«Μα είναι τριών ετών!»

1' 40" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Πριν από λίγες ημέρες, ένας φίλος και πατέρας ο ίδιος έγραψε στο Twitter: «Ο άλλος πήγαινε το παιδί του τρεις φορές την εβδομάδα κολυμβητήριο, μία μουσικοκινητικό, μία αγγλικά και το Σάββατο τένις και αναρωτιόταν γιατί μετά από δύο μήνες έκλαιγε. Μήπως γιατί είναι τριών ετών; τον ρώτησα. Με κοίταζε».

Η υπερφόρτωση του καθημερινού προγράμματος των παιδιών με κάθε είδους δραστηριότητες ήταν το θέμα εκτενούς ρεπορτάζ που δημοσιεύθηκε στην «Καθημερινή της Κυριακής» (16/9/’18) και το οποίο είχε μεγάλη ανταπόκριση από γονείς και εκπαιδευτικούς.

Επιχειρήσαμε να καταγράψουμε τον μυστήριο, άτυπο «διαγωνισμό» των οικογενειών για το ποιο παιδί θα εγγραφεί στα περισσότερα εξωσχολικά μαθήματα –ξένες γλώσσες, αθλήματα, μουσικά όργανα–, ποιο παιδί θα καταφέρει να αντεπεξέλθει με επιτυχία στις περισσότερες δραστηριότητες χωρίς να καταρρεύσει, αυτό το video game για μεγάλους με πρωταγωνιστές τα παιδιά. Για κάποιους γονείς, είναι πρακτικό το θέμα. Τα παιδιά πρέπει να απασχολούνται όσο οι ίδιοι εργάζονται. Για άλλους, είναι ένας τρόπος να έχουν οι ίδιοι ελεύθερο χρόνο. Για τους περισσότερους όμως μοιάζει να είναι συνειδητή, ζυγισμένη επιλογή «για το καλό του παιδιού». «Αν τον βγάλω από τις δραστηριότητες θα είναι σαν να τον βγάζω από το παιχνίδι», μας είπε μια μητέρα. «Είναι επένδυση στο μέλλον του», ανέφερε μιαν άλλη. Κάνουν λόγο για μια μόδα, μια βιομηχανία που έχει στηθεί γύρω από το παιδί ήδη από τη γέννησή του.

Σε κάθε περίπτωση, η καθημερινότητα ενός μαθητή δημοτικού σήμερα αντιστοιχεί σε σκληρά εργαζόμενο ενήλικα. Ψυχολόγοι μάλιστα αποκάλυψαν στην «Κ» ότι αυξάνονται τα περιστατικά μικρών παιδιών, μαθητών ακόμα και της πρώτης και της δευτέρας δημοτικού, που παραπέμπονται στα γραφεία τους με συμπτώματα αϋπνίας, κόπωσης, νευρικότητας. «Είναι αποτέλεσμα στρες λόγω του φορτωμένου τους προγράμματος», λένε. «Προσπαθούν να τα πάνε καλά σε πάρα πολλά πράγματα ταυτόχρονα». Πιτσιρίκια με σύνδρομο burnout. Μία ακόμα ενδιαφέρουσα παρατήρηση ειδικού: Οταν η επαφή ενός παιδιού με τους συνομηλίκους του γίνεται αποκλειστικά μέσα από δομημένες δραστηριότητες, και όχι σε ελεύθερο παιχνίδι, το παιδί δεν μαθαίνει να επικοινωνεί. «Γι’ αυτό όταν βρίσκονται τα παιδιά μόνα τους ασχολούνται με τα ηλεκτρονικά. Δεν μπορούν να εκφραστούν διαφορετικά. Δεν έχουν μάθει να αλληλεπιδρούν».

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή