Ο Νιόνιος, οι έφηβοι και οι γονείς τους

Ο Νιόνιος, οι έφηβοι και οι γονείς τους

1' 48" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

«Ασπαζόμαστε τα μαγουλάκια σας», είπε ο Διονύσης Σαββόπουλος και έδειξε το φεγγάρι-ημιτελή πανσέληνο στους θεατές του Ηρωδείου την Κυριακή το βράδυ. Ξεκίνησε με το «Μη μιλάς άλλο για αγάπη» και ρυθμικά παλαμάκια, ενώ δεν σταμάτησε καθόλη τη διάρκεια της εκδήλωσης να χορεύει ανεπαίσθητα, σχεδόν από μέσα του, μόνο με τα πόδια του ή με κινήσεις των χεριών του, να παίζει βιολί στον αέρα, να κάνει τάχα ότι διευθύνει την ορχήστρα και τη χορωδία, να λέει ιστορίες και ανέκδοτα, άλλα αστεία και άλλα συγκινητικά. Διηγήθηκε για παράδειγμα την αποστροφή του λογοκριτή στη διάρκεια της χούντας που τον επέπληξε για τον στίχο «Τη μαμά τους τη ρωτάνε κάθε μήνα μια φορά», αποκηρύσσοντάς τον ως «γυναικολογικού περιεχομένου».

Είπε επίσης για τη Βέμπο και τα τραγούδια του Τραϊφόρου, πως συνήθως κατέληγαν σε μια αναπάντεχη ανατροπή και θυμήθηκε ότι κάποτε σνόμπαρε τα τραγούδια της εποχής των γονιών του. Σε μια από τις πιο τρυφερές στιγμές της συναυλίας, παραδέχθηκε ότι τώρα του λείπουν και προέτρεψε όσους θεατές τούς έχουν ακόμη κοντά τους να τους προσέχουν. Εφηβικά κεφάλια έσκυψαν για λίγο στον ώμο των γονιών τους, όσο ο Σαββόπουλος ερμήνευε το «Ας ερχόσουν για λίγο». Στο «Ζεϊμπέκικο» («Αχ, Διονύση, με έκανες και τραγουδάω ποπ») που ακολούθησε, οι πλάτες ίσιωσαν, τα δάκρυα εξαφανίστηκαν βιαστικά και η διαγενεακή πάλη αποκαταστάθηκε. «Εβδομήντα και κάτι είμαι», είπε και το κοινό κάγχασε, ξέροντας ακριβώς πόσο («Δεκέμβρης του σαράντα τέσσερα, με μια μοτοσικλέτα του ΕΛΑΣ, η μάνα μου ετοιμόγεννη»). «Ας κρατήσουν οι χοροί» και «Μια θάλασσα μικρή» ήταν τα κομμάτια που έκλεισαν την εκδήλωση. Από το πανηγύρι και τον αυτοσαρκασμό ο Νιόνιος πέρασε στη μελαγχολία του φετινού καλοκαιριού, ένα από τα δυσκολότερα και πλέον τραυματικά για τη χώρα και όλους μας.

Με τους ΑΛΚΜΑΝ, ένα συγκρότημα που ανατρέχει στην ελληνική παράδοση, «χωρίς να βυθίζεται στη μούχλα της», όπως χαρακτηριστικά είπε και τη Μαρίνα Σάττι, την «κόρη του μετανάστη», στο πλευρό του ο εθνικός μας Μπομπ Ντίλαν τραγούδησε μπροστά στο ενθουσιώδες κοινό με ελαφρά ταξική διαστρωμάτωση: λίγο πιο αραιό στο κάτω διάζωμα, ασφυκτικά γεμάτο στο πάνω. Αποστολή της βραδιάς ήταν η ενίσχυση της οργάνωσης «Γυναίκες στην ογκολογία», που έχει στόχο τη διαμόρφωση μιας κουλτούρας πρόληψης αλλά και τη δημιουργία ενός ταμείου για τη στήριξη οικονομικά αδύναμων ασθενών.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή