Κύριε διευθυντά
Φαίνεται πως το –οικείο πλέον– μαύρο σύννεφο καπνού που ακολουθεί τα περισσότερα ταξί της Αθήνας ήρθε για να μείνει. Είναι ασφαλώς αξιοπερίεργη η απουσία του κράτους, αλλά ακόμα πιο αξιοπερίεργη η αμήχανη σιωπή των κατοίκων της πόλης έναντι ενός προβλήματος που θέτει ουσιωδώς σε κίνδυνο την υγεία τους. Μικροσωματίδια και οξείδια του αζώτου –πραγματικά επικίνδυνοι ρύποι που εκπέμπονται από κακοσυντηρημένους και γερασμένους κινητήρες diesel– ρυπαίνουν καθημερινά σε υψηλές συγκεντρώσεις την ατμόσφαιρα της Αθήνας. Και ενώ όλα τα οχήματα δημόσιας χρήσης (ταξί και φορτηγά) οφείλουν να περνούν από έλεγχο ΚΤΕΟ μία φορά τον χρόνο, ουδείς αναρωτιέται πώς είναι δυνατόν χιλιάδες οχήματα να περνούν τον έλεγχο αυτόν ενώ τόσο εξόφθαλμα είναι εκτός προδιαγραφών. Απουσιάζουν απλά μέτρα που θα βοηθούσαν: κίνητρα προς τους επαγγελματίες για ανανέωση του γηρασμένου στόλου οχημάτων, επιτόπιοι έλεγχοι οχημάτων με κινητά συνεργεία στους δρόμους, κυρώσεις στα ΚΤΕΟ που παρατύπως εκδίδουν πιστοποιητικά σε «μπαρουτοκαπνισμένα» ταξί και φορτηγά, επανεξέταση της πολιτικής γύρω από το diesel μέσα στην πόλη κ.ά. Ισως δεν εκπλήσσει, αλλά εξακολουθεί να απογοητεύει η εξάντληση των οικολογικών αντανακλαστικών της πολιτείας σε περιπτώσεις πολιτικού καιροσκοπισμού όπως αυτή στις Σκουριές, ενώ παράλληλα ένα πραγματικό οικολογικό έγκλημα συντελείται καθημερινά στην πόλη που φιλοξενεί τον μισό πληθυσμό της χώρας.
Μαρκος Δουριδας, Αθήνα