O Πρόεδρος της Δημοκρατίας βράβευσε προσωπικότητες του πνεύματος

O Πρόεδρος της Δημοκρατίας βράβευσε προσωπικότητες του πνεύματος

2' 0" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Στη δυστοπική μας εποχή το φως μπορεί να έρθει μόνον από το έργο και την καθοδήγηση ανθρώπων πνευματικών. Το να αναδεικνύει κανείς την κοπιώδη και πολυετή αφοσίωσή τους στα γράμματα ή στην τέχνη είναι πατριωτικό χρέος, παράδειγμα προς μίμηση. Δικαίως, λοιπόν, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος απένειμε χθες το παράσημο του Ταξιάρχη της Τιμής στον φιλόλογο Νίκο Τριανταφυλλόπουλο, στον ζωγράφο Σωτήρη Σόρογκα και στον επίσης φιλόλογο και μελετητή της εκκλησιαστικής μουσικής Μανόλη Χατζηγιακουμή. Πρόκειται για τρεις ξεχωριστές προσωπικότητες που κράτησαν πάντα χαμηλούς τόνους, διατήρησαν την σεμνότητά τους αλλά κυρίως εμβάθυναν σε αντικείμενα δύσκολα και απαιτητικά από επιστημονική, ερευνητική και καλλιτεχνική σκοπιά.

O Πρόεδρος της Δημοκρατίας βράβευσε προσωπικότητες του πνεύματος-1

Ο Νίκος Τριανταφυλλόπουλος, που αφιέρωσε τη ζωή του στη μελέτη του παπαδιαμαντικού έργου, παρασημοφορήθηκε, χθες, από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας στο Προεδρικό Μέγαρο.

Μιλώντας για την παρασημοφόρησή τους, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας αναφέρθηκε στον Νίκο Τριανταφυλλόπουλο και στην άψογη κριτική και φιλολογική αποκατάσταση του παπαδιαμαντικού έργου. Για τον Μανόλη Χατζηγιακουμή εστίασε στο κορυφαίο φιλολογικό του έργο στην Αρχαία Γραμματεία, στον Διονύσιο Σολωμό, στη μετάφραση του Ομήρου, αλλά συνάμα και στο μοναδικό μουσικολογικό ερευνητικό και συγγραφικό του πόνημα, πραγματικό θησαυρό της εκκλησιαστικής παραδοσιακής μας μουσικής. Για τον Σωτήρη Σόρογκα μίλησε για το δωρικό ζωγραφικό του ιδίωμα που αντλεί από την παράδοση.

O Πρόεδρος της Δημοκρατίας βράβευσε προσωπικότητες του πνεύματος-2

Ο Μανόλης Χατζηγιακουμής παραλαμβάνει το παράσημό του.

Πράγματι, ο χρωστήρας του μπορεί να κάνει κόκκινες παπαρούνες να ανθίζουν μέσα στα βραχώδη τοπία της Ηπείρου, όπως τα καταπληκτικά έργα που είδαμε να δωρίζει πρόσφατα στο Μουσείο του Λια, νεοϊδρυθέν από τον φίλο του Νίκο Γκατζογιάννη. Μπορεί να αποτυπώνει τις χονδρές καδένες των πλοίων, τις ξύλινες ψαρόβαρκες που πεθαίνουν αργά στη στεριά. Τα έργα μυρίζουν θάλασσα, μπογιά, σκουριά, εγκατάλειψη. Μυρίζουν ευαισθησία. H ιστορικός τέχνης Φανή-Μαρία Τσιγκάκου που ξέρει καλά την πορεία του, συνοψίζει εύστοχα σε μια παράγραφο: «Πολλοί αποτιμούν τη ζωγραφική του ως πραγματεία της φθοράς, η αλήθεια βρίσκεται στο σχόλιο της φίλης του ποιήτριας Κικής Δημουλά: «Ο Σόρογκας ξορκίζει τη φθορά, καλοπιάνοντάς την, υμνολογώντας την» ή στη σοφή ρήση του Αγγελου Δεληβορριά: «Το μαγικό κάλεσμα της τέχνης του μας προσκαλεί, με την τελετουργική ανάκληση μιας μικρής αλλά αγιασμένης κουκκίδας, σε μια μυητική ιεροτελεστία κάθαρσης». Φτιαγμένες από κουκκίδες, οι αινιγματικές εικόνες του που σχηματίζουν σωρούς από σκουριασμένα σίδερα, φαγωμένες πέτρες και ξύλα, όλα λουσμένα σε ένα απόκοσμο φως, φορτισμένα με μια ποιητική οντότητα. Είναι έργα στοχαστικά που υπαινίσσονται στιγμές μετέωρες της μνήμης μας και της ύπαρξής μας, με τρόπο σύμμετρο προς την προσωπικότητα του ζωγράφου, με τρόπο λιτό, καίριο, συνεπή, ανεπιτήδευτο, τρυφερό, ανθρώπινο».

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή