Ενα μεγάλο παιχνίδι φαίνεται να ανοίγει με την υποψηφιότητα Βέμπερ για τη διαδοχή του Γιούνκερ στην Κομισιόν. Το πράσινο φως, που άναψε η Αγκελα Μέρκελ στον Γερμανό επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος δημιουργεί σοβαρούς προβληματισμούς για τις πραγματικές προθέσεις και την τακτική που θα ακολουθήσει η Γερμανία σε αυτή την κρίσιμη κούρσα για τον έλεγχο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, μέσα από τη διαδικασία των προσεχών ευρωεκλογών του Μαΐου. Το μέγεθος της προσωπικότητας και κυρίως οι θέσεις που θα εκφράζει ο πολιτικός που θα αναδειχθεί στον ρόλο του ηγέτη της Κομισιόν μπορεί να επηρεάσουν αποφασιστικά τούτη τη φορά τη συνοχή και την προοπτική της Ευρώπης, σε μια περίοδο που έτσι κι αλλιώς η Γηραιά Ηπειρος φαίνεται διχασμένη από την έξαρση του λαϊκισμού και του εθνικισμού. Τι στόχους συνεπώς μπορεί να εξυπηρετούν τα ονόματα των υποψηφίων;
Η προεκλογική περίοδος, με τις σύνθετες πολιτικές σκοπιμότητες, τις διεκδικήσεις και τις διαπραγματεύσεις, τις μπλόφες και τους άτυπους συμβιβασμούς μεταξύ των κυβερνήσεων, ξεκίνησε με το όνομα του Μάνφρεντ Βέμπερ στο τραπέζι, και τα ερωτήματα είναι πολλά: Γιατί προαναγγέλθηκε ως υποψήφιος για την Κομισιόν ένας συντηρητικός Βαυαρός πολιτικός, ο οποίος φαίνεται να μη διαθέτει ούτε την πολιτική εμβέλεια ούτε την αντίστοιχη διοικητική εμπειρία για τον ρόλο; Είναι δυνατόν να επιδιώκει να πάρει η Γερμανία τόσο απροσχημάτιστα τον έλεγχο του ισχυρότερου υπερεθνικού οργάνου της Ευρώπης και μάλιστα με εμπροσθοφυλακή έναν πολιτικό που δεν έχει την παραμικρή απήχηση στον Νότο; Μπορεί να αντικατοπτρίζει η επιλογή αυτή μια σοβαρή οπισθοχώρηση της Μέρκελ στα ευρωπαϊκά θέματα, εκδοχή που ανατρέπει τόσα πράγματα εάν είναι έτσι, με δεδομένο ότι τον μόνο που παραδέχεται o Ορμπαν στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα είναι τον Χριστιανοκοινωνιστή Βέμπερ;
Θα πρέπει να είμαστε τη στιγμή αυτή πολύ επιφυλακτικοί απέναντι σε οποιαδήποτε ερμηνεία. Κατ’ αρχάς δεν σημαίνει ότι ένας υποψήφιος για την Επιτροπή σήμερα θα είναι και αυτός που θα επιλεγεί για να κερδίσει την κούρσα αύριο. Μπορεί ο υποψήφιος που εμφανίζεται σήμερα μπροστά, παίρνοντας τη δημοσιότητα, να διευκολύνει τον στόχο να αναδειχθεί στην προεδρία της Κομισιόν ένας άλλος υποψήφιος. Θα δούμε… Πιθανότατα η Αγκελα Μέρκελ να χρησιμοποιεί τον Βέμπερ ως ανάχωμα στην εξάπλωση της αμφισβήτησης που υφίσταται στη Γερμανία και να θέλει να σπάσει τη συμμαχία που αναπτύσσει η δεξιά πτέρυγα του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος με τους Χριστιανοκοινωνιστές του Ζεεχόφερ. Ενδεχομένως επίσης, να χρησιμοποιεί την υποψηφιότητα του Βέμπερ σαν μια βαλβίδα αποσυμπίεσης στο κλίμα της βαθιάς πόλωσης που καλλιεργεί ο Ορμπαν ενόψει των ευρωεκλογών, επηρεάζοντας και το γερμανικό εκλογικό σώμα.
Εκτός αυτών, δεν θα πρέπει να αποκλείσουμε να αποτελεί η γερμανική υποψηφιότητα στην Κομισιόν το πρόσχημα, για να κερδίσει πολύ πιο εύκολα η καγκελάριος κάποιον άλλον δυνατό μοχλό εξουσίας στη διαπραγμάτευση με τους υπόλοιπους εταίρους, όπως την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, όπου αποχωρεί ο κορυφαίος Μάριο Ντράγκι. Το σενάριο να συγκεντρώσει στο μεταξύ το ΕΛΚ την πλειοψηφία στο νέο Ευρωκοινοβούλιο θεωρείται αρκετά δύσκολο με τις έως τώρα προβλέψεις, πράγμα που σημαίνει ότι μπορεί να καταστεί αδύνατο να εκλεγεί ο νέος πρόεδρος της Κομισιόν χωρίς την υποστήριξη της ομάδας των Σοσιαλδημοκρατών ή της ομάδας των βουλευτών του Εμανουέλ Μακρόν, ο οποίος θα ηγηθεί της προεκλογικής εκστρατείας των φιλοευρωπαϊκών δυνάμεων σε υπερεθνική κλίμακα. Προφανώς, και σε μια τέτοια περίπτωση, η διαδοχή του Γιούνκερ θα έχει απομείνει ένα όνειρο. Η υποψηφιότητα του Βέμπερ θα λειτουργήσει σαν καραμπόλα. Στο τέλος του παιχνιδιού, μπορεί να προταθούν πολιτικοί με ευρύτερη αποδοχή όπως ο Μισέλ Μπαρνιέ. Ή, ακόμη, να προταθεί τελικά κάποιος προερχόμενος από την Κεντροαριστερά. Στο σενάριο αυτό, τους περισσότερους πόντους συγκεντρώνει η δυναμική Δανή επίτροπος Μαργκρέτε Βεστάγκερ και όχι ο Πιερ Μοσκοβισί.