Κατάπληξη προκαλεί η ευκολία με την οποία στελέχη του σημερινού κατεστημένου χρησιμοποιούν έννοιες και πολιτικές που έχουν με τον πιο σκληρό τρόπο απορρίψει στο παρελθόν. Η κ. Φωτίου, σκληροπυρηνικό στέλεχος της κυβέρνησης, μοιράζει τα vouchers ως να επρόκειτο για το πιο «αριστερό» μέτρο κοινωνικής πολιτικής. Οταν όμως ο Στέφανος Μάνος είχε επιχειρηματολογήσει διά της λογικής και του παραδείγματος, όπως θεωρούν υποχρέωσή τους να κάνουν οι φιλελεύθεροι σε αντίθεση με τους σκληρούς κρατιστές, υπέρ του συστήματος των vouchers στην Παιδεία, η κ. Φωτίου και οι σύντροφοί της έπεσαν να τον φάνε επειδή τολμά να προτείνει κάτι τόσο… νεοφιλελεύθερο!
Είναι αλήθεια ότι «πατέρας» των vouchers είναι ο Μίλτον Φρίντμαν με την υπέροχη τηλεοπτική σειρά Free to Choose, σε απάντηση του ερωτήματος «Τι δεν πάει καλά με τα σχολεία μας;» στη νεοφιλελεύθερη Αμερική της δεκαετίας του ’80. Δεν υπάρχει λόγος να ενδιαφερθεί η κ. Φωτίου για τις προτάσεις της Σχολής του Σικάγο. Δουλειά της είναι να υπάρχει θέση για όλα τα παιδιά του κόσμου στους βρεφονηπιακούς σταθμούς και αυτή τη δουλειά δεν καταφέρνει να κάνει σωστά. Η ανεπάρκεια ισχύει και για τις δεκάδες των δημοτικών «αρχόντων», που δεν δείχνουν να νοιάζονται και τόσο με την ταλαιπωρία των κατοίκων στους δήμους τους. Δεν τολμώ να σκεφτώ ότι αυτό συμβαίνει επειδή οι δήμαρχοι γνωρίζουν ότι οι κάτοικοι μπορεί να πληρώνουν φόρους και τέλη αλλά ψηφίζουν αλλού, άρα…
Είναι απαράδεκτο ότι σήμερα ακόμη, το 2018, το κράτος των δήθεν υπερπλεονασμάτων δεν έχει να πληρώσει με δικά του (δικά μας) χρήματα τους σταθμούς και χρειάζεται την ευρωπαϊκή επιδότηση. Εξίσου απαράδεκτο είναι ότι ποτέ δεν υπήρξαν επαρκείς θέσεις για τα μικρά παιδιά σε δημοτικό σταθμό και έπρεπε οι οικογένειες να «σκάνε» έως και 3-5 χιλιάρικα τον χρόνο στους ιδιωτικούς.
Tα vouchers της κ. Φωτίου είναι μία ακόμη ντροπή για ένα κράτος που αδιαφορεί για τους πολίτες. Αν θέλουμε να λυθεί το ζήτημα με τους παιδικούς σταθμούς, πρέπει να υποχρεώσουμε τους δήμους να φιλοξενούν κατά προτεραιότητα τα παιδιά των οικογενειών που έχουν δύο εργαζόμενους γονείς ή μία/έναν για τις μονογονεϊκές. Το εισοδηματικό κριτήριο μπορεί και πρέπει να χρησιμοποιείται για την κλιμάκωση της συμμετοχής τους πέραν του voucher, σε επέκταση του σημερινού συστήματος. Σε τελευταία ανάλυση, είναι προτιμότερο να διαλέγουν οι οικογένειες τον τόπο της κατοικίας τους αξιολογώντας παιδικούς σταθμούς, σχολεία και άλλες αξίες της συγκατοίκησης αντί να περιμένουν από την κ. Φωτίου να ενδιαφερθεί επειδή πρέπει να σώσει εκλογικώς την παράταξή της.