Η σκιά του Αλέξανδρου Σαρή, Πετσόβου και Ζωοδόχου Πηγής

Η σκιά του Αλέξανδρου Σαρή, Πετσόβου και Ζωοδόχου Πηγής

2' 42" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Α​​ν το βλέμμα ξεπεράσει τις πράσινες λινάτσες που τυλίγουν το ισόγειο και τον πρώτο όροφο, θα φτάσει ώς επάνω, εκεί όπου τα παράθυρα που χάσκουν και αφήνουν τον ουρανό να τα φωτίζει, ήταν κάποτε το σπίτι του Αλέξανδρου Γ. Σαρή.

Γωνία Ζωοδόχου Πηγής και Πετσόβου 2, το νεοκλασικό αρχοντόσπιτο στέκει ακόμη. Το βλέπω καμένο από μέσα, όπως και το διπλανό του, και είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς ότι εκεί, σε αυτό το αθηναϊκό σπίτι, έμενε μία μορφή της ελληνικής εκπαίδευσης, ο φιλόλογος Αλέξανδρος Σαρής, ένας από τους πιο εμπνευσμένους καθηγητές της Βαρβακείου (από το 1907). Είχα νωπή ακόμη την αφήγηση του δικηγόρου Χρήστου Πετρόπουλου, που μαθητής στο Βαρβάκειο της οδού Κωλέττη, είχε καθηγητή τον Αλέξανδρο Σαρή στη δύση της σταδιοδρομίας του. Εμελλε να είναι μια ισόβια σχέση μαθητείας.

Το βλέμμα μένει στα κενά παράθυρα, εκεί όπου ήταν το γραφείο και οι ασφυκτικά γεμάτες βιβλιοθήκες, του αρχετυπικού ιστοριοδίφη και ευπατρίδη, του καταγραφέα κάθε μέρα της ζωής του και αδηφάγου αναγνώστη όσων εντύπων γέμιζαν με ειδήσεις και επιφυλλίδες την ελληνική ζωή. Αναπόφευκτα στέκομαι στην πυρπολημένη είσοδο, στη μικρή οδό Πετσόβου. Η ξύλινη σκάλα της εισόδου στέκει κατάμαυρη, σαν με φολίδες ερπετού, με διαλυμένη την κουπαστή, από τη φωτιά που την κατέφαγε. Να είναι αυτή η σκάλα, που ανέβαινε μαθητής ο Χρήστος Πετρόπουλος και που περιγράφει τόσο ωραία στο βιβλίο του «Ο δάσκαλός μου Αλέξανδρος Γ. Σαρής».

Η σκιά του Αλέξανδρου Σαρή, Πετσόβου και Ζωοδόχου Πηγής-1

Ζωοδόχου Πηγής και Πετσόβου 2. Εκεί είχε το χαρτοβασίλειό του ο καθηγητής Αλέξανδρος Γ. Σαρής.

Περίμενε στην κορυφή της σκάλας τον μαθητή του και άνοιγε την πόρτα από πάνω «με ένα συρματάκι».

Αλλά το αθηναϊκό, αυτό, σπίτι που αν έχει μέλλον πλέον θα είναι χωρίς το απολεσθέν εσωτερικό του, έχει πολλές ιστορίες να διηγηθεί. Θα άξιζε μια πλάκα που να μνημονεύει τον Αλέξανδρο Σαρή, τον ηρωικό θεματοφύλακα της γνώσης. Στα Δεκεμβριανά, τον ειδοποίησαν να εγκαταλείψει το σπίτι γιατί θα ανατιναζόταν και εκείνος επέλεξε να μείνει και να πεθάνει ανάμεσα στα βιβλία του. Από λάθος ή από αλλαγή σχεδίου, το σπίτι σώθηκε αλλά ανατινάχθηκε η άλλη γωνία της Πετσόβου (σήμερα πολυκατοικία). Τραντάχθηκε συθέμελα, έπεσαν σοβάδες και βιβλία, αλλά οι τοίχοι κράτησαν. Είναι οι μικρές, μεγάλες ιστορίες, θαμμένες στη λήθη, βιωμένες σε κάμαρες και γραφεία που τώρα έχουν οροφή τον ουρανό, με διαδρομές που οδηγούσαν από τους δρόμους της Αθήνας στην, καμένη σήμερα, σκάλα, και στο εσωτερικό του σπιτιού, γεμάτο αποκόμματα «προς τακτοποίησιν», εφημερίδες, περιοδικά, φωτογραφίες, καρτ ποστάλ, γραψίματα και μελέτες… Ενας κόσμος ενταφιασμένος.

Βεβαίως, ο Αλέξανδρος Σαρής, ο αξέχαστος καθηγητής αρχαίων, νέων ελληνικών και έκθεσης (ώς το 1951 που πήρε σύνταξη), όρισε μετά τον θάνατό του, το 1973, κληρονόμο τη Βαρβάκειο Σχολή (όπου σήμερα υπάρχει το κληροδότημα Αλέξανδρου Σαρή). Αλλά τα αθηναϊκά ίχνη σκορπίστηκαν και αυτό το σπίτι που από μόνο του θα μπορούσε να είναι μουσείο του εαυτού του (όπως σημειώνει και ο Χρήστος Πετρόπουλος) φυλλορρόησε ακολουθώντας τους νόμους της ζωής.

Στο ύψος της Πετσόβου υπάρχουν ολόγυρα (στη Ζωοδόχου Πηγής) ορισμένα παλιά σπίτια, όλα εξαιρετικής ομορφιάς και κατασκευής, δηλωτικά του επιπέδου της αστικής ζωής στον Μεσοπόλεμο, αν όχι και παλαιότερα. Μπορεί οι υποδομές της πόλης να υστερούσαν, αλλά τα σπίτια στο εσωτερικό τους ήταν κόγχες πολιτισμού.

Ξαναφέρνω στον νου τον καθηγητή Αλέξανδρο Σαρή, χαμένο στα χαρτιά και στα βιβλία του, και όταν περπατώ στη Ζωοδόχου Πηγής ξαναβλέπω το γραφείο του, που, τώρα είχε για οροφή τον ουρανό.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή