό πλαίσιο», τονίζει ο σύνδεσμος στο δελτίο του.
Απευθυνόμενος προς τις πολιτικές ηγεσίες, ο ΣΕΒ σημειώνει πως «οφείλουν να αντιληφθούν ότι η μεταμνημονιακή περίοδος της οικονομίας απαιτεί ακόμη μεγαλύτερη υπευθυνότητα από όση επέδειξαν κατά τη διάρκεια των μνημονίων και ριζική αλλαγή ύφους και τρόπου διακυβέρνησης, καθώς σύντομα δεν θα υπάρχει το δίχτυ ασφαλείας για την εγγυημένη χρηματοδότηση του χρέους».
Μάλιστα, σε άλλο σημείο προειδοποιεί:
«Εάν η χώρα δεν τηρεί τα συμφωνηθέντα, όσον αφορά την παραμονή της σε τροχιά υψηλής δημοσιονομικής πειθαρχίας, θα τεθεί και πάλι εκτός αγορών, όπως συνέβη το 2010. Και αυτή τη φορά η διάσωση θα είναι πολύ επώδυνη, καθώς θα γίνει μέσα σε ένα πλαίσιο αποδόμησης της ευρωπαϊκής ταυτότητας της χώρας».
Η μόνη διέξοδος, σημειώνει ο ΣΕΒ, είναι η εξασφάλιση ισχυρών ρυθμών ανάπτυξης, η οποία μπορεί να επιτευχθεί δίνοντας έμφαση στις εξής οκτώ προτεραιότητες:
1. Εφαρμογή μιας φιλικής προς την ανάπτυξη πολιτικής δημοσιονομικής εξυγίανσης μέσω αναδιάρθρωσης στον τομέα των δημοσίων δαπανών, μείωσης των φορολογικών συντελεστών, επέκτασης της φορολογικής βάσης.
2. Συνέχιση των φιλοεπενδυτικών μεταρρυθμίσεων με στόχο τη βελτίωση της διεθνούς ανταγωνιστικότητας της οικονομίας.
3. Επιτάχυνση της αντιμετώπισης των κόκκινων δανείων και της αναδιάρθρωσης των υπερχρεωμένων επιχειρήσεων.
4. Σταδιακή άρση των κεφαλαιακών περιορισμών σε αρμονία με την πρόοδο που σημειώνεται στην αποκατάσταση εμπιστοσύνης στις προοπτικές της οικονομίας.
5. Ενίσχυση και διαφοροποίηση του εξαγωγικού προσανατολισμού της χώρας και υλοποίηση μιας στρατηγικής μεγέθυνσης της βιομηχανικής παραγωγής.
6. Επιτάχυνση των δράσεων ψηφιοποίησης της οικονομίας.
7. Αναβάθμιση του εκπαιδευτικού συστήματος της χώρας και διασύνδεσή του με τις ανάγκες της αγοράς.
8. Ανακατανομή δημοσίων δαπανών υπέρ των επενδύσεων και βελτιωμένη χρήση των πόρων της Ευρωπαϊκής Ενωσης.
Πάντως, ο ΣΕΒ επικαλούμενος τα στοιχεία του ΔΝΤ σημειώνει ότι για την επίτευξη ενός ρυθμού ανάπτυξης άνω του 1% ετησίως, η χώρα πρέπει να γίνει Ελντοράντο επενδύσεων, κάτι που πολλοί πιστεύουν ότι υπερβαίνει τις δυνατότητες της διοικητικής μηχανής και της πολιτικής νομενκλατούρας.