Η εικόνα πουλούσε. Η εικόνα βέβαια δεν ήταν αληθινή αλλά κατασκεύασμα, αλλά ποιος το κατάλαβε; Ποιος ασχολήθηκε, ποιος έκανε ελέγχους και ποιος θα τολμούσε άλλωστε να αμφισβητήσει τον κολοσσό, «το καμάρι της ελληνικής οικονομίας», την «εταιρεία υπόδειγμα για τη διεθνή πορεία της μέσα στην κρίση» και τον «επιχειρηματία της χρονιάς» που βρισκόταν στο τιμόνι; Θυμάμαι τα εγκωμιαστικά σχόλια του Τύπου, τα βραβεία και τα εκτενή αφιερώματα για τη Folli Follie, την ελληνική εταιρεία με τις εντυπωσιακές επιδόσεις στην Ασία.
Με τη βοήθεια ενός «ξένου», του fund QCM που σκάλισε επιμελώς την υπόθεση, ξεκίνησε έρευνα σε βάθος και τώρα μαθαίνουμε ότι η πορεία δεν ήταν και τόσο εντυπωσιακή και ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσός. Η «μαύρη τρύπα» στον κύκλο εργασιών στην Ασία είναι σχεδόν 1 δισ. δολάρια και 290 εκατ. δολάρια στα ταμειακά διαθέσιμα. Η αξία των αποθεμάτων των θυγατρικών στην Ασία, σύμφωνα με την έκθεση της Alvarez & Marsal, είναι μόλις 33.873.632 δολ. και όχι 581.681.095 που είχαν δηλωθεί για τη χρήση του 2017. Εχουμε να κάνουμε με χαοτικές διαφορές. Με μια άβυσσο που χωρίζει την εικόνα από την πραγματικότητα.
Η υπόθεση έχει πάρει τον δρόμο της. Σύντομα θα γνωρίζουμε τα πάντα για το χάρτινο οικοδόμημα, μάλλον κάποιοι επενδυτές θα χάσουν τα λεφτά τους και αρκετοί άνθρωποι, δυστυχώς, τη δουλειά τους. Οσοι παρακολουθούν στενά τις εξελίξεις κάνουν λόγο και για την ισχυρή πιθανότητα «ξαφνικού θανάτου» της εταιρείας.
Ας φύγουμε όμως από την προδιαγεγραμμένη πλέον πορεία. Και ας μπούμε στο μυαλό ενός σοβαρού και τίμιου επιχειρηματία που προσπαθεί στην Ελλάδα της κρίσης να κρατήσει όρθια την επιχείρησή του ή να τη μεγαλώσει, να την κάνει εξωστρεφή και δυνατή στον διεθνή επιχειρηματικό στίβο. Διαβάζει για τις τεράστιες, ακόμη και για παγκόσμια δεδομένα ανακρίβειες στα οικονομικά μεγέθη της εταιρείας. Και αναρωτιέται: Εποπτικές αρχές δεν υπάρχουν; Μηχανισμοί ελέγχου δεν υπάρχουν; Θεσμοί που να λειτουργούν δεν υπάρχουν;
Προσπαθεί ο Ελληνας επιχειρηματίας να βρει πρόσβαση στις κεφαλαιαγορές και τρώει τα μούτρα του ή βρίσκεται μπροστά σε ένα απαγορευτικό κόστος δανεισμού. Δεν είναι καθόλου φανταστικά αυτά τα σενάρια. Η υπόθεση της Folli Follie έχει κάνει μεγάλη ζημιά. Εχει φουντώσει την καχυποψία των ξένων επενδυτών που αντιμετωπίζουν τις ελληνικές εταιρείες σαν πιθανές φούσκες. «Απ’ ό,τι φαίνεται, ξεγελάστηκε το επενδυτικό κοινό. Αυτό από μόνο του είναι πολύ σοβαρό. Το κλίμα είναι βαρύ. Οι ξένοι θεωρούν ότι η ελληνική αγορά είναι ένα ναρκοπέδιο. Μια εξαιρετικά επικίνδυνη αγορά στην οποία φοβούνται να επενδύσουν», μου έλεγε πρόσφατα νέος Ελληνας επιχειρηματίας. Επαναλαμβάνουμε διαρκώς την ανάγκη να στηριχθεί το ελληνικό επιχειρείν. Αναρωτιέμαι αν πρέπει οι ίδιοι οι επιχειρηματίες συντεταγμένα να αποδοκιμάσουν αυτές τις πρακτικές, να επιδιώξουν την κάθαρση και να απαιτήσουν τον έλεγχο. Αλλωστε, αυτοί πλήττονται περισσότερο απ’ όλους.