Τι λέτε; Η Regina αγαπάει τα ρόδα;

Τι λέτε; Η Regina αγαπάει τα ρόδα;

Κύριε διευθυντά

Τα συγχαρητήριά μου στον κ. Νότη Παπαδόπουλο, που είχε το θάρρος να διατυπώσει απερίφραστα τη γνώμη του για τη διδασκαλία των Λατινικών: ότι ήταν (και είναι) όχι μόνο άχρηστη, αλλά και ψυχοφθόρος.

Τολμώ να πω ότι το ίδιο ισχύει και για τη διδασκαλία των Αρχαίων Ελληνικών. Δεν αμφισβητώ τη διαχρονική αξία της Αρχαίας Ελληνικής και Λατινικής Γραμματείας στη διαμόρφωση της μεσαιωνικής και νεωτερικής σκέψης. Ας δώσουμε την ευκαιρία στους νέους μας να γνωρίσουν κάτι από αυτή τη σκέψη, μέσα από μεταφρασμένα κείμενα (έγκυρα σχολιασμένα) και όχι από τη διδασκαλία του «Ερως ανίκατε μάχαν» και του «Regina rosas amat». Ας επικεντρωθούμε στα σημαντικά και ας αφήσουμε την εκμάθηση Αρχαίων και Λατινικών στους φιλολόγους.

Παρεμπιπτόντως,  με αφορμή την επιστολή της κ. Ευθυμιάδου-Κατσούνη: Γιατί αυτή η θρηνωδία (διαπρέπει σε αυτήν ο κ. Γιανναράς) για την καθιέρωση του μονοτονικού, που «αποκόπτει τη γλώσσα από τις ρίζες της»; Χρησιμοποιούσαν τόνους και πνεύματα ο Πλάτωνας, ο Αριστοτέλης, ο Θουκυδίδης; Γιατί πρέπει να επιμένουμε στην αποτυχημένη προσπάθεια των Αλεξανδρινών γραμματικών να διδάξουν αττική προσωδία στους «βάρβαρους» των ελληνιστικών κρατών; Οι βάρβαροι επέβαλαν τη δική τους εκφορά και αυτή χρησιμοποιούμε, μας αρέσει-δεν μας αρέσει.

Οσο για την έκθεση ιδεών, καλώς καταργήθηκε. Ούτε στη συγκρότηση της σκέψης συνέβαλλε ούτε σε τίποτε άλλο. Κατέληγε σε μια (καλογραμμένη ή κακογραμμένη) συρραφή κοινοτοπιών, σύμφωνα πάντα με τις εκάστοτε κρατούσες «ιδεολογικές» αντιλήψεις. Υπήρξε ποτέ η δυνατότητα κάποιος μαθητής με κριτική σκέψη (αυτό δεν είναι το ζητούμενο;) να θίξει τις παθογένειες της αγίας τριάδας «Πατρίς, θρησκεία, οικογένεια» χωρίς το γραπτό του να μηδενιστεί; Υπάρχουν και άλλοι τρόποι να καλλιεργηθεί η σκέψη και αν η κ. φιλόλογος δεν τους γνωρίζει, ας φροντίσει να τους μάθει.

Νικος Τσαπαρας

Τι λέτε; Η Regina αγαπάει τα ρόδα;-1

Ο «μαύρος χρυσός» της γαστρονομίας δεν διέλαθε την προσοχή των αρχαίων Ελλήνων, οι οποίοι τιμούσαν τα αυγά του οξυρρύγχου πολύ πριν το χαβιάρι γίνει συνώνυμο της υπερπολυτελούς απόλαυσης σε δείπνα των απανταχού εχόντων. Η ταινία «Ο Θεός αγαπάει το χαβιάρι» του Γιάννη Σμαραγδή περιγράφει το δαιμόνιο του μετέπειτα εθνικού ευεργέτη Ιωάννη Βαρβάκη, ο οποίος οσμίστηκε ευρισκόμενος στη Ρωσία τον θησαυρό που έτρεφε η Κασπία θάλασσα. Ο επιστολογράφος της «Κ» παραθέτει τον απολαυστικό διάλογο δύο κουμπάρων, όταν ο φιλοξενούμενος έκανε κατάχρηση της έμπνευσης του οικοδεσπότη να τον εντυπωσιάσει…

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή