Η τελευταία εβδομάδα έδειξε για μία ακόμη φορά πόσο ευάλωτη είναι η Ελλάδα παρά την έξοδο από τα προγράμματα διάσωσης, με τους επενδυτές να αποδεικνύουν πως οι κίνδυνοι είναι υπαρκτοί και πως ο δρόμος προς την κανονικότητα απέχει… χιλιόμετρα και χρόνια μακριά. Παράλληλα, «διεμήνυσε» ξεκάθαρα πως η χώρα συνεχίζει να παρακολουθείται στενά από τις αγορές, ο κλοιός των οποίων μπορεί να είναι πολύ πιο ασφυκτικός από αυτόν των δανειστών, ειδικά τη στιγμή που οι προκλήσεις της ελληνικής οικονομίας παραμένουν τεράστιες και το διεθνές κλίμα κάθε άλλο παρά ευνοϊκό είναι για να σταθεί μία αδύναμη χώρα μόνη της απέναντι στις διαθέσεις των ξένων χαρτοφυλακίων, τα οποία την αντιμετωπίζουν σαν μια αναδυόμενη αγορά με υψηλό ρίσκο.
Στα ύψη οι αποδόσεις
Οι αποδόσεις των ελληνικών ομολόγων κινούνται σε επίπεδα που δεν επιτρέπουν ούτε καν τη σκέψη για έξοδο στις αγορές, σκαρφαλώνοντας την περασμένη εβδομάδα σε επίπεδα πριν από τη συμφωνία του Eurogroup για το ελληνικό χρέος και «σπάζοντας» το όριο του 4,6% (10ετές), ενώ η βελτίωση που ακολούθησε (έως το 4,3%), λόγω της ισχυρής ανάκαμψης στα ιταλικά ομόλογα και όχι λόγω «εσωτερικών» εξελίξεων, υπογράμμισε την έντονη μεταβλητότητα που ακολουθεί την αγορά μεταμνημονιακά, θέτοντας τους ελληνικούς τίτλους εκτός των ραντάρ των μακροπρόθεσμων επενδυτών.
Παράλληλα, η πορεία του ελληνικού Χρηματιστηρίου δεν συνάδει ούτε στο ελάχιστο με αυτήν μιας χώρας η οποία βγήκε από την εποχή των μνημονίων. Μέσα σε πέντε μόλις συνεδριάσεις ο Γενικός Δείκτης έχασε (με αυξημένο τζίρο) άνω του 7% επιστρέφοντας σε επίπεδα Απριλίου του 2017 και κάτω από τις 700 μονάδες, ενώ μετοχές των τραπεζών παραδόθηκαν στον πλήρη έλεγχο των πωλητών με απώλειες σχεδόν 20%, με τον τραπεζικό δείκτη να επιστρέφει σε επίπεδα Νοεμβρίου του 2017. Η αναρρίχηση των αποδόσεων των 10ετών ομολόγων και η αύξηση του country risk εξηγεί την αποεπένδυση από τους ελληνικούς τραπεζικούς τίτλους, καθώς σημαντικό μέρος του ενεργητικού τους περιλαμβάνει ελληνικά ομόλογα, όπως σημειώνουν οι αναλυτές.
Η ρηχότητα της αγοράς του ελληνικού Χρηματιστηρίου, καθώς και αυτής των ελληνικών ομολόγων, αφήνει τους ελληνικούς τίτλους ευάλωτους στα εξωτερικά σοκ αλλά και στις εσωτερικές εξελίξεις, προκαλώντας ακραίες κινήσεις, εντείνοντας έτσι τις πιέσεις στις τιμές τους και προσελκύοντας κερδοσκοπικά funds και όχι μακροπρόθεσμους επενδυτές. Οπως επισημαίνουν οικονομολόγοι και αναλυτές στην «Κ», η σημαντική επιδείνωση του κλίματος στις αναδυόμενες αγορές, σε συνδυασμό με την ακόμη εύθραυστη εικόνα της Ελλάδας (βλ. ΑΕΠ, μη εξυπηρετούμενα δάνεια), οδηγεί τους επενδυτές σε φυγή από τους ελληνικούς τίτλους, ενώ η παροχολογία από πλευράς ελληνικής κυβέρνησης προκαλεί ανησυχίες για την τήρηση των συμφωνηθέντων με τους πιστωτές και κάθε άλλο παρά βοηθάει στην εμπέδωση κλίματος εμπιστοσύνης.
Την τελευταία εβδομάδα η μεταβλητότητα στην αγορά των ελληνικών κρατικών ομολόγων ήταν ιδιαίτερα έντονη, σημειώνει στην «Κ» ο Τζιανκλούκα Ζίγκλιο, επικεφαλής στρατηγικός αναλυτής της αγοράς σταθερού εισοδήματος στην Continuum Economics. Η πρόσφατη αναταραχή, τονίζει, φαίνεται να σχετίζεται περισσότερο με την αβεβαιότητα σχετικά με τις περικοπές των συντάξεων που ζητούν οι πιστωτές, τις οποίες η κυβέρνηση δεν φαίνεται να θέλει να εφαρμόσει, καθώς αυτό σχετίζεται με τη συμμόρφωση της Ελλάδας στη συμφωνία του Eurogroup και την πρόσβασή της στο «μαξιλάρι» ρευστότητας.
Οι εξαγγελίες στη ΔΕΘ από τον πρωθυπουργό ως αναφορά στο ύψος των παροχών, η πόλωση στην ελληνική πολιτική σκηνή, η πίεση σε όλο το εύρος των αναδυόμενων αγορών, η Ιταλία με τα ανοικτά θέματά της, αλλά και οι επικείμενες νέες κυρώσεις των ΗΠΑ στον εμπορικό πόλεμο που έχει ξεσπάσει με την Κίνα, συντηρούν την ανησυχία και εντείνουν τις πιέσεις στην ελληνική αγορά με πρωτοστάτη τον τραπεζικό κλάδο, σημειώνει ο Λουκάς Παπαϊωάννου, οικονομολόγος της Fast Finance, με τον κ. Ηλία Ζαχαράκη, διευθύνοντα σύμβουλο της Fast Finance, να επισημαίνει πως η αγορά είναι δεδομένο ότι φοβάται πως μπορεί να έχουμε και πάλι πρόβλημα στα δημοσιονομικά, ενώ οι επενδυτές δεν βλέπουν ότι ο στόχος της ανάπτυξης επιτυγχάνεται και οι επενδύσεις συνεχίζουν να είναι στάσιμες.
Παγίδα
Τα ελληνικά ομόλογα φαίνεται να έχουν παγιδευτεί στον ευρύτερο τόνο της αγοράς, που εξακολουθεί να είναι νευρικός όσον αφορά τις αναδυόμενες αγορές, σημειώνει στην «Κ» ο Μάθιου Κερνς, στρατηγικός αναλυτής της Rabobank. Αυτό, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι η επενδυτική εμπιστοσύνη στην Τουρκία έχει καταστραφεί, λειτουργεί ιδιαίτερα επιβαρυντικά για τα ελληνικά ομόλογα τα οποία για τους επενδυτές ανήκουν στην κατηγορία των αναδυόμενων αγορών, όπως επισημαίνει. Φαίνεται ότι οι ελληνικοί κρατικοί τίτλοι παγιδεύονται σε αυτήν την ένταση και θα συνεχίσουν να δέχονται χτυπήματα, και το κλίμα θα μπορούσε να επιδεινωθεί, ανάλογα με τις εξαγγελίες του Ελληνα πρωθυπουργού στη ΔΕΘ, σημειώνει.
Τα αποτελέσματα 6μήνου έπληξαν τη χρηματιστηριακή αγορά
H πίεση στο 10ετές ομόλογο έρχεται αφενός από τις αναταράξεις στις γειτονικές χώρες (Ιταλία και Τουρκία), που λειτουργούν και ως σημείο αναφοράς για το συγκριτικό ρίσκο της χώρας. Αφετέρου οι αγορές δείχνουν να ανησυχούν για την τήρηση των συμφωνηθέντων και την πιθανότητα δημοσιονομικού εκτροχιασμού στη μεταμνημονιακή εποχή, όπως σημειώνει στην «Κ» ο υπεύθυνος του Τμήματος Ανάλυσης της Beta Securities Μάνος Χατζηδάκης. Η χρηματιστηριακή αγορά επηρεάστηκε και από την πίεση που δέχθηκαν οι τραπεζικοί τίτλοι, κυρίως λόγω των αναγνώσεων στα αποτελέσματα εξαμήνου και στη μερική αναθεώρηση επί τα χείρω σε τάσεις που επηρεάζουν σημαντικά το οργανικό εισόδημα και την τελική γραμμή. Επιπλέον, η επιτάχυνση της μείωσης των μη εξυπηρετούμενων εκθέσεων με βάση το νέο πλάνο που θα παρουσιαστεί στο τέλος Σεπτεμβρίου φαίνεται να αποτελεί στοιχείο που προβληματίζει την αγορά, καθώς η επίσπευση των στόχων ενδέχεται να αυξήσει το ρίσκο αστοχιών, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την κεφαλαιακή επάρκεια των τραπεζών.
Η ελληνική αγορά δείχνει περισσότερο φορτισμένη αρνητικά και κινείται τις τελευταίες συνεδριάσεις με γνώμονα την προστασία του κεφαλαίου και τη μείωση της έκθεσης σε ελληνικό ρίσκο. Ο ρηχός χαρακτήρας των συναλλαγών, επίσης, έχει επιτείνει την πίεση της προσφοράς, καθώς οι καταλύτες νέων που θα μπορούσαν να λειτουργήσουν ανασταλτικά στην ένταση της πίεσης φαίνεται να απουσιάζουν επί του παρόντος (αλλαγή ατζέντας, αποκρατικοποιήσεις, επιχειρηματικές συμφωνίες κ.λπ.). Ως εκ τούτου, η αγορά μπορεί να ελπίζει μόνο σε κάποια βραχύβια ανάκαμψη τιμών δεδομένης της υποτιμητικής υπερβολής που παρατηρείται.