Βαριές κληρονομιές

1' 35" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Η προεκλογική εκστρατεία άρχισε με τα εγκαίνια της Διεθνούς Εκθέσεως Θεσσαλονίκης και τις τοποθετήσεις των προέδρων των πολιτικών κομμάτων, ανεξαρτήτως της ημερομηνίας που θα διεξαχθούν οι εκλογές. Τα επιτελεία των προέδρων ενεργοποιήθηκαν, οι λογογράφοι επιστρατεύθηκαν και αναλόγως της κοινωνικής ομάδος που προσπαθεί να προσελκύσει το κάθε κόμμα συντάχθηκαν και εκφωνήθηκαν οι ομιλίες ενώπιον επιλεγμένου ακροατηρίου, και διά της τηλεοράσεως στο ευρύτερο κοινό.

Οποιο και αν είναι, ωστόσο, το κόμμα ή ο συνασπισμός που τελικώς θα κυριαρχήσει στις εκλογές, οψέποτε αυτές διεξαχθούν, η νέα κυβέρνηση πρέπει να αντιμετωπίσει –πέραν των οικονομικών δεσμεύσεων που συνομολογήθηκαν στη διάρκεια της κυβερνήσεως του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ– δύο βαριές κληρονομιές της μεταπολιτεύσεως.

Η πρώτη αφορά την καθεστωτική αλλαγή. Κατά τη ρήση του Κωνσταντίνου Καραμανλή, η χώρα απηλλάγη από το «καρκίνωμα» της μοναρχίας, αλλά η εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας από τη Βουλή, με αυξημένη πλειοψηφία, κατέστησε αναγκαία μία «κομματική συναλλαγή», ώστε να αποτραπεί η προσφυγή σε νέες εκλογές, προώρως. Η εκλογή του Ανωτάτου Αρχοντος της χώρας εισάγει έναν παράγοντα αστάθειας, ενώπιον του οποίου θα ευρεθεί η νέα κυβέρνηση.

Η δεύτερη βαριά κληρονομιά της μεταπολιτεύσεως μεθοδεύθηκε επί κυβερνήσεως Ανδρέα Παπανδρέου, όταν ο αλήστου μνήμης υπουργός Μένιος Κουτσόγιωργας κατήργησε το αξίωμα του γενικού διευθυντού των υπουργείων, ο οποίος αναδεικνυόταν από την ιεραρχία, και εισήγαγε τις στρατιές των συμβούλων στη διοίκηση.

Το αποτέλεσμα είναι ότι στην Ελλάδα δεν υπάρχει κράτος. Υπάρχει κυβέρνηση και άνευ αυτής ουδέν. Διότι ο υπουργός, αντί να καθορίζει την πολιτική και να παρακολουθεί την εκτέλεσή της, όπως αυτή εξειδικευόταν από τη διοίκηση υπό την εποπτεία του γενικού διευθυντού, είναι υπεύθυνος πλέον περί των πάντων και εκτεθειμένος στις συνέπειες αβλεψίας ή του χρηματισμού του. Εκτοτε, ουδεμία κυβέρνηση επανέφερε τη διοίκηση στην προτεραία κατάσταση. Θλιβερόν βεβαίως ότι κράτος υπήρξε στην Ελλάδα μόνον επί αυταρχικών κυβερνήσεων – κοινοβουλευτικών ή δικτατορικών. Θλιβερότερο ακόμη ότι το θέμα της δημιουργίας αυτονόμου και ικανής διοικήσεως δεν θίγεται καν στον προεκλογικό αγώνα σήμερα. Βολεύει, ως φαίνεται, η παθογένεια αυτή τους πάντες.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή