Ο πρωθυπουργός υποστήριξε στην συνέντευξή του στη ΔΕΘ απαντώντας σε ερώτηση για την συμφωνία των Πρεσπών ότι αυτή αποτελεί προϊόν πετυχημένης διαπραγμάτευσης της κυβέρνησής του και μόνο και πως ούτε ασκήθηκαν έξωθεν πιέσεις, ούτε υπήρξε εμπλοκή τους διεθνούς παράγοντα.
Όταν η «Κ» του υπενθύμισε ότι οι ισχυρισμοί του αυτοί είναι διαμετρικά αντίθετοι με την κατάθεση στην Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων του Κογκρέσου στις ΗΠΑ του βοηθού αναπληρωτή ΥΠΕΞ, αρμοδίου για τα ζητήματα της νοτιανατολικής Ευρώπης Γουέλς Μίτσελ, στην οποία με περηφάνια και εκείνος, ανέφερε ότι η συμφωνία Αθήνας- Σκοπίων επετεύχθη με την «ενεργό εμπλοκή» της αμερικανικής διπλωματίας παρέπεμψε για συζήτηση επ’ αυτού στον… ομόλογό του της άλλης πλευράς Ζόραν Ζάεφ.
Άφησε έτσι να εννοηθεί πως ο διεθνής παράγοντας, αν πίεσε, πίεσε μόνο την πλευρά των Σκοπίων και σε καμία περίπτωση την ελληνική.
Εξάλλου, είπε, δεν θα επιχειρούσαν κάτι τέτοιο ΗΠΑ και Ευρωπαίοι για τον επιπλέον λόγο ότι η κυβέρνησή του «δεν δέχεται πιέσεις».
Ποιον να πιστέψουμε τώρα εμείς, τον Αμερικανό υφυπουργό που ενώπιον ενός «σκληρού» ακροατηρίου όπως είναι αυτές οι επιτροπές στις ΗΠΑ πίστωσε στη διπλωματία της χώρας του την επίτευξη της συμφωνίας και τον διεθνή τύπο που βούιξε για συμμαχικές παρεμβάσεις προς τους διαπραγματευόμενους ώστε να τα βρουν ή τον κ. Τσίπρα, που λέει ότι η κυβέρνησή του δεν δέχθηκε μύγα στη σπαθί της;
Εν τοιαύτη, όμως, περιπτώσει για ποιο λόγο διαρκούσης της διαπραγμάτευσης, πηγαινοέρχονταν σε Σκόπια και Αθήνα τόσο ο κ. Μίτσελ όσο και ο προκάτοχός του Μπράιαν Χόιτ Γι και κάμποσοι άλλοι ξένοι αξιωματούχοι που ενδιαφέρονταν να κλείσει το θέμα;
Μόνο τον Ζάεφ αφορούσαν οι -εκπορευόμενες από τις πρωτεύουσες των ισχυρών- συστάσεις προς τις δυο πλευρές να βάλουν νερό στο κρασί τους και να υπογράψουν στο όνομα της ειρήνης και της σταθερότητας στην βαλκανική, μια έντιμη συμφωνία;
Αν η κυβέρνηση αισθανόταν τόσο δυνατή ώστε να μην διανοηθούν καν οι ισχυροί να της πουν μια κουβέντα, τότε γιατί αποδέχθηκε συμβιβασμό με τον «εξουθενωμένο» από τις διεθνείς πιέσεις και επομένως «εξουδετερωμένο» διαπραγματευτικά «φιλο Ζόραν», στα ζητήματα της γλώσσας και της εθνότητας, επιτρέποντας σε όσους διαφωνούν με την συμφωνία να την κατηγορούν έτι έδωσε «στους άλλους» όλα όσα στην πραγματικότητα ήθελαν;
Ο πρωθυπουργός, άθελά του, έκανε με αυτόν τον ισχυρισμό ζημιά και στον φίλο του Ζάεφ.
Τον έδωσε κανονικά για «ενδοτικό» με το να τον «φωτογραφίζει» ως μοναδικό αποδέκτη των έξωθεν πιέσεων στην διαπραγμάτευση, σε μια περίοδο κατά την οποία ο σλαβομακεδόνας πρωθυπουργός έχει μπροστά του κρίσιμο δημοψήφισμα και μάχεται να πείσει ότι κέρδισε από την Ελλάδα μια εθνικά επωφελή συμφωνία.
Η αντιπολίτευση στα Σκόπια θα έχει από χθες ένα επιπλέον όπλο να του επιτεθεί.