Μαύρα σύννεφα πάνω από την Ευρώπη

Μαύρα σύννεφα πάνω από την Ευρώπη

2' 45" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Ο​​ι δύσκολες ώρες που περνάει αυτή την εποχή η Ευρώπη προέρχονται κυρίως από το εσωτερικό της. Ναι, είναι μεγάλα προβλήματα ο Ντόναλντ Τραμπ και η συμπεριφορά του, η παγκοσμιοποίηση και η ανασφάλεια που προκαλεί, το προσφυγικό – μεταναστευτικό με τις συνέπειές του, η οικονομική ανισότητα μεταξύ Βορρά – Νότου και μέσα στις κοινωνίες και κάποια άλλα, όμως όλα αυτά καταλήγουν στην άνοδο της Ακροδεξιάς σε ολόκληρο σχεδόν το ευρωπαϊκό φάσμα. Με αποτέλεσμα να περνούν σε δεύτερη μοίρα τα αίτια και να καλείται τώρα η φιλελεύθερη ευρωπαϊκή δημοκρατία και μαζί της το οικοδόμημα της Ευρωπαϊκής Ενωσης να δώσει μάχη επιβίωσης απέναντι σε ημιφασιστικές, ή και ανοιχτά φασιστικές δυνάμεις, που μέχρι πρότινος νομίζαμε ότι ανήκαν στο αγύριστο παρελθόν.

Τα σημάδια είναι σαφή και καλούν σε συναγερμό. Μόλις την περασμένη Κυριακή στις σουηδικές εκλογές οι ακροδεξιοί σημείωσαν άνοδο σχεδόν 50% και είναι τρίτο κόμμα με μικρή διαφορά από δεύτερο κεντροδεξιό, ενώ οι Σοσιαλδημοκράτες έκαναν τη χειρότερη εμφάνισή τους. Στην Ιταλία, η ακροδεξιά Λέγκα του Βορρά όχι μόνο βρίσκεται στην εξουσία, αλλά είναι πια και το μεγαλύτερο κόμμα με 32%, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, με τον Σαλβίνι να βρίσκεται σε καθημερινή διαμάχη με τις Βρυξέλλες. Οι δημοσκοπήσεις στη Γερμανία παρουσιάζουν σε συνεχή άνοδο το ξενοφοβικό – ρατσιστικό – αντιευρωπαϊκό AfD, οι οπαδοί του δεν διστάζουν πλέον να συγχρωτίζονται με φασιστικά στοιχεία και να κάνουν επιδείξεις δύναμης, ενώ Χριστιανοδημοκράτες και Χριστιανοκοινωνιστές χάνουν συνεχώς ποσοστά λίγο πριν από τις εκλογές στη Βαυαρία. Στη Γαλλία, οι τελευταίες δημοσκοπήσεις ενόψει τοπικών εκλογών θέλουν τα κόμματα του Μακρόν και της Λεπέν σε απόσταση αναπνοής, παρόλο που ο Γάλλος πρόεδρος έχει μπει μπροστά σαν ηγέτης ενός πανευρωπαϊκού μετώπου κατά της Ακροδεξιάς.

Τα μαύρα σύννεφα πάνω από την Ευρώπη δεν εξαντλούνται με τα ευρήματα των δημοσκοπήσεων και τα εκλογικά αποτελέσματα σε χώρες που αποτελούσαν και αποτελούν πρότυπα δημοκρατίας. Είναι φανερό ότι χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, οι λεγόμενες και χώρες του Βίσεγκραντ με την ελάχιστη ως μηδαμινή δημοκρατική παράδοση, έχουν σηκώσει δικό τους μπαϊράκι. Οι κυβερνήσεις τους φλερτάρουν έντονα με τον αυταρχισμό, δεν προσαρμόζονται στους ευρωπαϊκούς κανόνες, απειλούν τη συνοχή της Ευρώπης και συνεργάζονται για τη δημιουργία μιας γκριζόμαυρης Διεθνούς. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Ορμπαν της Ουγγαρίας έχει επαφές με τον Σαλβίνι της Ιταλίας και μετά την «καταδίκη» της χώρας του από το Ευρωκοινοβούλιο βρήκε συμπαράσταση από την Τσεχία και την Πολωνία. Δίχως να λησμονείται ότι στο βάθος καραδοκεί ο Μπάνον από τις ΗΠΑ…

Ενώ συμβαίνουν όλα αυτά, στην Ελλάδα ο Αλ. Τσίπρας ασχολείται με τη μικροπολιτική. Από τη μία πλευρά επισημαίνει ενώπιον του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου την απειλή της Ακροδεξιάς για την Ευρώπη, από την άλλη ο ίδιος συνεργάζεται στην κυβέρνηση με τους Ανεξάρτητους Ελληνες και ταυτόχρονα αγωνίζεται να πείσει ότι η Νέα Δημοκρατία είναι η ακροδεξιά στην Ελλάδα. Δεν τον απασχολεί καθόλου ότι η δίκη της Χρυσής Αυγής για τη δολοφονία του Π. Φύσσα διαρκεί σχεδόν πέντε χρόνια, ούτε το γεγονός ότι συγκεκριμένο κόμμα έκανε τις προάλλες επίδειξη δύναμης με μαύρες μπλούζες για να μην ανεγερθεί μουσουλμανικό τέμενος στον Βοτανικό. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι στο πλαίσιο εθνικισμού, ρατσισμού και ξενοφοβίας θα κινηθεί κλιμακούμενα ως τις εκλογές.

Η φιλελεύθερη Ευρώπη φαίνεται τελευταία να αντιλαμβάνεται τον θανάσιμο κίνδυνο. Η απόφαση του Ευρωκοινοβουλίου κατά της Ουγγαρίας αποτελεί σαφή ένδειξη, όπως και οι αντιδράσεις της Αγκελα Μέρκελ και του Μάρτιν Σουλτς στη Γερμανία κατά των φασιστών στη Σαξονία.

Πολλά ωστόσο θα κριθούν στις προσεχείς ευρωεκλογές.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή