«Δεν χορεύουν πια οι άνθρωποι. Το έχετε προσέξει; Εννοώ ότι δεν χορεύουν όπως έκαναν παλιά οι γονείς μας. Σήμερα το σώμα μοιάζει περισσότερο φυλακισμένο. Λένε: “Δεν ξέρω τα βήματα”. Κι όμως, όλοι έχουμε ανάγκη να κινηθούμε. Το “Bastet” ήταν και για μένα μια πρόκληση. Εχει πηδήματα, στροφές, έντονη σωματικότητα και μια απαιτητική χορογραφία. Είναι ένα στοίχημα, που με βοηθά να ξεφύγω από τις παλιότερες εμμονές μου: την αυστηρότητα και τη γεωμετρία».
Μιλάμε με τη χορογράφο Μαριάννα Kαβαλλιεράτου, της οποίας η παράσταση με τίτλο «Bastet» παρουσιάζεται αύριο στο Κέντρο Πολιτισμού Ιδρυμα Σταύρος Νιάρχος. Μπαστέτ ήταν το όνομα της Αιγύπτιας θεάς των αιλουροειδών, η οποία, σύμφωνα με την αρχαία αιγυπτιακή παράδοση, ήταν υπασπιστής του θεού Ηλιου. Επιθυμία της χορογράφου ήταν μια χορευτική σύνθεση στην οποία το γυναικείο σώμα θα παρουσιάζεται στη σκηνή απελευθερωμένο και δυναμικό, με στοιχεία που αντλούν την έμπνευσή τους από την ομορφιά, τον αισθησιασμό και την ιδιαίτερη κίνηση της γάτας. «Ηθελα να κάνω ένα κομμάτι με χορεύτριες συνεχίζοντας να διερευνώ τα συστατικά του φύλου, κάτι που ξεκίνησε φέτος τον χειμώνα με την παράσταση “They” με δύο άντρες χορευτές. Το θέμα μου τώρα είναι η γυναίκα, η έννοια της θηλυκότητας, αλλά και ο διαφορετικός τρόπος σκέψης και έκφρασης των γυναικών. Ισως επειδή κι εγώ ψάχνω τη θηλυκή μου πλευρά. Στη συγκεκριμένη παράσταση έχω απομακρυνθεί αρκετά από προηγούμενες δουλειές μου. Συνήθως χρησιμοποιώ την επανάληψη δημιουργώντας περίπλοκες, αλλά μινιμαλιστικές συνθέσεις. Στο «Bastet» είναι σαν να ανακάλυψα και πάλι τον χορό. Και πρώτη φορά τόλμησα το χρώμα. Πιθανόν επειδή τα τελευταία χρόνια μου έλειψε, ως θεατή, η ζωντάνια στη σκηνή».
Στη σκηνή λοιπόν της Αίθουσας Σταύρος Νιάρχος, έξι χορεύτριες διαφορετικής ηλικίας, εμφάνισης και με διαφορετικές κινητικές ποιότητες –άλλη πιο δυναμική, άλλη πιο λυρική– έχουν επιλεγεί από τη Μαριάννα Καβαλλιεράτου για να εκφράσουν την πολυμορφία και πολυπλοκότητα της γυναικείας φύσης. Με όχημα την απέριττη χορογραφική γλώσσα, τις έντονες ρυθμικές εναλλαγές και τις συναισθηματικές διακυμάνσεις, αναδεικνύονται η κίνηση και το πάθος του γυναικείου κορμιού, μέσα από τη ζωντανή μουσική, το punk rock ’n’ roll και τα εκρηκτικά ακούσματα που συνοδεύουν το χορευτικό σχήμα.
Η πρωτότυπη μουσική σύνθεση ανήκει στον Ντομ Μπουφάρ, που συνεργάζεται τέταρτη φορά με την Καβαλλιεράτου. Η γνωριμία τους έγινε μέσω του περίφημου Ρόμπερτ Ουίλσον στο Γουότερμιλ Σέντερ της Νέας Υόρκης. Η χορογράφος έχει εδώ και χρόνια, από το 1992, μια στενή επαγγελματική και βαθιά προσωπική σχέση με τον πολυσχιδή, ιδιοφυή Αμερικανό καλλιτέχνη, ο οποίος επηρέασε τη «γραφή» της. «Η επιρροή του ήταν καθοριστική επάνω μου. Ημουν γοητευμένη, αλλά ίσως καταπιεσμένη καλλιτεχνικά», μας είπε. «Δεν τολμούσα να σκεφτώ ότι θα χορέψω. Βρίσκομαι όμως πλέον σε μια φάση ανατροπής».
«Bastet», 7/9 στις 9 μ.μ., ΚΠΙΣΝ.