Οι πληγές της Μόριας

1' 42" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Η Μόρια, το κέντρο ταυτοποίησης προσφύγων και μεταναστών δίπλα στο ομώνυμο χωριό της Λέσβου, δεν ήταν ποτέ ειδυλλιακό μέρος. Από τον Σεπτέμβριο του 2013, όταν ξεκίνησε τη λειτουργία του σε παλιές στρατιωτικές εγκαταστάσεις, πέρασε από διάφορες φάσεις απαξίωσης – ποτέ άλλοτε όμως η πολιτική ηγεσία δεν αντιμετώπισε το θέμα με τόσο κυνισμό ή αδιαφορία όπως η παρούσα κυβέρνηση. Δεν τους συγκίνησαν ούτε οι θάνατοι λόγω των συνθηκών διαβίωσης, ούτε οι πρόσφατες απόπειρες αυτοκτονίας, ούτε τα αντίσκηνα που πληθαίνουν στις λάσπες. Πρώτη φορά βρέθηκα στη Μόρια τον Δεκέμβριο του 2014. Τότε οι εγκαταστάσεις θύμιζαν αυτές της Αμυγδαλέζας: συστάδες από κοντέινερ και ψηλά κάγκελα που κατέληγαν σε συρματόπλεγμα και παρέπεμπαν σε φυλακή. Δεν δινόταν άδεια κινηματογράφησης στο εσωτερικό, ούτε επιτρεπόταν η είσοδος σε δημοσιογράφους. Η Μόρια ήταν τότε ένα κλειστό, προαναχωρησιακό κέντρο, «κέντρο κράτησης» για τις Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις και όσους αντιδρούσαν τότε στην πολύμηνη παραμονή ανθρώπων εκεί εν αναμονή της απέλασής τους.

Τον Ιούλιο του 2015, υπό νέα κυβέρνηση, η Μόρια δεν μπορούσε να ανταποκριθεί στις ανάγκες του διαρκώς αυξανόμενου αριθμού των ανθρώπων που έφταναν από τα τουρκικά παράλια. Πέρασαν πολλές εβδομάδες μέχρι να αποφασιστεί η μεταφορά χιλιάδων ανθρώπων στην ηπειρωτική Ελλάδα με πλοία όπως το «Ελευθέριος Βενιζέλος». Μέχρι να συμβεί αυτό, τα κοντέινερ δεν επαρκούσαν. Εξω από τις πύλες του κέντρου είχε στηθεί ένας ακόμη καταυλισμός για άλλους 700. Ξάπλωναν σε σκηνές, πύρωναν στον ήλιο, ή αναζητούσαν ίσκιο ακόμα και σε μια παροπλισμένη αστυνομική κλούβα.

Τον Σεπτέμβριο του 2016, η ανασφάλεια των ανθρώπων στο κέντρο υποδοχής ήταν τόση που αρκούσαν ένας ψίθυρος, μια φήμη για να προκαλέσουν αναστάτωση. Τότε, μία ψευδής είδηση για άμεση και μαζική επιστροφή τους στην Τουρκία οδήγησε σε εξέγερση των εγκλωβισμένων. Είχαν προηγηθεί αντίστοιχα περιστατικά παραπληροφόρησης στην Ειδομένη, αλλά ουδείς απ’ ό,τι φαίνεται έμαθε από αυτά. Ακολούθησε τον Ιανουάριο του 2017 ο θάνατος τριών ανθρώπων στον ύπνο τους σε διάστημα μιας εβδομάδας στον καταυλισμό. Ουδείς ανέλαβε την ευθύνη. Ολα αυτά τα χρόνια βουλευτές ή στελέχη της κυβέρνησης κατηγορούν την Ευρώπη, τη συμφωνία Ε.Ε. – Τουρκίας, οποιονδήποτε άλλο πέρα από τον εαυτό τους. Καιρός να κοιταχτούν στον καθρέφτη.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή