Εξι μήνες μετά την ανακοίνωση της υποψηφιότητάς της για το χρίσμα των Δημοκρατικών, η φιλόδοξη ηθοποιός και ακτιβίστρια Σίνθια Νίξον παραδέχθηκε την ήττα της, καθώς δεν κατάφερε να εκθρονίσει τον ισχυρό κυβερνήτη της πολιτείας της Νέας Υόρκης, Αντριου Κουόμο. Ο έμπειρος 60χρονος κυβερνήτης επικράτησε εύκολα στην εσωκομματική διαδικασία της Πέμπτης, και παρότι το προοδευτικό αφήγημα της πρώην ηθοποιού της αγαπημένης σειράς «Sex and the City» απέκτησε ιδιαίτερη δυναμική στη μεγαλόπολη των ΗΠΑ, το αποτέλεσμα διαλευκάνθηκε μόλις λίγα λεπτά αφότου έκλεισαν οι κάλπες. Οταν, μάλιστα, η Νίξον ανέβηκε στο βήμα για να ευχαριστήσει τον κόσμο για την υποστήριξή του, ο Κουόμο είχε ήδη λάβει τις διπλάσιες ψήφους από εκείνη.
Φανερά συγκινημένη από την παρθενική της εμπειρία στον κόσμο της αμερικανικής πολιτικής –και μάλιστα σε ένα εξαιρετικά δύσκολο πεδίο μάχης– η Νίξον μοιράστηκε την Πέμπτη το βράδυ μια σειρά από αναρτήσεις στο Twitter. «Το αποτέλεσμα απόψε δεν ήταν αυτό που ελπίζαμε, ωστόσο δεν απογοητεύομαι καθόλου. Αντιθέτως έχω εμπνευστεί τρομερά, καθώς αλλάξαμε θεμελιωδώς το πολιτικό τοπίο σε αυτή τη χώρα», έγραψε.
Νέες ιδέες
Πράγματι, παρά την ξεκάθαρη ήττα της, η επιρροή του προοδευτικού εναλλακτικού αφηγήματος της Νίξον στο πολιτικό οικοσύστημα της πολιτείας είναι ήδη ξεκάθαρη. Σύντομα, μετά την είσοδό της στη διαμάχη για το χρίσμα των Δημοκρατικών, ο Κουόμο αγκάλιασε μια σειρά από φιλελεύθερες ιδέες, συμπεριλαμβανομένης της νομιμοποίησης της μαριχουάνας, της επέκτασης δικαιωμάτων ψήφου στους φυλακισμένους της πολιτείας, και της σύναψης μιας συμφωνίας για τη διάλυση της «Ανεξάρτητης Δημοκρατικής Διάσκεψης» – μιας ομάδας γερουσιαστών του Δημοκρατικού Κόμματος που είχαν ευθυγραμμιστεί με τους Ρεπουμπλικανούς στο Ολμπανι. Παρότι ο πρώην κυβερνήτης κέρδισε τις εκλογές, και αναμένεται να εξασφαλίσει μια νέα τετραετή θητεία μετά τις εκλογές της 6ης Νοεμβρίου, καθώς η Νέα Υόρκη παραμένει οχυρό των Δημοκρατικών, η πολιτική στάση του έχει ήδη βαπτιστεί από την προοδευτικότητα της Νίξον.
Οι εσωκομματικές αμερικανικές εκλογές –στις οποίες οι εγγεγραμμένοι ψηφοφόροι των κομμάτων κάθε πολιτείας επιλέγουν τον πιο ανταγωνιστικό υποψήφιο για να συμμετάσχει στις εκλογές για τη Γερουσία και τη Βουλή των Αντιπροσώπων– ουσιαστικά έχουν πολύ πιο καθοριστικό ρόλο από μια απλή επιλογή υποψηφίων. Συχνά, εκφράζουν ή μεταμορφώνουν την ταυτότητα ενός κόμματος.
Σήμερα στις ΗΠΑ, ίσως το σημαντικότερο ερώτημα που απασχολεί το αμερικανικό κοινό είναι η στρατηγική που τελικά θα υιοθετήσει το Δημοκρατικό Κόμμα, τόσο στην προετοιμασία του για τις ενδιάμεσες εκλογές του Νοεμβρίου όσο και στη ρητορική του έναντι του Ντόναλντ Τραμπ και την επιλογή του υποψηφίου για τις επόμενες προεδρικές εκλογές. Οι δύο ψυχές του Δημοκρατικού Κόμματος –από τη μία οι καθιερωμένοι και μετριοπαθείς πολιτικοί του κόμματος με την πολυετή εμπειρία και από την άλλη τα νέα, φιλελεύθερα «αουτσάιντερ» με τις προοδευτικές ιδέες και τον σκληρό λόγο– αντιπαραβάλλονται συνεχώς στις εσωκομματικές εκλογές. Αν κρίνει κανείς από τους προεκλογικούς διαξιφισμούς μεταξύ Κουόμο και Νίξον –η ηθοποιός κατηγορήθηκε από την αντίπαλη καμπάνια για αντισημιτισμό παρότι τα παιδιά της ασπάζονται τον ιουδαϊσμό, ενώ η Νίξον αποκάλεσε τον Κουόμο ψεύτη ουκ ολίγες φορές– η διαμάχη είναι ιδιαίτερα διχαστική.
Στην αρχή του καλοκαιριού, επικρατούσε και αυξανόταν εκθετικά η ανατρεπτική φωνή των προοδευτικών. Καταλυτικός παράγοντας υπήρξε η νίκη της νεαρής πρέσβειρας του Δημοκρατικού Σοσιαλισμού, Αλεξάντρια Οκάσιο-Κορτέζ, στο 14ο εκλογικό τμήμα της Νέας Υόρκης. Η μόλις 28χρονη Αλεξάντρια κατατρόπωσε τον έμπειρο Δημοκρατικό Τζο Κρόουλι παρά τις δέκα του θητείες, και έφερε στο πολιτικό προσκήνιο μια σειρά από προοδευτικά ζητήματα όπως την κατάργηση της υπηρεσίας μετανάστευσης και τελωνειακής επιβολής (#AbolishICE) και την εγκαθίδρυση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, της υγειονομικής περίθαλψης και της στέγασης ως «αναφαίρετων αμερικανικών δικαιωμάτων». Ταυτόχρονα, ενέπνευσε δεκάδες φιλελεύθερους υποψηφίους των Δημοκρατικών να διεκδικήσουν το χρίσμα του κόμματος, και να αλλάξουν ριζοσπαστικά την ταυτότητά του.
Ωστόσο, ο Σεπτέμβριος φαίνεται πως τελικά δικαίωσε αυτούς που πιστεύουν πως η βάση των Δημοκρατικών παραμένει πιστή στο έμπειρο κατεστημένο. Πέρα από την εκλογική ήττα της Νίξον, τα αποτελέσματα στο Ντέλαγουερ και το Ρόουντ Αϊλαντ επιβεβαιώνουν αυτή την τάση. Στην πρώτη πολιτεία, ο νυν γερουσιαστής Τομ Κάρπερ κέρδισε το χρίσμα με ποσοστό 65%, έναντι της αριστερής κοινοτικής οργανώτριας Κέρι Εβελιν Χάρις. Στην «πολιτεία του ωκεανού» ο έμπειρος Σέλντον Γουάιτχαουζ επικράτησε με ακόμη μεγαλύτερη διαφορά. Τα αποτελέσματα αυτά δεν προκαλούν μεγάλη έκπληξη – άλλωστε οι παραδοσιακοί, καθιερωμένοι πολιτικοί του Δημοκρατικού Κόμματος διατηρούν μεγάλο προβάδισμα στη χρηματοδότηση της καμπάνιας τους. Το στοίχημα για το Δημοκρατικό Κόμμα, ωστόσο, είναι αν θα καταφέρει να ενώσει και τις δύο ψυχές του και να συσπειρώσει τους ψηφοφόρους του, αποκτώντας τη δυναμική που χρειάζεται για να επικρατήσει στις επόμενες προκλήσεις.
Τιμωρητική ψήφος
Δεν ήταν όλα τα αποτελέσματα της εσωτερικής εκλογικής αναμέτρησης της Πέμπτης στη Νέα Υόρκη απογοητευτικά για την προοδευτική πτέρυγα των Δημοκρατικών. Οι ψηφοφόροι του κόμματος πήραν την εκδίκησή τους από έξι έμπειρους τοπικούς γερουσιαστές, που εδώ και μερικά χρόνια είχαν συνάψει συμμαχία με τους Ρεπουμπλικανούς στη Γερουσία της Νέας Υόρκης, στο Ολμπανι. Τα περισσότερα μέλη της πλέον διαλυμένης Ανεξάρτητης Δημοκρατικής Διάσκεψης (IDC) έχασαν παταγωδώς, δίνοντας τη θέση τους σε νέα στελέχη, με ριζοσπαστικότερους προσανατολισμούς.
Οι ανατροπές περιλαμβάνουν μέχρι και τον ισχυρό ηγέτη της πρώην ομάδας, τον γερουσιαστή Τζεφ Κλάιν από το Μπρονξ, ο οποίος πλέον θα αντικατασταθεί από τη νεαρή δικηγόρο Αλεσάντρα Μπιάνκι, ένα νέο φιλελεύθερο στέλεχος του κόμματος, που είχε συμμετάσχει ενεργά στην προεκλογική καμπάνια της Χίλαρι Κλίντον. Αίσθηση προκάλεσε εξάλλου η συντριπτική νίκη της 27χρονης Τζούλια Σαλαζάρ –η οποία μιλάει ανοιχτά στο όνομα του δημοκρατικού σοσιαλισμού– επί του 67χρονου γερουσιαστή Μάρτιν Ντίλαν στην 18η περιφέρεια της Πολιτείας.
Η Ανεξάρτητη Δημοκρατική Διάσκεψη σχηματίστηκε το 2011 και ενίσχυσε δραματικά τη δύναμη του αντίπαλου Ρεπουμπλικανικού Κόμματος στη Γερουσία της Νέας Υόρκης, εμποδίζοντας μια σειρά από προοδευτικές νομοθετικές πρωτοβουλίες να φτάσουν στο κτίριο του Κογκρέσου. Ωστόσο, εν μέσω του κύματος προοδευτικού ακτιβισμού που επικρατεί στην πολιτεία της Νέας Υόρκης από τις εκλογές του 2016, οι γερουσιαστές που είχαν ευθυγραμμιστεί σε πολλά ζητήματα με το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα πλήρωσαν ένα σκληρό τίμημα για τη κομματική τους απιστία.