Νόρμαν Μέιλερ, ο υπερασπιστής των μποέμ

Νόρμαν Μέιλερ, ο υπερασπιστής των μποέμ

1' 47" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Γεννημένος το 1923 στο Νιου Τζέρζεϊ και μοσχοαναθρεμμένος από τη μαμά του, ήδη από την εποχή που ήταν φοιτητής στο Χάρβαρντ ο Νόρμαν Μέιλερ έλεγε ότι θα γίνει ο «νέος Τολστόι». Με το που επέστρεψε από τον πόλεμο στις Φιλιππίνες, βάλθηκε να πετύχει τον στόχο του: στρώθηκε στη δουλειά, διαβάζοντας κάθε πρωί την «Αννα Καρένινα» και γράφοντας μετά το πρώτο μυθιστόρημά του που το 1948 θα έκανε θραύση ως «Οι γυμνοί και οι νεκροί» – ένα από τα «100 καλύτερα μυθιστορήματα στον κόσμο», σύμφωνα με τη Modern Library. Ωστόσο, όσο καλά άρχισαν τα πράγματα με το παρθενικό λογοτεχνικό βήμα του Μέιλερ, τόσο άσχημα εξελίχθηκαν με την «Ακτή της Μπαρμπαριάς» (1951) και το «Πάρκο των ελαφιών» (1955), που αμφότερα κατακρεουργήθηκαν από τους κριτικούς.

Και όμως δεν πτοήθηκε. Παρά το «ξύλο» από την κριτική, στα μέσα της δεκαετίας του ’50 αρχίζει να βγάζει προς τα έξω τη larger than life περσόνα του, με οργιώδη πάρτι στο σπίτι του στο Μανχάταν, άφθονο μποξ (ξύλο γενικότερα, μέσα κι έξω από το ρινγκ) και άστατη ερωτική ζωή. Αποκορύφωμα; Το 1955 πρωτοστατεί στην ίδρυση του Village Voice, συμμετέχοντας έμπρακτα στα underground κινήματα της εποχής. Μπορεί να μην ταυτίστηκε με τους Μπιτ ο Μέιλερ, όμως μέσα από τα δοκίμια και τα άρθρα που δημοσίευσε εκείνη την εποχή (πολλά από αυτά στο Village Voice) υπερασπίστηκε την μποέμικη και χιπστερική counterculture των ’50s, μιλώντας μάλιστα πολύ συγκεκριμένα για έναν «αμερικανικό υπαρξισμό», ειδικά μέσα από το δοκίμιό του «Ο λευκός νέγρος», οι ρίζες του οποίου εντοπίζονται στη σταθερή στήλη που διατήρησε για ένα διάστημα ο Μέιλερ στο Village Voice με τίτλο «Quickly: A Column for Slow Readers» (Γρήγορα: Μια στήλη για αργούς αναγνώστες).

Στην ουσία, η Village Voice δημιουργήθηκε εν μέρει από τον Μέιλερ, αλλά και το Village Voice δημιούργησε εν μέρει τον ταραχοποιό Μέιλερ, τον πολιτικό Μέιλερ των ’60s και ’70s. Το πέρασμά του από την καθαρή μυθιστοριογραφία έως τη φρενήρη συμμετοχή του στη Νέα Δημοσιογραφία, αλλά και την απόπειρά του το 1969 να πάρει το χρίσμα των Δημοκρατικών για τη δημαρχία της Νέας Υόρκης είναι άμεσα συνυφασμένα με το ιστορικό αυτό έντυπο που εξέφραζε ό,τι πιο πρωτοποριακό βγήκε από τη Νέα Υόρκη της δεκαετίας του ’50.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή